Even snel een band opbouwen met de baby! - Celia Ledoux

Celia Ledoux is schrijfster en biedt hulp aan jonge ouders op www.iBaby.help

Vrijdag vertelde Gwendolyn Rutten in "De ochtend" dat ze het zorgverlof wil verdelen onder ouders. Het werd als een "voordeel" voor ouders aangebracht, en dus kan je je afvragen waarom de mailbox in mijn praktijk vanochtend tjokvol verontwaardigde ouders liep. Ze noemden zich verbolgen, in paniek, "meteen wakker omdat ze aan het plafond plakten", "ik kon mijn oren niet geloven", etc.

Zelf snapte ik die ouders wel. Mijn hoofd was ook een beetje geëxplodeerd.

Where to start?!

"Laat ouders beide een band opbouwen met hun kind"

Dit is een super idee, als er genoeg tijd voor wordt uitgetrokken. Het snippertje tijd van 15 weken nog eens verdelen is geen gedeelde hechting, maar een niet-hechting voor die baby. Die heeft een primaire hechting nodig, meestal met één persoon. Gezonde hechting legt de basis voor een groot deel van zijn gezonde persoonlijkheid. Die leg je niet in 15, laat staan in een stukje van 15 weken.

België spant de kroon in depressies en zelfdoding. Beide feiten hoeven niet gecorreleerd te zijn, maar een deftige psychische basis, beginnend bij de geboorte, zal echt niet schaden.

"15 weken van je werk weg, schaadt de carrière van moeders"

Vrouwen worden zeker gediscrimineerd op de arbeidsmarkt.

En ga je dan als oplossing hun verlof afnemen? Ik zie het al voor me: de impliciete druk om een minimum aan verlof op te nemen, want anders ben je niet toegewijd aan je job. Terwijl een jaarlijkse enquête onder moeders steeds weer toont dat ze gemiddeld meer tijd met hun jonge kinderen willen doorbrengen.

Zie ook:

"Zo kunnen vaders ook zorgen"

Wacht eens even. Dat kon toch al? Er is het ouderschapsverlof. Dat verdeelt écht verlof en verlicht moeders, zodat ze zich aan hun carrière kunnen wijden als ze dat willen (ik ben namelijk ook voor keuze). En niet ten koste van het geluk van ouders of kind.

Momenteel worden vaders en medepartners ontzettend afgestraft als ze ouderschapsverlof durven te nemen. Stel dat je het bevallingsverlof verdeelt, dan is ouderschapsverlof nog veel minder een optie. "Je was toch al thuis?"

Het doet me denken aan hoe men over carrièrekeuzes praat. Ook daar worden meisjes steeds de "harde" beroepen in gepraat, maar ontbreekt promotie bij jongens richting de even onderbemande zorg schromelijk.

En passant: juist voor Open VLD zou zorgverlof voor zelfstandige vaders - nu een onmogelijkheid - prioritair moeten zijn.
Discriminatie tegengaan doe je niet door de slachtoffers ervan te "heropvoeden". Het begint bij de vaders en medepartners bevrijden.

"Borstvoeding moet een keuze zijn, geen plicht."

Andermaal ben ik het helemaal eens met mevrouw Rutten, andermaal geloof ik dat haar data fout zijn. Momenteel geven meer dan 50% van de Belgische vrouwen *ongewild* geen borstvoeding, en dat komt voor een groot deel (maar lang niet uitsluitend) door het huidige snippertje verlof. We bengelen nu al aan de staart van de Europese klas, en 't is bepaald niet "omdat ze de keuze maken"; vrouwen starten massaal en moeten dan, pas bevallen, de honderd meter horden lopen als ze willen voeden.

Versnipper dat verlof nog meer, en de zogezegde keuze wordt hen compleet ontnomen.

By the way: een baby die poedervoeding krijgt - en dat is momenteel dé meerderheid bij ons - heeft echt ook behoefte aan hechting. Dat gaat gedeeltelijk door flesjes zeer vaak te geven, zoveel mogelijk door dezelfde persoon.

