Zeer zuur Suikertaxshiftakkoord - Rudy De Leeuw

Rudy De Leeuw is voorzitter van het ABVV.

Nu de euforie stilaan wegdeemstert, is er weer ruimte voor de realiteit. De realiteit van de werknemer bijvoorbeeld. De regering heeft haar eerste oefening tot belastingverschuiving (in juli) niet echt bijgestuurd. Nochtans waren de kritieken toen al niet mis. Niet enkel van de vakbonden, maar ook het brede middenveld, belangengroepen en academici trokken allemaal aan de alarmbel. Deze taxshift zou onvoldoende zijn en ging vooral de verkeerde richting uit.

Herinner je de doelstelling: het verlagen van de lasten op arbeid om zo onze bedrijven competitiever te maken, maar vooral om tot jobcreatie over te gaan. Vandaag stellen we vast dat de taxshift eerder misbruikt wordt om andere doelstellingen te halen. Het is voor de regering-Michel vooral een oefening geworden om zichzelf in de spiegel te kunnen blijven kijken, want “eenheid binnen deze regering” is nu eenmaal veel belangrijker dan een echt evenwichtig beleid te voeren. Met drie blauwe tot donkerblauwe partijen en één CD&V, weet je vooraf dat er van sociaal beleid en rechtvaardigheid weinig in huis kan komen.

Dit Suikertaksakkoord is sociaal onrechtvaardig. Overigens, wat heeft Michel ons in 1 jaar al opgeleverd? Niets dan alleen maar miserie. En ze gaat op dezelfde weg gewoon verder. Alle verzet negerend. Als een trouw boerenpaard met oogkleppen op. Gehard om elke verleiding onderweg te weerstaan. Deze regering heeft er haar prioriteit van gemaakt om de grote vermogens en de bedrijven volledig te ontzien.

Door een taxshift in de totaal verkeerde richting, want nog steeds geen echte vermogensbelasting of een noemenswaardige meerwaardebelasting die effectief zouden bijdragen aan de begroting en een alternatieve financiering van de sociale zekerheid. Daarentegen een Kaaimanstakske waarbij de regering bijna op haar knieën valt en vraagt om aub aub toch maar het zwart geld in het buitenland te regulariseren… En als we het dan toch hebben over zwart geld, de 'inspanningen' om fiscale fraude te bestrijden, zijn ruimschoots onvoldoende. Zoiets kan enkel echte resultaten opleveren, wanneer die strijd permanent en zonder enig voorbehoud wordt gevoerd. Het gemak waarop deze regering opnieuw fiscale amnestie verleent, is om bij te huilen.

En de bedrijven worden ondertussen opnieuw ruimschoots bediend met nog meer cadeaus. Het is voor hen alsof Nieuwjaar, Sinterklaas, Kerst en Pasen op één en dezelfde dag vallen. Minder bijdragen aan de sociale zekerheid, vrijstelling van een deel van de bedrijfsvoorheffing, tal van kortingen voor welbepaalde doelgroepen… Zo zullen kmo’s voor een eerste aanwerving al helemaal geen bijdragen hoeven te betalen. Alle gunsten voor de werkgevers bij elkaar geteld, komen we aan 12 miljard. Dat is meer dan dat ze aan belastingen betalen.

De vakbonden vroegen dat er tegenover die cadeaus toch minstens voorwaarden konden worden gesteld om effectief meer jobs te creëren. Maar neen, ook daar vingen de werknemers en werkzoekenden weer bot. Is het dan zo schandalig om te vragen meer werkplekken te creëren voor al het geld dat de bedrijven wordt toegeschoven?

In de G10, het overleg tussen de 10 belangrijkste sociale partners,  is momenteel het overleg lopende over de aanvullende pensioenen, tijdelijke werkloosheid, langdurig zieken, beschikbaarheid en de deeltijdse werknemers met een IGU.

Na dit Suikertaksakkoord is ons mandaat duidelijker dan ooit. Een akkoord zal evenwichtig zijn, of zal niet zijn. Een sterke welvaartsstaat met een gezonde sociale zekerheid kan enkel behouden blijven als er zoveel mogelijk mensen aan de slag zijn, in goed betaalde jobs en met goede contracten. Blijkbaar is dat licht bij de regering en de werkgevers nog niet aangegaan.

Komt daar bij dat de regering angstvallig stil blijft over het bijkomende mes dat in de gezondheidszorgen, de pensioenen en de sociale zekerheid zal worden gezet om toch maar de rekeningen te doen kloppen.

En om de goocheltruc met de beloofde 100 euro te geloven, moet je wel erg naïef zijn. De fiscale constructies die worden opgezet om mensen een hoger nettoloon te gunnen, wegen in de verste verte niet op tegen de verliezen die geleden worden. Het zou mij te ver leiden om alle maatregelen op te sommen die de werknemers moesten slikken, maar alleen al de loonmarge, de indexsprong, de besparingen op de collectieve diensten, de verhoging van accijnzen en btw op elektriciteit hebben de gezinsfactuur ongezond de hoogte ingejaagd. Met geen enkele suikertaks krijg je dat nog rechtgezet. Het Suikertaksakkoord blijkt een onduidelijk beloofd zoethoudertje, maar vooral een reeks aan zure en bittere maatregelen.