Blijven luisteren, nondedju! Christian Laporte

Ik denk niet, beste lezer van deze opinie, dat u vaak leest wat er onder de “bietengrens” gepubliceerd word over deze tweewekelijkse bijdrage op sommige zo gezegde Franstalige “opinion leaderssites”, maar ik kan u verzekeren dat sommige Franstaligen het echt moeilijk hebben met wat ik hier neerpen. Jongens toch, wat heb ik moeten lezen omdat ik durfde negatief te schrijven over de soms veel te grote invloed van de Parti socialiste in mijn eigen Wallonië, enfin daar waar ik (heel gelukkig) woon! Sommige zelf verklaarde blogfilosofen van Brussel leken mijn hoofd onder het valbijl van een guillotine te leggen omdat ik durfde negatieve dingen over de PS te  schrijven, en ook, allez merde zeg, gewoon proberen te luisteren naar wat de Vlamingen over ons beleid kwijt wilden.

Wel dat die “penseurs de grand chemin” mij maar verder zwart maken indien ik het zo mag uitdrukken, het kan me niet bommen want ik ben meer dan ooit overtuigd dat men naar die “van de andere kant” moet luisteren alvorens sommige te definitieve fatwas uit te spreken...

Deze laatste dagen werden we wat dat betreft goed bediend. Eerst met CD&V Vlaams volksvertegenwoordiger, Johan Sauwens die in een persmedeling en in de kolommen van “De Standaard” uithaalde naar zijn eigen Vlaamse regering die best haar eigen zelfgenoegzaamheid een beetje zou moeten afschudden en zich vooral moest herpakken tegenover een Wallonië. Kortom, het moet volgens Sauwens gedaan zijn om met Wallonië te lachen want vele economische parameters scoren goed en benen Vlaanderen bij.

Sommige Waalse en andere Brusselse frankofone politici hebben het natuurlijk heel moeilijk met dit standpunt. Gedomme, die Sauwens was dat niet die gast die zich graag toonde op de vergaderingen van het Sint-Maartensfonds, bij de oud-dienaars van Nazi-Duitsland? Dus, en toute logique francophone, een pikzwarte (en gele) flamingant die graag terug een treinlijn “aller simple” zou willen leggen vanaf de Mechelse kazerne Dossin naar Silesië voor al die lastige frankofonen en Walen?

Ik overdrijf natuurlijk...ondere andere omdat er ook veel Walen naar het Oostfront gingen, verblind door een zekere Léon Degrelle en, helaas ook, door sommige pastoors die het hadden over een kruistocht tegen het bolchevisme. Maar spijtig genoeg blijven vooroordelen heel diep steken in de gedachten van sommige enggeestige medeburgers van de Fédération Wallonie-Bruxelles. Laten we hen maar bij hun obsessies.

We kunnen wel sereen vaststellen dat de Vlamingen natuurlijk weten dat hun eigen ontwikkeling ook zal blijven afhangen van deze van hun naaste buren. Daarom was het volgens mij ook heel belangrijk de boodschap van Sauwens over te brengen naar de Belgische francofonie.

In 't Frans zegt men dat “een geluk nooit alleen komt” en, warempel, enkele dagen later, herhaalde, op zijn manier vice-Vlaams minister-président Geert Bourgeois, lid van de zo vermaledijde Nieuw-Vlaamse Alliantie, in een interview aan mijn krant wat zijn oude partijmaat en ondersteuner van de huidige Vlaamse regering al naar buiten gebracht had. Ik hoop dat onze lezers de moeite genomen hebben zijn interview tot de laatste lijn te lezen want elk woord was er belangrijk.

Tijdens onze ontmoeting had Geert Bourgeois het meer dan eens over het positieve Wallonië, dat van het Marshallplan, en was hij zelf meer dan lovend over minister-president Demotte, die het voor hem opnam in een internationale bijeenkomst omdat sommige zogezegde collegas van een televisiestation hem ook zwart probeerden te maken in de zin dat ik U niet meer moet uitleggen, lieve lezer.

Dus, om stilaan te besluiten, denk ik meer dan ooit ook dat wij – dus de Vlamingen, de Walen, de Duitssprekende en de Brusselaars...- echt belang hebben om samen onze problemen op te lossen in een sfeer van dialoog en wederzijdse verstandhouding. En zonder al die taboes van in den tijd...

Dat is geen achterdochtig belgicisme maar een goed te verstaan federalisme waardoor we allemaal naar een betere toekomst gaan zonder dat ons zou beletten heel eigen accenten te leggen.

Want in feite, zitten we zoals nooit tevoren in dezelfde boot. Het is (nog) niet de Titanic omdat er geen orkest is dat “Dichter bij U mijn God” speelt, maar wel een prachtig cruiseschip die het vroeger goed deed maar dat nu zeker en vast een goed vernieuwingsplan nodig heeft en een “lifting” om zich te kunnen verplaatsen in een zee van concurrentie waar er steeds minder plaats is voor de nieuwe economische ondernemers. Het is ook om deze reden dat het belangrijk is om niet met de Walen te lachen omdat er terug 1400 jobs verloren zijn bij Caterpillar.

Nog iets wat gezegd moet worden: Ik heb me in een vroeger verschenen column, gekant tegen het oud rood cliëntelisme, maar ben het tegelijk ook meer dan beu dat heel belangrijke inspanningen, onder andere die van het Marshallplan, op de helling worden gezet door beslissingen van buitenlandse en soms heel verre economische hoofdkwartieren.

Caterpillar was een hemelsgeschenk en vooral een fantastische uitdaging in de jaren zestig. De Waalse besluitvormers van toen namen het heel graag op voor dat bedrijf en al hun opvolgers deden wat ze moesten om deze onderneming te helpen in al haar ontwikkelingen. Het is dus echt schandalig dat men van de ene dag op de andere kan beslissen, ver van Gosselies, wat met dat bedrijf moet gebeuren.Des te meer omdat, in tegenstelling met vroeger, de Waalse ministers steeds minder ideologen zijn - gelukkig – maar bekommerde politici die echt in de ontwikkeling van hun gewest geloven.

Het zou echt redelijk zijn dat men op sommige wereldhoofdkwartieren zou ophouden met het leven van de werknemers te spelen... Noch Wallonië, noch Vlaanderen noch het Brussels gewest kunnen dat alleen aanpakken.

Dus zijn we het eens met de Waalse professor economie Michel Quévit die denkt dat het nu eindelijk tijd is dat de Europese Unie echt haar nek uitsteekt voor haar lidstaten ...

(De auteur is politiek journalist bij La Libre.)