Hoog Samy, kijk omhoog Samy! - Frank Van Laeken

Alle zitjes op de eretribune van het Herman Vanderpoortenstadion waren vorige zondag voorzien van een zelfklever: een tekening van een kameel met een schuine dikke rode streep erover en een al even vette rode cirkel rond het geheel getrokken. Een verbodsteken, dus. Geen kamelen toegelaten. Op het Lisp bedoelen ze dat niet letterlijk. U hoeft er ook geen racistische neigingen achter te zoeken. Sommige bestuurders en vooral de supporters van Koninklijke Lierse Sportkring wilden hiermee protesteren tegen het onnavolgbare beleid van de Egyptische eigenaar van de club, Maged Samy.

Samy nam de noodlijdende club in november 2007 over namens de Wadi Degla Holding, een Egyptische investeerdersgroep die sinds 1994 actief is in de telecommunicatie, vastgoed en industriële projecten. Zo werd een faillissement en een degradatie naar de derde klasse ternauwernood vermeden. Meer nog, minder dan drie jaar daarna promoveerde Lierse opnieuw naar de hoogste afdeling van het Belgische voetbal. Mooie tijden leken aangebroken.

Vijf jaar later blijft er van die positieve sfeer van toen niets meer over. 'Hoog Samy, kijk omhoog Samy, want dan word je lekker nat', had Ramses Shaffy kunnen zingen over wat er nu aan de hand is. Op het Lisp is het tegenwoordig 's nachts kouder dan buiten, om er even de titel van de eerste elpee van De Kreuners bij te sleuren, de groep van zanger en tv-presentator Walter Grootaers, huidig ondervoorzitter van Lierse SK.

In vierenhalf seizoen Jupiler Pro League heeft Lierse maar liefst elf trainers versleten: Anthuenis, Van Meir, Sollied, Janssens, opnieuw Van Meir, het duo Vermeulen & Simmes, Ramzy, Menzo, Stojanovic, Guillou. Normaal had die laatste een duobaan met clubgetrouweling Herman Helleputte moeten hebben, maar Helleputte haakte af wegens hartproblemen. Je zou voor minder, als je een hart voor de geelzwarte club hebt.

De huidige (tijdelijke?) hoofdtrainer Olivier Guillou is de neef van Jean-Marc Guillou, de Fransman die met zijn Académie vers voetbalbloed moet leveren aan Lierse en die eerder al van SK Beveren, die andere bescheiden traditieclub met een mooie erelijst, een Ivoriaanse dependance maakte. Begin deze eeuw bestond het nagenoeg volledige eerste elftal van Beveren uit Ivorianen, van wie er een aantal later internationaal furore zouden maken: Yaya Touré, Gervinho, Emmanuel Eboué, Arthur Boka, Romaric.

De inbreng van de Académie Guillou zorgde er bij Beveren voor dat eigen jeugdtalenten werden afgeremd in hun ontwikkeling ten voordele van jonge buitenlandse voetballers, iets wat nu bij Lierse opnieuw gebeurt. Voor de naïevelingen onder u: dit heeft niets met ontwikkelingssamenwerking te maken. Bedoeling is deze voetballertjes zo snel mogelijk voor zo veel mogelijk euro's naar betere competities te loodsen. Het is een vorm van mensenhandel, zij het dan zonder ontvoeringen en slavernijpraktijken, en - als het allemaal lukt - flink gevulde bankrekeningen voor de spelers. Manchester City-vedette Yaya Touré zal je met zijn maandwedde van om en nabij de één miljoen euro, zonder premies, niet horen klagen.

Aanvankelijk bracht Maged Samy vooral tweede- en derderangs Egyptische voetballers naar het Lisp én naar KV Turnhout, want de man is ook eigenaar van de slabakkende derdeklasser, die momenteel troosteloos laatste staat in derde klasse A, met 6 punten op 69. Vorige zomer probeerde trainer Wamberto die club zelf nog te redden met de inbreng van Russische investeerders, maar dat ging uiteindelijk niet door. Wadi Degla weigert inmiddels nog geld te steken in Turnhout. Het verval kan niet meer gestopt worden.

Hetzelfde lot lijkt nu ook Lierse beschoren, daar verandert die ene uitzege van zaterdag amper iets aan. Amper achttien punten, ver weg van een veilige veertiende plaats in de stand, revolterende supporters, tweede trainerswissel in één seizoen, zoveelste stoelendans binnen de technische staf en het bestuur, terwijl de contracten van ervaren spelers in onderling overleg werden ontbonden, zoals dat dan omfloerst heet. In december riep Samy nog van de daken dat er geld in de club zou worden gepompt om versterkingen aan te werven. In realiteit lijkt de flamboyante voorzitter de degradatiestrijd al te hebben opgegeven. De kaart van de jeugd wordt getrokken, versta: buitenlandse jeugd.

