Sacochenoorlog in de Wetstraat - Van Dievel Consulting

'Patron, het is bijna 1 mei, zullen we alvast in gang schieten?' Ik keek verstrooid op van mijn grijze, flikkerende beeldscherm. Jaja, de vooruitgang heeft ook de burelen van Van Dievel Consulting bereikt, in de vorm van een IBM -computer van 300 kilo op 110 volt, met het laatste model floppy discs! Ik was in opdracht van N-VA-parlementsleden en -excellenties beledigingen aan het bedenken aan het adres van de Turkse president Erdogan, smaad waarmee ze zeker in het nieuws zouden komen maar niet in de gevangenis zouden belanden."Turkse Luc Alloo!", zouden ze daar nog mee wegkomen? Ik vond het zelf op het randje.

'Patron, hebt ge gehoord wat we gezegd hebben?!'
Junior partner Brabançonne en trainee Dinska Bronska keken mij verontwaardigd aan.'Sinds ge die computer in huis hebt gehaald, ziet ge ons nog amper staan!' sprak Brabançonne. 'De zaken lijden eronder, patron' voegde Dinska eraan toe.
Tegen mijn zin maakte ik mij los van het nieuwe speeltje en zette mij met mijn medewerkers aan tafel om de komende 1 Mei-vieringen voor te bereiden.

Geen moment te vroeg was alles klaar voor het Feest van de Arbeid: de paletten om op te stoken, de bakken bier, de megafoons en de sirenes, de spandoeken en pancartes, de voetzoekers en de vuurpijlen, de vlaggen en de banieren, de Kop van Jut en het podium.

Het Kalmthoutse politiekorps was stand-by, de brandweer stond verdekt opgesteld achter de hoek, de staatsveiligheid stond klaar om te infiltreren en Brice De Ruyver popelde van ongeduld om uitleg en duiding te geven over een onderwerp waar hij geen snars van afwist, maar een kniesoor die daarop let.

Het was enkel nog wachten op de stoet van het ABVV, aangevoerd door kameraad Rudy De Leeuw, die in de verte alreeds haar komst aankondigde met luid en vals trompetgeschal der Rode Fanfare.
Maar het was niet de rode vakbond die als eerste de dreef naar onze modeste villa (voor de gelegenheid omgebouwd tot Volkshuis) insloeg.

Als ware zij Jeanne d'Arc, zo kwam Zuhal Demir van de N-VA op een witte schimmel en in een modieus & sexy harnas de tot dan perfecte gazon op gedraafd, zwaaiend met een kromzwaard. Aan haar gordel bungelde het hoofd van minister van Werk Peeters Kris. Unisono stootten Dinska, Brabançonne en ik een kreet van afgrijzen uit. Zoveel wreedheid in één vrouw! Gelukkig bleek het hoofd bij nader toezien een fel gelijkende plastic replica te zijn en keken wij van VDC elkander een weinig schaapachtig aan.

Alreeds had Zuhal Demir onverveerd het podium beklommen en ging briesend tekeer tegen de vakbonden, die zij beschuldigde van solidariteit, de bescherming van de zwakken, de verdediging van de kleine man (M/V), de verdediging van de index en van de 38-urenweek en niet te vergeten van obscurantisme, deviationisme en trotskisme en welke zij en passant verantwoordelijk stelde voor de burgeroorlog in Syrië, de vluchtelingenstroom, de verkeersdoden, de chaos in de tweede voetbalklasse en de opwarming van de aarde.

Nog maar pas had Zuhal Demir het schuim van haar lippen geveegd of zij kreeg een fikse por in de rug van Meryame Kitir van de SP.a, waardoor zij van het podium donderde en met door merg en been dringend gekrijs haar belaagster alsnog het spreken poogde te beletten, in het bijzonder haar J'Accuse over de comfortabele pensioenleeftijd van de parlementsleden, waarmee de N-VA niet weinig verveeld zit en met flutargumenten poogt af te schieten.

Maar ook Kitir werd op het podium van de micro verdreven en de mond gesnoerd door niemand minder dan Annemie Turtelboom die tot eenieders verrassing lid was geworden van de PVDA en in scherpe bewoordingen de energietaks van de Vlaamse regering aankloeg, een taks die Turteltje merkwaardig genoeg en cours de route herdoopte tot de bourgeoisbelasting, wat onder ons gezegd en gezwegen beter klinkt dan de freyafactuur.

Enfin, er ontspon zich op het podium een waar sacochengevecht waar Brabançonne vergeefs probeerde een einde aan te maken en aldus in de klappen deelde, om nog te zwijgen van de schrammen die hij opliep en de knietjes in zijn dobermannenkruis die hij incasseren moest. Voor slagen onder de gordel moesten Demir, Kitir en Turteltje niet voor elkander onderdoen.

De vechtenden werden luid aangemoedigd door de inmiddels aangekomen delegaties van VBO en Unizo, dewelke luidens meegebrachte vlugschriften kwamen pleiten voor een terugkeer naar de arbeidsomstandigheden in de fabrieken van de late negentiende eeuw. Ook wensten zij te verduidelijken dat er nog véél lastenverlagingen voor de bedrijven zouden moeten komen vooraleer daar ook maar één nieuwe job tegenover zou komen te staan.

Net toen Dinska Bronska op mijn teken de hogedrukreiniger had aangezet en op de verzamelde querulanten had gericht, arriveerde dan toch de stoet van de rode vakbond, dewelke door een aanval van grote dorst enige tijd was opgehouden aan en in het parochiale café, tevens supporterslokaal van veldrijder Kevin Pauwels.

De mond van voorman Rudy De Leeuw viel open toen hij het ongewone toneel ten huize van VDC aanschouwde, een mond die hij ijlings wederom sloot toen een faussekeu van Dinska Bronska zijn zondagse kostuum naar de vaantjes en de droogkuis hielp en de door zijn vakbondsleden meegebrachte strooien pop - voorstellende vicepremier Peeters Kris - doornat spoot.

Toen is het pas echt fout gegaan, heb ik in het procesverbaal van de Kalmthoutse politie verklaard.

Omdat de doorweekte Pop van Peeters niet meer met de gewone middelen in de fik te steken viel, haalde een délégué een jerrycan superbenzine te voorschijn en overgoot kwistig de door allen gehate Peeters Kris, althans zijn pop. De steekvlam die op de lucifer volgde zette de Amerikaanse eik, de coniferen en de rododendrons in lichterlaaie, alsmede de nog altijd ongebruikte paletten, het podium en... de kleren van de nog immer vechtende dames.

Opnieuw zette Brabançonne zijn eigen leven op het spel toen hij zich moedig op de de vechtenden wierp, met geen ander doel dan de vlammen te doven en de dames voor gênante situaties te behoeden.
Het bekwam hem slecht.

Jankend stoof Brab naar binnen, zijn handen voor zijn edele delen houdend.

Op het smeulende podium stond Zuhal Demir te triomferen.
'Nu gij, kameraad Rudy!' daagde ze de voorzitter van het ABVV uit, 'als ge tenminste de ballen hebt.'