Wat ik verwacht van de klimaatconferentie - Ban Ki-moon

Ban Ki-moon is secretaris-generaal van de Verenigde Naties.

Waarom ben ik zo begaan met dit probleem?

Eerst en vooral wil ik, net zoals mijn grootvader, dat mijn kleinkinderen kunnen genieten van de schoonheid en de rijkdom van een gezonde planeet. En zoals alle mensen bedroeft het me om te zien dat overstromingen, droogtes en bosbranden steeds erger worden, dat eilandstaten zullen verdwijnen en ontelbare soorten zullen uitsterven.

Zoals Zijne Heiligheid Paus Fransiscus en andere religieuze leiders ons er aan herinnerden, hebben we een morele verantwoordelijkheid om solidair te handelen met de armste en meest kwetsbare groepen. Zij zijn het minst verantwoordelijk voor klimaatverandering en zullen als eerste en het ergst lijden onder de gevolgen van klimaatverandering.

Ten tweede maakte ik, als hoofd van de Verenigde Naties, van klimaatverandering een prioriteit, want geen enkel land kan deze uitdaging alleen aan. Klimaatverandering heeft geen paspoort; emissies komen overal vrij en dragen overal bij tot het probleem. Overal bedreigt klimaatverandering levens en levensonderhoud. De economische stabiliteit en de veiligheid van naties worden bedreigd. Alleen via de Verenigde Naties kunnen we een gezamenlijk antwoord bieden op dit intrinsiek globale probleem.

Het onderhandelingsproces was traag en moeizaam, maar we zien resultaten. Als antwoord op de oproep van de VN, dienden 166 landen, die samen goed zijn voor 90% van alle emissies, een nationaal klimaatplan in met specifieke doelstellingen. Als ze succesvol geïmplementeerd worden, zullen die nationale plannen emissies zodanig beperken dat de globale temperatuur maar met drie graden zou toenemen tegen het einde van de eeuw.

Dit is een belangrijke stap voorwaarts, maar het is nog niet genoeg. De uitdaging is nu om nog veel verder te gaan en nog sneller te werken om de globale uitstoot zo te beperken dat de globale temperatuurstijging onder de twee graden blijft. Tegelijkertijd moeten we landen helpen om zich aan te passen aan de onvermijdelijke gevolgen die we nu al kunnen zien.

Hoe sneller we in actie komen, hoe groter de voordelen voor iedereen: verhoogde stabiliteit en veiligheid; meer en sterkere economische groei; verbeterde weerstand tegen schokken; schonere lucht en water; betere gezondheid.

We zullen het niet op één dag gedaan krijgen. De klimaatconferentie in Parijs is niet het eindpunt. Ze moet de basis, niet de limiet van onze ambities aangeven. De conferentie moet een keerpunt zijn voor een klimaatbestendige toekomst met lage emissies.

Overal ter wereld neemt het momentum toe. Steden, bedrijven, investeerders, religieuze leiders en burgers zetten zich in om de uitstoot te verlagen en weerstand op te bouwen. De verantwoordelijkheid ligt nu bij de overheden om in Parijs een betekenisvol en bindend akkoord af te sluiten met duidelijke wegwijzers om de globale ambitie te versterken. Hiervoor hebben onderhandelaars duidelijke instructies nodig van de top.

Ik geloof dat we hier dicht bij zijn. De leiders van de G20, die eerder deze maand samenkwamen in Antalya, lieten hun engagement voor klimaatactie zien. Daarnaast bevestigden 120 staats- en regeringshoofden hun aanwezigheid in Parijs, ondanks de verhoogde bezorgdheid omtrent veiligheid in de nasleep van de aanslagen.

Parijs heeft vier essentiële elementen nodig om een succes te kunnen zijn: duurzaamheid, flexibiliteit, solidariteit en geloofwaardigheid.

Laten we eerst naar duurzaamheid kijken. Parijs moet een langetermijnvisie bieden die consistent is met een plan van 2 graden en een duidelijk signaal zenden naar de markten dat de transformatie naar een koolstofarme economie onvermijdelijk, voordelig en al begonnen is.

Ten tweede moet het akkoord flexibel genoeg zijn opdat het niet telkens opnieuw onderhandeld moet worden. Het moet kunnen omgaan met veranderingen in de wereldeconomie en een evenwicht bieden tussen de leiderschapsrol van de ontwikkelde landen en de toenemende verantwoordelijkheden van de ontwikkelingslanden.

Ten derde moet het akkoord solidariteit tonen, onder meer door financiële steun en de overdracht van technologie aan ontwikkelingslanden. Ontwikkelde landen moeten hun belofte houden om tegen 2020 100 miljard Dollar per jaar te besteden aan zowel adaptatie als mitigatie.

Ten vierde moet een akkoord geloofwaardigheid tonen bij de respons op snel escalerende klimaateffecten. Het moet verschillende cyclussen van vijf jaar bevatten voor regeringen om hun nationale klimaatplannen te evalueren en te verbeteren naargelang de vereisten van de wetenschap. Parijs moet ook transparante en robuuste mechanismen bevatten om vooruitgang te meten, te monitoren en te rapporteren.

De VN staat paraat om landen te steunen bij de implementering van zo’n akkoord.

Een betekenisvol klimaatakkoord in Parijs zal bouwen aan een beter vandaag – en morgen. Het zal ons helpen om armoede te bestrijden. Onze lucht zuiveren en onze oceanen beschermen. De volksgezondheid verbeteren. Nieuwe banen creëren en groene innovaties katalyseren. Het zal de vooruitgang van alle Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen bevorderen. Daarom ben ik zo begaan met klimaatverandering.

Mijn boodschap aan de wereldleiders is duidelijk: succes in Parijs hangt af van jullie. Het is tijd voor gezond verstand, compromis en consensus. Het is tijd om verder te kijken dan nationale grenzen en om het algemene belang voorop te stellen. De volken van de wereld – en de toekomstige generaties – rekenen op jullie om de visie en de moed te hebben om dit historische moment vast te grijpen.