Waar is dat Blauw Konijn? - Van Dievel Consulting

'Ik begrijp u, mevrouw Rutten, ik begrijp u volkomen,' had ik op zeker moment de woordenvloed van Gwendolientje van de Open VLD onderbroken, 'u wil een tegenkandidaat voor het voorzitterschap die geen schertsfiguur is maar waarvan u toch zeker en ruim kan winnen, met tachtig procent van de stemmen à peu près. Kan ik zo uw zorgen samenvatten?'

Ik legde mijn gsm neer, trok een haartje uit mijn linkerneusgat, ging een plasje doen, keek even vertederd naar de speelzieke eekhoorntjes in de tuin, en kwam net op tijd terug aan de lijn om de liberale politica te horen zeggen dat het daar ongeveer op neerkwam, ja. En gezien de spoed die erachter zat en de moeilijkheid van de opdracht mocht ik zeker een bonus verwachten. Als het lukte.

'Kameraden, vrienden en andersdenkenden!' parafraseerde ik mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere Siegfried Bracke, 'allemaal naar de bibliotheek!

De stoof moet branden! De handen moeten uit de mouwen! En aan de ploeg! En aan de slag! Hup hup, één twee!' De aldus gesommeerde medewerkers van VDC - de intussen welbekende trainee Dinska Bronska en junior partner & tevens dobermann Brabançonne - sloften weinig enthousiast naar het Sanhedrin van ons consultingbedrijf.

Ik meen de laatste tijd een zekere geestelijke moeheid te bespeuren bij mijn nochtans goed gesoigneerde medeconsulenten. Het vuur is er wat uit. De mot zit er wat in. En wat erger is: ik vond laatst op de WC een vergeten folder van de vakbond... Van de rode bond, daarenboven. Het is misschien tijd om camera's te plaatsen. In mijn bedrijf geen communisten!

'Wie kunnen wij tegenover Gwendolientje Rutten zetten?' vatte ik ons uit-van-de-doos-denken aan.

Stilte.

'Allez mannen, zet uw hersens eens aan het werk!'

Meer stilte.

Dan piep tuut en ping.

'Wilt ge uw smartphone efkes opzij leggen, Brabke?' verzocht ik op net nog vriendelijke toon, 'geen sms, twitter of Facebook in de uren van de baas.'

Schouderophalen.

'En gij Dinska, geen enkel idee?'

Een gemaakt hulpeloos lachje. Ik begon mij kwaad te maken.
'Vooruit, voor de dag ermee, wat is hier het probleemke?'
'Ik heb nog vakantiedagen te goed uit 2013, 2014 en 2015, patron,' zei Brabançonne zonder op te kijken, 'wanneer ga ik die kunnen opnemen?'
'Een pizzakoerier verdient meer dan ik, patron,' deed Dinska haar duit in het zakje, 'ge belooft wel veel maar aan het eind van de maand zie ik daar niks van.'

'En daarom moet de vakbond hier komen, zeker!' schoot ik uit.
Het was raak geschoten. Zowel Dinska als Brabke kregen een knalrode kop van verlegenheid. Maar tot mij niet geringe verbijstering kwamen ze na het uitwisselen van een blik van verstandhouding samen overeind en verlieten eensgezind de werkvloer, mij in shock achterlatend. Een wilde staking bij VDC, godbetert!

Ik was niet van plan mij te laten kennen. Ik schonk mijzelf een royaal glas Famous Grouse in, grabbelde in een reuzenzak zoute chips en toog aan de arbeid. Tegen de avond had ik alreeds een lijstje met namen klaar waaruit de voorzitster van de Open VLD maar zou te kiezen hebben. Maar net toen ik haar wilde bellen, belde ze zelf. Ze klonk nog geen beetje aangedaan.

'Lowie, nu is die trezebees van een Crevits te ver gegaan! Mij zo voor schut zetten in 't Vlaams parlement! Ik was zo aangedaan dat ik geen wederwoord meer kon vinden. En ik heb nochtans geweldige argumenten voor onze onderwijshervorming. Wilt gij die in een opiniebijdrage gieten waarmee ik dat CD&V-kreng morgen de oren kan wassen in De Standaard?'

F**k, dacht ik, dat ook nog.

'Wat heeft er voorrang, mevrouw Rutten?' informeerde ik bescheiden, 'het onderwijs of het voorzitterschap?'
'Wie hebt ge mij te bieden, vertel mij dat eerst maar eens!'

'Om te beginnen,' sprak ik aarzelend, 'dacht ik aan een oude liberale krokodil, momenteel werkloos en nog arroganter en cassanter dan vroeger.'
'Hmm,' antwoordde Rutten, 'Karel De Gucht zou inderdaad niet slecht zijn. Dan zijn we er ook ineens voorgoed vanaf. Next?'
'Annemie Turteltaks,' sprak ik al wat zekerder van mijzelf, 'als zij verliest, moet ze vertrekken en met haar verdwijnt dan ook die gehate term die u anders nog lang zal achtervolgen.'
'Mjjaa...'

'In de categorie politieke clown heb ik Leopold Lippens in de aanbieding, die een Guantanamo voor vluchtelingen wil oprichten, mét toiletten en zonder folteringen, niet in Knokke natuurlijk, maar in Koksijde, bij uw andere dwarse partijgenoot Vanden Bussche.'
'Let op, Lowie, wat vandaag nog een dom plan lijkt kan morgen een geniaal idee zijn.'

'Als u het liever tegen een overloper uit een andere partij wil opnemen, dan heb ik er een paar die de stap wel willen wagen.'
'Ha!', antwoordde Gwendolientje, 'dat klinkt veelbelovend.'
'Kristof Calvo zou als rechtse groene heel goed bij uw partij passen. Hij komt nu al goed overeen met de liberalen. En in zijn eigen partij zijn ze hem en zijn fratsen stilaan beu.'

'Interessant... En ik kan er Bart Somers een peer mee stoven.'

'Ik mag ook namens Eric Van Rompuy spreken, die vreest dat CD&V hem zal buiten zwieren als hij zo oppositie blijft voeren tegen de regering. Maar hij kan niet anders, zegt hij, hij is een caractériel zoals De Gucht.'

'Liever niet,' huiverde Rutten, 'nog namen?'
'Ik zal de naam van Jean-Marie Dedecker maar niet uitspreken zeker? Die is tot alles bereid als hij maar in het nieuws kan komen.'
'Het is u geraden, Van Dievel.'
De stem van Gwendolientje Rutten werd plotsklaps minder warm en hartelijk en begripvol.
'Ge zult het zonder bonus moeten stellen, er is geen enkele naam bij die mij zint. Dan maar alleen zeker?'

'Zwzwzwzwzwzwzwzwzwzw'

'Momentje, mevrouw Rutten, ik heb nog een naam. De leste zijn de beste, gelijk ze zeggen in Mechelen.'
'Maar rap dan, en begin al maar aan die opiniebijdrage voor De Standaard, die moet voor negen uur binnen zijn.'
Het was al kwart over acht.
Zuchtend keek ik uit het raam. Het was weer van dattum. In de tuin stonden alweer vakbondslieden met rode hesjes bier uit flesjes te drinken en strijdliederen te brallen wijl zij zich warmden aan met palletten gestookte stinkende vuren. Tussen hen in, en enigszins ongemakkelijk en bedremmeld, Dinska en Brab, onbekend met .de ouderwetse klassenstrijd
'Wel?' haalde la Rutten mij bij de zaak.
'Ik heb voor u een zeer bekwaam iemand die graag kandidaat wil zijn en die gegarandeerd verliest.'
'Wie?'

'Geweldig!' kreet Rutten, 'ge hebt uw bonus wel verdiend. Ik informeer rap de pers.' Ik zette om negen uur de radio aan. De stem van Jan Van Dam schalde door de ether.

'Sarah Smeyers neemt het bij de Open VLD op tegen aftredend voorzitter Gwendolyne Rutten. De voormalige N-VA'ster laat in een reactie uitschijnen dat het voorzitterschap haar min of meer is beloofd door enkele partijkopstukken. Rutten van haar kant heeft de kandidatuur van Smeyers verwelkomd. Open VLD blinkt eens te meer uit als democratische partij, zeg ze in een persbericht.

Dat was het nieuws.'