Groen: #hetkananders - Meyrem Almaci

De verkiezingen van 25 mei 2014 liggen een jaar achter ons en de federale en Vlaamse regering zijn inmiddels meer dan een halfjaar aan de slag. Voor een terugblik en evaluatie geven we elke dag het woord aan een Vlaamse partijvoorzitter, vandaag Groen-voorzitter Meyrem Almaci. Voor Groen is het duidelijk: deze regeringen investeren niet in mensen of duurzame oplossingen. En dus nemen de mensen het heft in eigen handen.
opinie
Opinie

Wat blijft bij, 1 jaar na de de “moeder aller verkiezingen”? Wat mij betreft de succesvolle optochten van Hart boven Hard en de vakbonden, telkens met meer volk dan voorspeld. Het enthousiasme van en over Ringland, waarmee gewone burgers een positief alternatief op tafel leggen voor de Oosterweelverbinding. De roep van vele gemeenten, kleine kmo’s en duizenden burgers om een alternatief voor Uplace . De Klimaatzaak waarmee een reeks BV’s – unusual suspects overigens – en opnieuw duizenden Vlamingen voor méér klimaatambitie gaan en de regeringen aanmanen tot actie. De ontelbare ondernemingen en start-ups die duurzaam en sociaal innoveren en nu terecht gelauwerd worden in het project De Radicale Vernieuwers.

Dàt is voor mij het echte nieuws van het voorbije jaar. Hun boodschap is duidelijk: deze regeringen investeren niet in mensen of duurzame oplossingen. Ze nemen het heft in eigen handen en dagen de achterhaalde projecten van de regeringen uit met uitgewerkte tegenvoorstellen die hoop geven. De moedige keuzes komen vandaag niet van rechts. Ze komen van burgers die de goedkope retoriek en de kortzichtige politiek beu zijn. Het cynisme dat zich uit in uitspraken als “"Puur rationeel moet je daar inderdaad iets aan doen, maar ik kies voor stabiliteit.” In mensentaal: ik weet wel wat er moet gebeuren, maar ik ga het niet doen want anders word ik electoraal afgestraft. Die burgers zijn het beu om te zwijgen en af te wachten tot de klimaatverandering en de groeiende ongelijkheid hun maatschappelijke tol eisen. Die burgers zijn het beu om te horen dat hun kinderen het minder goed zullen hebben dan zijzelf. Zij gaan resoluut voor meer levenskwaliteit, voor hun kinderen én henzelf.

Wat de regeringen het voorbije jaar daartegenover zetten, was helaas al te voorspelbaar. De Federale en Vlaamse regering worden gedomineerd door N-VA en aangestuurd door Bart De Wever vanop het Schoon Verdiep. CD&V doet alsof die regeringen een sociaal gelaat hebben maar keurde in de ministerraden de ene na de andere asociale maatregel goed.. De Gezinsbond berekende dat regeringsmaatregelen een gezin met 4 kinderen 2400 euro extra kost: van basisnoden als water, tot een ticket voor De Lijn. Het Netwerk tegen Armoede waarschuwde herhaaldelijk voor de negatieve gevolgen van de besparingen op de middenklasse, om van de mensen die vandaag al in armoede leven niet te spreken. Het schrappen van de inkomensgarantie-uitkering en de inschakelingsuitkering, besparingen op mantelzorg, de duurdere zorgverzekering, duurdere crèches, … hakken er zwaar op in. De regeringen doen de burger pijn, in de portemonnee, ja , maar vooral in hun kwaliteit van leven.

Beloftes

Minder voorspelbaar is dat de regeringen de burger nog meer pijn doen dan verteld in hun verkiezingscampagne. N-VA, CD&V en Open VLD braken minstens 10 van hun verkiezingsbeloftes die de pijn voor de burger hadden kunnen verzachten. Ze beloofden dat minimumpensioenen en uitkeringen zouden verhoogd worden tot aan de armoedegrens, dat er zwaar ging geïnvesteerd worden in schoolinfrastructuur, in zorg en in natuur, dat de kerncentrales dicht zouden gaan, enzovoort. Zelfs beloftes die door alle drie de partijen tegelijk werden gedaan zoals het behouden van de pensioenleeftijd op 65 en een forse verlaging van de loonlasten, gingen op de schop.

Intussen werd niet dezelfde inspanning gevraagd van de 1%. De karaattaks deed de champagne knallen in de diamantsector en ook de bankentaks en kaaimantaks zijn geen substantiële bijdragen – de opbrengst ervan zal volgens het Rekenhof lager uitvallen dan de regering beweert. Op vlak van fiscale fraude verloren we een jaar.

Nu blijven de meerderheidspartijen beweren dat er dankzij hun forse besparingsbeleid licht komt aan het einde van de tunnel. Nog even op de tanden bijten. Nochtans is deze austeriteitsstrategie al een hele tijd afgezworen door zowat alle internationale instellingen en economen. Het laatste verslag van het Planbureau stelt bovendien erg duidelijk dat de eerste economische positieve cijfers niet zozeer toe te schrijven zijn aan het budgettaire saneringsbeleid maar vooral te danken zijn aan de zwakke euro, de lage olieprijzen en de nieuwe maatregelen van Juncker.

Samen met die vele burgers die het heft in eigen handen nemen, zeg ik vandaag: het kan anders. Met onze alternatieve begrotingen, federaal en Vlaams, heeft Groen de alternatieven hard gemaakt. Ze bevatten concrete voorstellen voor werkbaar werk, waarmee we burn-outs vermijden. Ze bevatten voorstellen om de wachtlijsten voor ouderen, mensen met een beperking en jongeren weg te werken. Maar vooral, ze bevatten een concreet voorstel van taxshift met 5 miljard minder lasten voor werknemers én werkgevers, en een eerlijke bijdrage uit vermogens en vervuiling. Laat net dit laatste debat de achillespees van deze regering zijn.

(Meyrem Almaci is voorzitster Groen.)

 

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen