De Kemel van De Kesel* - Van Dievel Consulting

'Welkom, welkom in onze modeste tempel!' Mijn bezoekers & tevens achtbare klanten glimlachten mild om mijn grapje, alsmede om het schootsvel dat de staf van Van Dievel Consulting - zijnde trainee Dinska Bronska, junior partner Brabançonne Dobermann en ikzelve als CEO - had voorgebonden. Ik had nog zo tegen Dinska gezegd dat er in de tempel geen schorten met bloemetjes worden gedragen! Gelukkig hadden wij punten gescoord met de passer en de winkelhaak die ik in allerijl boven de voordeur van VDC's woonst en maatschappelijke zetel hadden bevestigd.

Louis Van Dievel is senior writer bij VRT-nieuws en schrijver.

Kaki ondergoed

Ik had Dinska Bronska overigens gewaarschuwd dat zij in de wat speciale handdruk van onze bezoekers geen ongepaste seksuele avances mocht zien. Het opvallende blauwe oog van Kamervoorzitter Siegfried Bracke en de schrammen op zijn nobele gelaat hadden dus een andere oorzaak die hij zijn medebroeders niet wilde onthouden. Want zo gaat dat in de loge, de broeders hebben geen geheimen voor elkaar.
'Ik liep in Antwerpen over de De Keyserlei,' vertelde mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere met smaak (waardoor ik ook zag dat hij enkele voortanden miste), 'en daar staan twee van die appetijtelijke blonde politieagentes met grote geweren te waken over onze veiligheid. Dames van de politie, zei ik om te zwanzen, toevallig geen goesting in een orgietje? Doorlopen meneer, antwoordden ze terwijl ze met hun ogen rolden. Maar ja, zo zit ik niet ineen. Ik heb thuis sexy kaki ondergoed, zei ik nog, juist voor ik een ferm pak rammel kreeg.'
'Haha, die Siegfried toch, hij zal het nooit leren," was - samengevat - de jolige en enigszins seksistische reactie van vader en zoon De Gucht en van voormalig Kamervoorzitter, voormalig minister-president, voormalig minister en huidige liberale fractieleider Dewael, welk drietal het viertal bezoekers vervolledigde en het puikje van de Vlaamse vrijmetselarij vertegenwoordigde.

Chateauneuf du Pape

Een weinig later zaten wij in de stemmige bibliotheek waar traditiegetrouw een gezellig haardvuur brandde, kristallen roemers met uitgelezen Chateauneuf du Pape uit 1966 te degusteren.
'Hoe hebt gij de monseigneur zo zot gekregen om die onnozeliteiten te debiteren?' richtte Karel De Gucht zich in nogal directe termen tot mij. 'Ik dacht dat we met die Léonard wel het ergste achter de rug hadden, maar nee.'
Hij wreef zich vergenoegd in de handen en maande zijn jongste zoon aan om hem hierin te volgen.
Uiteraard verwees de voormalige Europese commissaris en intussen langdurig werkloze Karel De Gucht naar de boude uitspraak van aartsbisschop De Kesel, als zouden katholieke ziekenhuizen medewerking aan euthanasie moeten kunnen weigeren.
'Relaties,' volstond ik enigmatisch te antwoorden, verzwijgend dat ik via mijn brievenbusfirma Agnus Dei - en in alle discretie - ook advies verschaf aan de Belgische katholieke kerk en haar onderafdelingen, en met die pet op de nieuwe baas Joseph De Kesel tot een tegenoffensief in morele en ethische kwesties had aangezet.
'Boots on the ground,' had ik de goedheiligman aangemoedigd, 'de christelijke beuk erin! Met brave waarschuwingen en preken en artikeltjes in Kerk en Leven gaat u er niet komen.'
De aartsbisschop had mijn advies maar schoorvoetend gevolgd, en had daar ook meteen spijt van gehad. Maar spijt is wat de koe schijt, gelijk een Vlaams spreekwoord het zo treffend verwoordt.

De Vlaamse grondstroom

'Nu we de Vlaamse grondstroom mee hebben,' sprak Patrick Dewael listig, 'moeten we het ijzer smeden terwijl het heet is.'
Uiteraard verwees Dewael naar zijn voorstel om de katholieke kerk via de grondwet de genadeslag toe te brengen. Het grondwetsartikel dat hij wilde toevoegen, klonk als volgt:
"Het koninkrijk België is een lekenstaat. Het belijden van een simpelmansgeloof is een privé-aangelegenheid die enkel is toegestaan in de beslotenheid van de huiskamer en in de nachtelijke uren."
'Haha!' lachte Siegfried Bracke, 'ik wil de snuit van Jan Becaus zien als hij dat leest!'
'We mogen het niet bij de grondwet laten,' sprak Jean-Jacques De Gucht gejaagd en met een fanatieke glinstering in zijn ogen, 'de grondwet is te abstract, spreekt de mensen niet aan.'
'Wat stel gij dan voor, mijn zoon?' moedigde Karel de jonge blonde god aan.
Jean-Jacques bloosde van opwinding.

Recidivisme

'We moeten van het dreigingsniveau gebruik maken om iedereen die op de openbare weg een attribuut draagt dat op het belijden van een geloof wijst op te pakken en in gesloten centra onder te brengen.'
'En als ze zich in de kerk verstoppen, mijn engeltje?' porde Karel andermaal zijn zoon aan.
'Kerken en abdijen worden verbeurd verklaard!'
De stem van Jean-Jacques sloeg over.
'Behalve Orval en Westvleteren, mag ik hopen, 'merkte Patrick Dewael nuchter op.
'Alleen bedienaren der erediensten die trouw zweren aan de lekenstaat ontsnappen aan de gevangenis,' zweepte Jean-Jacques zichzelf op.
'En wie recidiveert, door bijvoorbeeld een kruiske of een witte col te dragen op straat of stiekem gebeden te prevelen of Kerk & Leven te lezen, wordt publiekelijk aan de schandpaal gebonden en moet zich wekelijks melden bij de politie.'
'Gelijk de pedofielen,' verduidelijkte Karel De Gucht.
'En met het geld van de kerkfabrieken kopen we nieuwe straaljagers,' droomde Patrick Dewael hardop.

Probleempje

'En de joden en de moslims, wat doen we daar mee?' wilde Siegfried Bracke weten, 'ge weet dat die bevolkingsgroepen gevoelig liggen, zij het om verschillende redenen.'
Ja, daar zaten zijn liberale logebroeders met hun monden vol tanden. Daar hadden ze niet aan gedacht, dat de joden en de moslims ook een godsdienst hebben.
'De godsdiensten van de joden en de moslims zijn geen kwaadaardige religies,' probeerde Jean-Jacques De Gucht, 'niet gelijk het katholicisme, bedoel ik.'
Het leverde hem slechts een meewarige blik van zin vader op.
'Er zit toch iets in wat Jean-Jacques zegt,' pikte Patrick Dewael desalniettemin op het gezegde in, 'denk allemaal eens diep na, er hangt veel vanaf.'
'Poing!'
Boven het hoofd van Karel De Gucht ging een lamp van 25 Watt branden.
'We formuleren het grondwetsartikel zo: ""Het koninkrijk België is een lekenstaat. Het belijden van een geloof dat streeft naar wereldheerschappij is verboden. Andere religies zijn een privé-aangelegenheid die enkel is toegestaan in de beslotenheid van de huiskamer en in de nachtelijke uren." Voilà, wat denkt ge daar van?!'
'Jawadde,' zei Siegfried Bracke en klopte zich op de borst, 'Respect, Brother!'
De logebroeders vielen elkaar in de armen en maakten een rondedansje, indianenkreten slakend. VDC onthield zich, zoals het onze deontologie voorschrijft, van openlijke uitingen van vreugde.

'Maar de loge,' vroeg Dinska Bronska toen iedereen weer op zijn stoel zat en in al haar onschuld, 'is dat ook geen godsdienst?'

* Met dank aan E.W.

Meest gelezen