Een mens in de politiek -Inge Vervotte

Je hoeft maar een blik te werpen op de werken van Marcus Aurelius om te weten wat verantwoordelijkheden opnemen en dragen betekent voor een mens. Hij worstelde er heel zijn leven mee en schonk ons zo door zijn “schriftelijke overpeinzingen”, schitterende levenslessen die tot op de dag van vandaag inspirerend werken.

Wat doet het met een mens, wanneer je constant dingen over jezelf leest en hoort, waarin je jezelf helemaal niet herkent. Wat doet het met een mens, wanneer je alleen nog maar uitleg mag komen geven over wie je nu juist niét bent? Dat doodt een mens, en zeker diegenen die integriteit en beroepseer niet diep onder de grond hebben begraven.

“Hou je vrienden dicht bij je, maar je vijanden nog dichterbij“ is een gekend citaat. Ik heb zo een stiekem vermoeden dat Steven op een dag als vandaag liever met zijn vrienden dan met zijn vijanden aan dezelfde tafel zit. En dat begrijp ik. Zelf zegt hij het als volgt: “Ik heb me totaal ingezet om mijn mandaat zorgvuldig en plichtsgetrouw te vervullen, met respect voor de regels die eigen zijn aan dit hoge ambt.”

"Er is geen kunst aan om iemand ongeloofwaardig te maken” en “ ik wil ook erkennen dat dit mijn persoonlijke incasseringsvermogen te boven gaat”. Met respect voor de regels die eigen zijn aan dit hoge ambt.

Maar wat als niet iedereen diezelfde spelregels hanteert, laat staan ze belangrijk vindt? En wat als je steeds maar vaker hoort: “Als je daar niet tegen kunt, moet je niet aan politiek doen.” Ik ontmoet dagelijks vele mensen en ze vertellen mij dat ze met afschuw kijken naar de politieke spelletjes en dat ze er zich ver vandaan willen houden.

We werden recentelijk verwend met de serie Borgen, die ons een blik gunt achter de schermen en ons de subtiele dynamiek macht-politiek-media laat zien. Ook het hoofdpersonage zet een stap opzij wanneer bij haar de grens van wie ze wil zijn (een moeder die er is voor haar kind in nood), brutaal overschreden wordt. Zelf had ze al zoveel gedragen en zelf kan ze o zo veel aan, maar dit wil ze haar dochter en haar gezin niet aandoen. Deze last wil ze niet door hen laten dragen.

Politici die bezig zijn met het welzijn van anderen en een eigen bijdrage leveren aan het algemeen belang, zijn veel meer kwetsbaar en vatbaar voor zulke redeneringen dan politici die er van overtuigd zijn dat partijbelang, algemeen belang en eigenbelang hetzelfde is. Zij worstelen meer met hun rol en hun verantwoordelijkheid in functie van wat dienend is en zijn dan ook gemakkelijker een politiek slachtoffer.

Gelukkig zijn er mensen die voor zichzelf de juiste evenwichten willen blijven zoeken over wat draag ik nog bij, hoe kan ik een positieve rol spelen ten dienste van anderen. Ik geef het toe, dit klinkt vrij naïef. Maar als dit de definitie van naïviteit is, dan breng ik daar graag vandaag hulde aan!

Inge Vervotte

(De auteur is voormalig Vlaams en federaal minister en nu voorzitter dagelijks bestuur vzw Emmaüs.)