Vrouwenongelijkheid is ingebakken in traditionele islam - Darya Safai

Darya Safai is vrouwenrechtenactiviste, oprichtster van de actiegroep 'Let Iranian women enter their stadiums' en auteur van het boek 'Lopen tegen de wind'.

In traditionele moslimgemeenschappen worden mannen en vrouwen zoveel mogelijk van elkaar gescheiden, apart gehouden dus. De imams verbieden en vermijden alle normale relaties. Het andere geslacht wordt nog eens ingedeeld in twee groepen: 'vertrouwelingen' en 'niet-vertrouwelingen'.

Alleen moeder, echtgenoot en dochter zijn vertrouwelingen, elke relatie met andere vrouwen is uitgesloten. Mannen moeten vermijden om hen te zien, laat staan aan te kijken. De vrouwen moeten zich bedekken en ook hen wordt aangeraden om niet-vertrouwelingen niet in de ogen te kijken. Elk contact tussen niet-vertrouwelingen kan uitmonden in een seksuele relatie, zeggen de imams, en is dus een zonde.

Ik weet uit ervaring dat mannen die opgroeien met dat gedachtegoed een vrouw zonder hijab algauw schaamteloos en losbandig noemen. Met haar kun je probleemloos seks hebben. Je kunt haar straffeloos betasten of tot seksuele onderdanigheid dwingen. Hoe zou je een vrouw anders moeten behandelen, als ze zomaar (delen van) haar lichaam toont aan niet-vertrouwelingen, en mannen onbekommerd laat genieten van haar seksuele aantrekkingskracht? Met wie zou je anders voorhuwelijkse betrekkingen kunnen hebben?

Gelukkig denkt maar een minderheid van de moslims zo over vrouwen. Maar veel van die mannen zijn zelfs in hun eigen land nog niet in de grote steden geweest. Hier, in het Westen, worden ze plots geconfronteerd met een totaal andere cultuur, waarin vrouwen met respect behandeld worden en hun vrouwelijke en seksuele eigenheid ten volle kunnen beleven. Dat contrast wekt bij onbeschaafde mensen (want dat zijn het) lage, agressieve instincten op, het gevolg van een levenslange hersenspoeling.

We moeten de daders van seksuele agressie en intimidatie met alle middelen duidelijk maken dat hun gedrag in onze maatschappij niet geduld wordt. Daar horen dus ook strenge straffen bij. Maar nog belangrijker is dat ook de moslims in onze maatschappij hen scherp veroordelen. Zij moeten evenzeer tonen dat ze walgen van dit soort vrouwvijandige praktijken, en dat de Europese rechtsregels superieur zijn aan verderfelijke religieuze dogma's, uit welk land de daders ook afkomstig mogen zijn.

Om die reden verbaasde het mij dat Henriette Reker, de burgemeester van Keulen, een nieuwe 'gedragscode' voor vrouwen suggereerde. Weet ze dan niet dat het net de gedragscode van de extreme imams is die de incidenten in Duitsland veroorzaakt heeft? En wat bedoelt ze met 'een armlengte afstand houden van vreemde mannen' en 'in je eigen groep blijven'? Wie zijn die vreemden en die eigen groep die je al dan niet op afstand moet houden?

De Keulse politie sprak over Arabische en Noord-Afrikaanse migranten, later ook over asielzoekers. Moeten we dan voortaan ieder contact met mensen van die afkomst mijden, wellicht zelfs met alle mensen die een moslimachtergrond hebben? Installeren we zo geen nieuw soort apartheid, ten koste van een grote gemeenschap vredelievende mensen die de openlijke aanrandingen even sterk haat en verwerpt als hun 'autochtone' medeburgers?

Op termijn zal zo'n apartheid tussen Duitsers (Belgen, Nederlanders, Fransen...) en mensen met een migratieachtergrond nog veel meer geweld creëren. Een apartheidssysteem levert uiteindelijk alleen maar verliezers op, zowel in de 'dominante' als in de 'onderdrukte' gemeenschap. En dat willen we niet in onze samenleving. We moeten niet het ene kwaad bestrijden met het andere.