De paus, zij is zwart - Kolet Janssen

Het schokeffect werkte destijds en het werkt nog steeds, al zijn we na de verkiezing van Obama tot president van de VS al iets meer gewoon. Maar het blijft een grappige denkoefening om dezelfde uitspraak toe te passen op de aanstelling van de nieuwe paus. Is het ook daar geen tijd voor een ‘Zij is zwart’-verhaal?

Ik wil geen energie verspillen aan het schrijven van pleidooien voor een vrouwvriendelijker kerkbeleid. Anderen hebben dat voor mij uitvoeriger en beter gedaan, zonder veel resultaat. Ook de wereldvreemdheid van een paus die –alweer – uit Vaticaanse kringen zou komen, staat terecht onder vuur. Het ‘ons kent ons’-principe van de pausverkiezing zal wellicht weer een figuur opleveren met weinig hoop voor de nodige veranderingen. Al weet je dat nooit van tevoren. Ook een Vaticaanse paus kan verrassen, dat heeft Benedictus XVI bij het aankondigen van zijn vertrek bewezen.

Iemand uit een andere cultuur, uit een ander werelddeel zou een frisse kijk brengen op ons oude, op Europa gestoelde kerkinstituut. Al moeten we als geseculariseerde westerlingen meteen beseffen dat de geloofsstandpunten of de geloofsbeleving van een Afrikaan of Latijns-Amerikaan ons vaak ook helemaal niet zullen liggen. Maar dat is nu eenmaal de prijs die je betaalt om lid te zijn van een wereldinstituut.

Dromen mag echter altijd. Stel je voor dat de nieuwe paus een rondborstige zwarte of Latijns-Amerikaanse mama zou zijn. Een hartelijke en goedlachse dame met veel gezond verstand. Liefst heeft ze met vallen en opstaan een stel kinderen tot volwassenheid gebracht en geniet ze nu van haar prille omastatus. Dat geeft haar meteen een band met alle generaties. Haar overtuiging, haar enthousiasme, haar hoop en haar principes zijn geworteld in de leer van Jezus en van alle mensen die zich na hem christen hebben genoemd.
Ze geeft haar overtuiging niet zomaar op, maar ze zoekt met een warm hart oplossingen als het leven niet strookt met de principes. Ze luistert aandachtig naar iedereen die ze ontmoet en laat zich bijsturen door mensen met wijsheid en geloof. Ze verschanst zich niet achter achterhaalde schijnproblemen (die toevallig veel te vaak met seks te maken hebben), maar houdt zich bezig met de echte issues van de wereld vandaag: kwaad en vergeving, lijden en solidariteit, anonimiteit en betrokkenheid.

Zo’n dame zou met een glimlach de kille façades doorprikken die in de loop der eeuwen rondom de levende kern van het geloof zijn gegroeid. Ze zou weten dat je eieren moet breken om een omelet te bakken, en dat je de smaak gevoelig verbetert door er heel uiteenlopende ingrediënten aan toe te voegen. Het zou in vele opzichten een verbetering zijn. Zelfs de rode schoentjes en dito hoed zou ze met meer flair kunnen dragen.

Als het bovenstaande rond Pasen ‘toch maar een droom’ blijkt te zijn, komt het eens te meer op de schouders van vrouwen en gewone mannen in de kerk (en daarbuiten) terecht om de droom toch zo veel mogelijk waar te maken. Zoals nu trouwens ook al gebeurt, overal ter wereld, vaak zonder veel ophef. Echt jammer van dat officiële statuut, maar wie daarop blijft wachten, riskeert (te) veel te verliezen.

Kolet Janssen

(De auteur is schrijver, oud-lerares en moeder.)

@Allen: reageren op deze bijdrage impliceert dat u instemt met de regels voor deelname aan onze discussieforums; lees dus de regels - mod.