"Je mag het Scandinavisch model niet zomaar gefragmenteerd overnemen"

Absoluut. En als je verlof niet optrekt, zoals dit voorstel wil, doe je precies dat. Zelfs bij een optrekken naar 20 weken, zou dit voorstel je per saldo toch nog met minder tijd per persoon achterlaten. "We willen het verlof niet inkorten", vult Rutten aan. Maar dat doe je toch automatisch bij verdelen?

"Medisch is 15 weken niet nodig."

Nee. Je zal maar een complicatie, of een - compleet normale - niet doorslapende baby hebben. Of nog herstellende zijn van de zwangerschap - een enorme prestatie die je lichamelijke reserves tijdelijk uitput. Ik kreeg alleen vrijdagmorgen al berichten van vrouwen zo uitgeput van het aan het werk gaan dat er klachten als klierkoorts, post-partumdepressie, burn-out aan te pas kwam of dreigden.

We zwijgen nog over wie voor de geboorte door complicatie een deel verlof moet opnemen, of een zware bevalling heeft die lange rust noodzaakt. Pakweg een "gewone" keizersnede, doorsnee ingreep maar ingrijpende chirurgie.

Ik weet dat mevrouw Rutten het "zorgverlof" noemde. Maar het heet "bevallingsverlof" om een reden.

"Vaders zijn ook betrokken"

Euh, tussenin moet me iets van het hart. We leven in een veranderde wereld waar niet alleen "moeders en vaders" zijn, ook meemoeders, twee-keer-papa’s en mensen overal tussen, onder en over dat scala. Zelfs overheidsvacatures erkennen M/V/X als realiteit. Er zijn ook massa's alleenstaande ouders, die misschien ook een secundaire zorger hebben zonder statuut.

Let's get real here. Niet "papa", maar "medepartner". Soms zelfs "medezorger". (Ja, het zijn geen mooie termen en ik krijg ze nauwelijks uit mijn mond. Misschien kunnen we er andere uitvinden.)

"Het is geen verplichting, het is een keuze"

Weet je wat? Ik ben zelfs voorstander voor *verplicht* verdeeld verlof. Als dat verlof een beetje normaal uitgemeten wordt.

Zoals een vader vrijdagmorgen tegen me zei: het enige dat je met dit soort korte periode verdelen krijgt, is vechten onder ouders om wie er "mag" thuisblijven. Hij heeft gelijk: zelfs nu al hoor ik zulke discussies onder ouders. Vechten om wie een snippertje meer verlof krijgt, willen we dat?

In Scandinavische landen krijgen ouders 480 dagen, waarvan 90 gereserveerd voor de vader. Denemarken: 14 weken voor de moeder, 2 voor partner, en nadien 32 weken te verdelen die nog met 14 weken verlengd kunnen worden. Als hij pakweg een (half) jaar met de partner doorbrengt, krijgt die baby een goeie basis, heeft de partner later een bewezen betere band met zijn kind, en door de extra incentive trekt iedereen in het gezin aan hetzelfde zeel.

Niet slecht, want in België is de band met de partner afstandelijker.

Ik durf te wedden dat ouders bij zo’n voorstel vrijdagochtend massaal hadden gejuicht in mijn praktijk in plaats van een lawine aan verontruste boodschappen te sturen.

Ziet u: wat dit voorstel en de discussie errond uitademen, is dat onze manier van werken niet is aangepast aan een veranderde maatschappij. We leven anders, hebben anders lief, we voeden anders op. En ons werk, dat is nog steeds geschoeid op de leest van jaren '50-mannen die thuis een huisvrouw hebben zitten. Maar wij zijn zelf de huisvrouw.

Jonge ouders en mantelzorgers zijn slechts de kanarie in de koolmijn als ze rapporteren dat dit onhoudbaar is. Het is niet dat het anders moet. Het is dat verandering onvermijdelijk is.

Dus waarop wacht u, mevrouw Rutten? U ziet dat we het al over veel eens zijn. Het zit 'm in de details:

Een jaar voor de moeder. Minstens 6 maanden voor de medepartner.

U wordt de populairste politica van België. En u zet écht fundamentele, eigentijdse verandering in.