Sorry Hanne! - Goedele Liekens

Ik lees dat ik openlijk Hanne Decoutere zou hebben beledigd op twitter. Dat is niet alleen onwaar, het is ook nooit mijn bedoeling geweest. Ik heb in mijn tweet nooit iemand persoonlijk genoemd, laat staan aangevallen of beledigd. Dat ligt niet in mijn karakter. Dat een  journaliste daar paginabreed een naam op plakt, vind ik bijzonder jammer, ook voor de ‘vermeende’ persoon.

Zonder naam is het gewoon een domme overpeinzing op twitter in het holst van de nacht. Met naam, paginagroot in de krant wordt het nationale bashing. Daar doe ik niet aan. Mijn welgemeende excuses aan Hanne, dit heb ik nooit zo gewild of beoogd.

Ik wilde niemand persoonlijk met de vinger wijzen, en al zeker niet een goeie journaliste en sterke vrouw als Hanne die helemaal op eigen krachten de top bereikte. Ik heb enkel gereageerd vanuit mijn bezorgdheid om de toenemende druk op meisjes in verband met het schoonheidsideaal.

Voor mezelf is dat gelukkig niet meer aan de orde maar ik heb 2 tienerdochters die voortdurend gebombardeerd worden met ultraskinny dames, niet zonder effect spijtig genoeg. Op de Vlaamse televisiezenders is dat niet anders, zowel bij de commerciële en bij de openbare. Natuurlijk is thinshaming even kwalijk als fatshaming.

Met de ongelukkig geformuleerde uitspraak wou ik vooral het debat op gang trekken over het ontbreken van niet-conventionele schoonheden op televisie. Ik wacht nog steeds op een tv-presentator of –presentatrice die geen ‘perfect’ figuur heeft. De openbare omroep heeft daarin een voorbeeldfunctie: niet alleen meer mensen met een kleurtje op het scherm dus, maar ook mensen met een maatje meer.

Ik pleit voor meer body positivity: dik of dun, gewicht is maar een cijfertje. Ik geef grif toe, daar ben ik vandaag niet bepaald goed in geslaagd: op de sociale media slaat het gegeven ‘gewicht’ & ‘uiterlijk’ de hoofdtoon: ‘dik’, ’knoken’ , breedbeeld’ , ‘vet’, ‘mager’ , ‘takken’, … mea culpa, exact het omgekeerde van het beoogde effect.

De druk op vrouwen in de media ligt torenhoog, Dat bewijst deze commotie overigens eens te meer: een domme tweet – want dat is het - is voorpaginanieuws, maar voor mijn strijd tegen genitale verminking hebben kranten nog geen klein kolommetje vrij.

Daar had ik de voorbije weken nochtans meermaals over getweet toen ik voor de UN in Ethiopië was. Een boeiende missie vol wetenswaardigheden over de succesvolle strijd tegen FGM, waarin man/vrouw-gelijkheid trouwens een grote rol in speelt.

Dat mijn tweets als BV nu eenmaal “nieuws” zijn, zoals de journaliste zich verdedigt, moet ik dus spijtig genoeg betwijfelen: ik tweet wekelijks boeiende verhalen over vrouwen. Jammer dat dààr nooit zoveel aandacht voor is.

Nogmaals sorry Hanne, het was niet persoonlijk op jou bedoeld en als kersverse mama van een prachtige dochter, deel je vast mijn bezorgdheid.

(Goedele Liekens is seksuologe, presentratice van TV-programma's en VN-ambassadrice.)