Regeringswerk is vertaling van ons kiesprogramma - Wouter Beke

25 mei is eigenlijk niet de dag waarop het allemaal begon. De kiemen zijn al veel eerder te vinden. Laat ons eens goed kijken naar de inzet van die verkiezingen. Jobs. Voor zowat elke partij was het de essentie van de campagne. Hoe kwam die focus daar te liggen, na jaren van communautaire verkiezingen? Eigenlijk is het antwoord eenvoudig. De communautaire knoop was ontward door de vorige regering. De zesde staatshervorming heeft de weg geplaveid voor een nieuwe focus.

Al in januari 2013 gaf CD&V aan dat de inzet voor de volgende jaren op het sociaaleconomische vlak zou liggen. Naarmate de verkiezingen naderden, schaarden steeds meer partijen zich achter die gedachte. Begin 2014 gaf ik zelfs een dubbelinterview met Charles Michel, met diezelfde boodschap. Ik kon toen nog niet weten dat hij vandaag premier zou zijn. Maar ik wist wel dat we bondgenoten nodig hadden om onze sociaaleconomische agenda te laten doorwegen na de verkiezingen. Geen communautaire onderhandelingen dus, maar de focus op jobs. Uiteindelijk was iedereen overtuigd dat dit de enige weg was, tot mijn verbazing zelfs de Vlaams-nationalisten die hun corebusiness lieten vallen.

Tussen 2011 en 2014 hebben we de eerste nodige hervormingen gedaan. Niet altijd gemakkelijk, zeker in combinatie met de communautaire hervormingen, maar het was nodig. Mensen langer aan de slag houden, de lasten op arbeid verlagen, de groei van de sociale zekerheid onder controle houden.

Waarom moest de focus op het sociaaleconomische beleid? Waarom zijn die jobs zo belangrijk? Omdat het kwart voor twaalf is. Ik ben trots op het sterke systeem van sociale bescherming dat we sinds WO II hebben uitgebouwd, en waarin de christendemocraten een sleutelrol speelden. Dat we steeds langer leven is een van de grootste verdiensten daarvan, maar het zet de betaalbaarheid van het systeem zwaar onder druk. Daarom moeten we zorgen voor meer schouders onder de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de ziektekosten en pensioenen, en dus meer mensen die aan de slag zijn.

Dat is de ambitie waarin de regeringspartijen elkaar hebben gevonden. De hervormingstrein moest blijven rijden. Voor onze toekomst en die van onze kinderen en kleinkinderen. Zorgen voor economische groei, met jobs, en sociale vooruitgang

Ik maak het graag ook wat concreter. Onze economie kampt met een concurrentiehandicap. Wie in ons land iemand een job wil geven, betaalt daarvoor meer dan in het buitenland. En daardoor verliezen we banen. Daarom is het verlagen van de lasten op arbeid zo cruciaal. Zelfs in die mate dat we allemaal samen een inspanning leveren, via de indexsprong. Niet omdat we mensen geen opslag gunnen. Wel omdat de indexsprong, samen met andere maatregelen, zal zorgen voor bijna 60.000 nieuwe banen. Dat zijn 60.000 gezinnen die opnieuw een toekomst hebben. Volgens het Planbureau zullen er de komende jaren in totaal zelfs 200.000 jobs bijkomen.

En tegelijk maken we werk van sociale vooruitgang. We gaan de volgende 5 jaar besparen, dat kan en wil ik niet tegenspreken. Zo’n 2 miljard op Vlaams niveau, een kleine 11 miljard op federaal vlak. Maar tegelijkertijd geven we de komende jaren ook extra geld uit voor sociaal beleid. Jawel: zo’n 2 miljard op Vlaams niveau, een kleine 11 miljard op federaal vlak! Het geld dat we besparen, vloeit dus terug naar ons sociaal beleid. Om de laagste pensioenen en uitkeringen te verhogen trekken we zelfs meer geld uit dan de vorige regering.

De Zweedse coalitie kende een moeilijke start. Maar intussen heeft elke partij haar plaats gevonden. Voor CD&V zijn dat de domeinen die het dichtst bij de mensen staan. Kinderopvang, onderwijs, werk, ouderenzorg, justitie: van onze wieg tot onze oude dag is CD&V de zorgzame en rechtvaardige toets van deze samenleving.

Voor CD&V speelt ook het middenveld een essentiële rol in onze samenleving. Ook dat staat dicht bij de mensen. Wij luisterden naar de sociale partners, ook wanneer de anderen hun rug al gekeerd hadden. Wat Kris Peeters realiseerde bij het sociaal overleg was de voorgaande jaren ongezien. Nog een bewijs dat het ons menens is met dialoog en overleg.

En nu is het tijd voor de volgende stap: de taxshift. Wij willen nog verder gaan in het creëren van jobs. Daarom moet werken goedkoper worden. Willen we dat doen zonder te hakken in de pensioenen en de ziekteverzekering, dan is een verschuiving noodzakelijk. Minder lasten voor wie werkt, en wat meer voor wie heel veel geld heeft, wie vervuilt en wie verbruikt. In eerste instantie door de gaten en achterpoortjes in ons belastingstelsel te dichten. Premier Michel heeft al aangegeven dat hij hiermee tegen de zomervakantie wil landen. Hij heeft onze steun.

Mijn partij kan tevreden terugkijken. Objectieve waarnemers hebben het al aangegeven: wat nu gebeurt, sluit het dichtste aan bij het programma van CD&V. Mocht ik niet voor de volle honderd procent overtuigd zijn, dat dit beleid is wat Vlaanderen en dit land nodig hebben, ik zou het nooit verdedigen. Het is in belangrijke mate de vertaling van ons verkiezingsprogramma, van hetgeen wat CD&V heeft vooropgesteld tijdens Innesto: mensen sterker maken. Dat zullen wij de volgende jaren verder bewijzen.