En dat in een club die in het nog niet zo verre verleden kleppers als Jan Ceulemans, Erwin Vandenbergh, Gert Verheyen en Nico Van Kerckhoven heeft voortgebracht. In mei 1997 werd Lierse SK voor de vierde en laatste keer in de clubgeschiedenis landskampioen. Twee jaar later won het zijn tweede beker van België. Neutrale voetbalfans hadden alle sympathie voor SK De Kampioenen. De spelerskern bestond toen, kort na het Bosmanarrest, nog altijd uit een mix van in de eigen jeugd opgeleide spelers en degelijke buitenlanders. Het contrast met vandaag kan niet groter zijn, nu het Egyptische motto 'Eigen jeugd laatst' luidt.

U heeft een déjà vu? Dat ligt niet aan u. Ook een andere provincieclub, SK Beveren, viel ten prooi aan korte-termijn(wan)beleid en buitenlandse bemoeiallen met dollartekens in de ogen. In het voorjaar van 2010, op het ogenblik dat Lierse op het punt stond terug bij de elite te mogen gaan voetballen, moest het zo goed als failliete Beveren de handdoek werpen en een door het gemeentebestuur opgedrongen fusie met Red Star Waasland aanvaarden. De kans is reëel dat Waasland-Beveren straks een rechtstreeks duel om het behoud mag uitvechten tegen... Lierse. Leedvermaak mag, in dit geval.

Het is een kleine wereld, die van de charlatans die zich met veel poeha als aasgieren op voetbalclubs in nood storten. Het overkwam ook Beerschot AC, dat de doortocht van de Leuvense fantast Patrick Vanoppen niet overleefde. In zekere zin bracht een andere Patrick, Decuyper, Zulte Waregem flink aan het wankelen toen hij met het stamnummer van de club ging leuren in... Antwerpen. Ja, het is een kleine én kleinzielige wereld.

In de tweede klasse van ons voetbal, waar parasieten zich nog meer thuis voelen, streken de jongste jaren Italiaanse zakenlieden neer bij Eupen en Zuid-Koreanen bij Tubeke. Met als gevolg dat ook daar derderangs buitenlanders de dienst uitmaken, in de hoop dat de nieuwe eigenaren hen weldra kunnen verpatsen. Eerder kreeg Racing Mechelen te maken met Mexicanen en Berchem Sport met Georgiërs en er zijn nog wat voorbeelden her en der te rapen. Het scenario is voorspelbaar: het eindigt altijd in een fiasco.

De voetbalbond heeft geen veiligheidsmechanismen ingebouwd om buitenlandse investeerders af te remmen. Clubbestuurders vragen dat ook niet. Als het water hen aan de lippen staat - en dat is bij zowat de helft van de vierentwintig profclubs het geval - zijn ze gaarne bereid de club van de hand te doen aan de eerste de beste passant met flink wat euro's, dollars, peso's of roebels op zak.

Veel clubs hebben geen ziel meer. Supporters worden aan hun lot overgelaten. Hooguit juichen ze heel eventjes wanneer er weer zo'n praatjesmaker gouden tijden belooft en wenen ze bittere tranen wanneer de gladjanus een paar jaar later via de nooduitgang verdwijnt en de club op apegapen ligt.

Lierse SK is vandaag helemaal afhankelijk van Wadi Degla. Als de Egyptenaren de stekker eruit trekken, zal de club onvermijdelijk opgedoekt worden. Als de Egyptenaren blijven, zal de identiteit van de club verder in rook opgaan en zal er volgend seizoen voor halflege tribunes worden gespeeld in de tweede klasse, ook wel bekend als het kerkhof van ons voetbal. Damned if you do, damned if you don't, noemen de Amerikanen zulke situatie. Een scenario zoals dat zich twaalf jaar geleden afspeelde bij KV Mechelen, waar de supporters onder impuls van Mark Uytterhoeven de club konden redden, komt helaas niet alle dagen voor.

Een geelzwart gestreepte kameel trekt door de voetbalwoestijn. Geen oase in zicht. Zo jammer voor K. Lierse SK. Zo jammer ook voor het Belgische voetbal in zijn geheel. Wie wordt het nieuwe Lierse, het volgende slachtoffer van grootheidswaanzin? Of wordt er eindelijk opgetreden tegen de verwoestende doortocht van tafelspringers?

Welke vooruitzichten biedt de voetbalbond aan onze jeugdspelers? Die van een mooie voetbaltoekomst die begint in eigen land, zoals Anderlecht en Club Brugge al enkele jaren demonstreren? Of die van een prille carrière die nog voor ze goed en wel kan starten in de kiem wordt gesmoord omdat de eigenaar kiest voor een gelegaliseerde vorm van mensenhandel? Het is 'Nu of nooit'. Ook dat wist Walter Grootaers lang geleden al.