Welk sociaal gelaat? - Rudy De Leeuw

Deze regering bespaart zich kosten noch moeite om zich te profileren als een ‘sociale regering’ en ‘een regering voor iedereen’. Met haar daden bewijst ze het tegendeel. Ze laat de zwakkeren in onze samenleving - de lage inkomens - opnieuw zwaar betalen. De vermogenden worden behendig maar effectief ontzien.
opinie
Opinie

De lijst aan asociale maatregelen die door de regering Michel in haar eerste regeringsjaar werden doorgedrukt krijgt stilaan Thatcheriaanse proporties. De pensioenleeftijd werd zonder pardon radicaal opgetrokken. Hoewel niemand hier vragende partij voor was. Van alle lonen en uitkeringen werd 2% afgeknipt door middel van een indexsprong. De lonen zijn de komende twee jaar quasi geblokkeerd. En dan zwijgen we over de miljarden die worden weggesneden in de gezondheidszorg, de werkloosheid, het openbaar vervoer of andere publieke dienstverlening. Op andere vlakken, denk maar aan onderwijs, wordt de factuur voor de gezinnen fors verhoogd.

Meer centen voor de bedrijven…

En dan nu die taxshift. Een te vroeg geboren miskleun. Enkele cijfers. De bedrijven in België krijgen nu reeds jaarlijks 11 miljard aan fiscale cadeaus en voordelen. Dit in de vorm van zogenaamde loonsubsidies en kortingen op bijdragen aan de sociale zekerheid. Een voorbeeld? U denkt dat uw werkgever netjes alle bedrijfsvoorheffing die hij van uw brutoloon houdt, doorstort aan de fiscus? Nee, zij mogen in ieder geval 1% voor zich houden. Afhankelijk van de sector waarin u bent tewerkgesteld loopt dit percentage fors op. Bedrijven krijgen al jaren zuurstof toegediend, maar blijven België afschilderen als een hel om in te ondernemen. Weet u trouwens hoeveel vennootschapsbelasting de Belgische ondernemingen in 2013 betaalden? 11 miljard euro. Is het normaal dat dit volledige bedrag wordt gecompenseerd met subsidies en kortingen? Wij vinden althans van niet.

Met de taxshift bekomen de werkgevers opnieuw een forse toezegging: een daling van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid van 32% (wat in realiteit al een pak lager ligt) naar 25%. Wat wordt er in ruil gevraagd? Niets, nada, noppes. Geen enkele garantie rond verhoging van de tewerkstelling. Een cadeau zonder weerga.

Minder voor de werknemers…

De werkende mens komt er beroerder uit. Naast een verhoging van een rist aan accijnzen en taksen wordt de btw op elektriciteit verhoogd. Deze maatregel doet de gezinsfactuur met 100 euro per jaar stijgen. Volgens het Planbureau, de rekenkamer van de regering, treft de btw-verhoging relatief de laagste inkomens. De hogere merken amper iets. Bovendien zou een verlaagde btw op elektriciteit de komende jaren 8.000 jobs hebben gecreëerd. Hoe denkt de regering dit verlies te compenseren? Via allerlei technische toeren zal de regering bovendien proberen om deze btw-verhoging niet te laten vertalen in een hogere index. Twee indexsprongen, mijnheer.

“Maar ze zetten toch in op een verhoging van de koopkracht”. We lezen inderdaad dat geprobeerd zal worden om de koopkracht van werknemers met 100 euro te verhogen. Jammer genoeg blinkt dit onderdeel van het akkoord uit in onduidelijkheid en ontbreken concrete pistes. Eerst zien dan geloven dus. Bovendien dreigt dit voor de gezinnen een vestzak-broekzakoperatie te worden: belastingverhogingen op andere terreinen zullen het extra fiscaal voordeel bijna volledig opeten.

Tot slot stelt de regering enkele maatregelen voor die de schijn hoog moeten ophouden alsof ze grote vermogens wil aanspreken. Zo stelt ze een speculatietaks in het vooruitzicht die – het is ronduit beschamend – een schamele 28 miljoen euro zal opbrengen. Tot daar de bijdrage van de ‘sterkste schouders’ in onze maatschappij.

Een verzameling aan gemiste kansen…

De logische pistes waar iedere fiscalist al maanden om roept, worden onder de zoden gestoken. Een belasting op de meerwaarde op aandelen? Geen letter over terug te vinden. Een effectieve speculatietaks? We hebben een zwakke doorslag gekregen. Een aanpassing van de fiscaliteit van de bedrijfswagens? Geen woord.
Wat het meest tegen de borst blijft stuiten, is het totale misprijzen van deze regering voor de werknemers en mensen met een uitkering. Je vraagt je soms af wat deze mensen de regering hebben misdaan om zo behandeld te worden.

Niet alleen betekent deze ‘shift’ een verschuiving van belastingdruk van bedrijven naar werknemers. De vooropgestelde ‘redesign’ van de overheid zal uiteindelijk enkel naar minder en slechtere dienstverlening leiden. En wie is daarvan de dupe? De vraag stellen, is ze beantwoorden. De mensen die moeten rondkomen van een uitkering zijn het grootste slachtoffer. Ze maken geen aanspraak op de geplande belastingvoordelen, maar betalen het gelag in de vorm van lagere uitkeringen (pensioenen, werkloosheid…) en minder diensten.
Wie nu nog durft te beweren dat deze regering een ‘sociaal gelaat’ heeft, dwaalt. Deze taxshift maakt andermaal duidelijk dat onze maatschappij verglijdt naar een model waar enkel rijken zich private sociale bescherming kunnen veroorloven en de rest aan de speling van het lot is overgelaten. Ieder voor zich en God … tja.
 

(Rudy De Leeuw is voorzitter van het ABVV.)

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen