Het kindeke Jeanne - Van Dievel Consulting

'Meneer Van Dievel," sprak een beschaafde, vriendelijke stem aarzelend in de telefoon, 'ik wil u om een gunst vragen.' Het duurde even voor mijn nikkel viel en ik de stem herkende. "Premier Michel!' riep ik blij verrast uit, 'wat een genoegen, wat een eer, de beste wensen voor u en uw fam...' Andermaal werkten mijn hersenen door de vrieskou wat trager dan normaal. 'Is het al zover?' viel ik op mijn pootjes, 'bent u vader geworden?' 'Daarvoor bel ik u juist,' sprak de eerste minister van het Koninkrijk België, 'kan ik langskomen?'

Louis Van Dievel is senior writer bij VRT-nieuws en schrijver.

Paparazzi

Uiteraard stond de dienstwagen van de premier achter de hoek geparkeerd, dat is altijd zo. Mijn cliënten hebben altijd haast.
Een weinig later had Charel Michel op een wankele stoel plaatsgenomen in de kille en tochtige werfcontainer waarin wij van VDC tijdelijk huizen. Onze modeste villa is namelijk aan renovatie toe en bouwvakkers uit vreemde landen lopen af en aan. Ik was wat gegeneerd voor de stoffige boel maar de premier scheen er geen last van te hebben.
'Mijn wens is,' zo sprak Charel Michel, 'dat ons kind alhier geboren wordt, ver weg van de schijnwerpers, de camera's en de paparazzi van Het Laatste Nieuws en La Dernière Heure.'
'Maar premier,' wierp ik op, 'dit is toch geen plek voor een boreling!'
'Toch wel,' riposteerde de minzame liberaal, 'mijn gade en ik willen namelijk een gebaar stellen.'
Oei, dacht de cynicus in mij, alleen wereldvreemde idealisten willen nog gebaren stellen.
'Wij wensen,' verduidelijkte de premier, 'dat ons kindje op de Vlaamse buiten wordt geboren, zodat het zich later kan ontwikkelen tot een echte Belg.'
'Als statement kan dat tellen,' gaf ik toe.
'En ten tweede wensen wij dat het kind in net zulke armoedige omstandigheden geboren wordt als de kinderen van de vluchtelingen in de "Jungle van Calais". Ik moet erbij zeggen dat dat laatste vooral de wens van mijn fiancee is.'

Barensweeën

Dinska Bronska zat erbij met tranen in de ogen, de stoere Brabançonne had een vuiltje in zijn oog en ook ik voelde me ontroerd door deze schone geste.
'Heer Michel," sprak ik na enig nadenken en gefezel in de oren van mijn trainee en junior partner, 'wij doen met u mee: de kerststal van Dievel Consulting staat volledig ter beschikking van uzelf, uw gezellin en de nakende geboorte. Laat de barensweeën beginnen!'
Inderdaad was de traditionele en levensgrote kerststal in de tuin van VDC nog steeds niet afgebroken, hoewel het al bijna februari was. Dat kwam deels door luiheid van onzentwege, deels door de onwil van boer Krelis om zijn bejaarde os en ezel te komen ophalen. Zolang ze bij mij staan, moet hij ze niet voederen. De linkaard!
Afijn, met vereende krachten maakten wij van de kerststal een kraamkamer waar de maagd Maria jaloers op zou zijn geweest. De sloor wist waarschijnlijk niet eens wat haar overkomen was met de Heilige Geest enzo. De hoogzwangere fiancee van de premier daarentegen zag eruit alsof ze wél van wanten wist. Ze was in de wolken met haar primitieve maar gezellige verblijf en klapte op de wijze van koningin Mathilde verrukt in de handjes. Een minpuntje toch.

In de lucht geschoten

'Leg u maar in het stro, mevrouw,' sprak Dinska Bronska haar geruststellend toe, 'ik heb in Moldavië nog een jaar veeartsenij gestudeerd, u bent in goede handen.'
Gelukkig is het Nederlands van madame Michel niet zo goed als dat van haar mec.
Brabançonne van zijn kant stond aan onze fraaie smeedijzeren poort ruzie te maken met de paracommando's die de premier, zijn gade en de opkomst zijnde boreling per se wilden beschermen. Er werd zelfs in de lucht geschoten. Maar het goedverzorgde gebit van mijn dobermann maakt nog altijd indruk, ook op het puikje der strijdkrachten. Ikzelve schonk in onze werfkeet voortdurend het glas van de doodnerveuze premier bij met Moldavische brandewijn, bijgenaamd de Gatenbrander. Rond vijf uur hoorden wij een luide kreet, vervolgens een soort floep-geluid en tenslotte babygeschrei. Het kindeke was geboren! En Charles Michel lag deels in coma, deels in zwijm.

De Drie Koningen

Hoe ze het zo snel te weten gekomen waren mag Joost weten, maar geen kwartier later stonden de Drie Koningen al aan de poort: Caspar, Balthazar en Melchior. Ze waren niet per kemel gekomen maar in een Opel Zafira. En de geschenken die ze bij zich hadden voor de kleine Jeanne waren aangepast aan de moderne tijd: geen goud, wierook of mirre, maar zonnepanelen, een ferme klomp hasj en een abonnement op de fitnessclub. En in het zog van de Drie Koningen poogden ook de de fotografen van de vaderlandse pers naderbij te komen om als eerste een kiekje van de boreling voor veel geld te kunnen verpatsen.
'Leef u nu maar eens uit,' moedigde Brabançonne de paracommando's aan, die op veilige afstand van zijn blikkerende tanden waren gebleven, en hij wees op de Amerikaanse eik waarin de paparazzi zich veilig waanden. Wist u dat een kettingzaag tot de standaarduitrusting van de para's behoort?

De navelstreng

Pas nadat Dinska Bronskia de navelstreng van de boreling had doorgebeten en geheimzinnige & eeuwenoude Moldavische zegeningen over moeder en dochter had uitgesproken, pas nadat het nieuwe Belgje was gewassen, gewogen en gemeten, pas nadat de kleine aan de borst van de moeder was gelegd en aldus onrechtstreeks kennis maakte met de sociale zekerheid, pas nadat de bij zijn positieven gebrachte maar nog wat wankele premier zijn gezellin had gekust en zijn Jeanneke had gewiegd, toen pas mochten de aan de poort samengetroepte leden van zijn regering hun leider en zijn gade komen gelukwensen en hun eenvoudige gaven aanbieden. Ik ga niet in detail treden over wie wat allemaal als geschenk had meegebracht, het zou ons te ver leiden. Een bongobon voor 3 dagen ouderschapsverlof was erbij, een trapautootje en bijbehorende sjoemelsoftware, kinderkleertjes gemaakt door kindjes in verre landen, een doopsel volgens een rite naar keuze, het vermaarde boek van Dokter Spock, een babysmartphone, een verkiesbare plaats op een N-VA-lijst, een interview in Terzake, een regenboog T-shirt van K3 (nieuwe versie), de stapel cadeaus werd altijd maar hoger.

Maar het mooiste geschenk kwam toch van Theo Francken: een voucher voor een uitwijzing, geen echte natuurlijk, maar naar Plopsaland.

Meest gelezen