Alle politici zijn ****! - Van Dievel Consulting

Louis Van Dievel is senior writer bij VRT-nieuws en schrijver.

Maar even traditioneel bleef de smaakvol gesmede poort van de modeste villa potdicht tot de pastoor van Heide de klokken liet luiden om de immer slinkende schare van gelovigen naar zijn kerk te lokken en staken politici van alle partijen verlangend hun hoofd tussen de tralies, gapend naar de kerstversiering en - verlichting, popelend van verlangen om hun kerstcadeautje uit de geschenkverpakking te halen en luisterend naar de kerstgezangen van het koor van Syrische christenen dat VDC inderhaast en met de volle steun van Theo Francken had opgericht.

Toen Dinska Bronska en Brabançonne, beiden stijlvol gekleed in feestelijke avondjurk respectievelijk smetteloze smoking, eindelijk de poort ontgrendelden, drong de inmiddels tot een kleine massa aangegroeide kerstvierders onstuitbaar naar voren, enfin, voor even toch. Want aan de voordeur gekomen zetten de eerste rijen hun hielen in de Kempense zandgrond en remden uit alle macht toen zij onaangenaam geconfronteerd werden met de publieksopwarmer die VDC voor de gelegenheid had ingehuurd, namelijk de goed van tattoo's en wat minder van hersens voorziene jongeling Benito Raman, dewelke in voetbaltenue en op opzwepende toon in de micro riep dat "alle politici ***** " waren.

Tja, het duurde toch wel even voor de bezoekers beseften dat het hier om een practical joke van VDC ging, al waren er intussentijd al honderden verontwaardigde tweets het zwerk ingestuurd, had Cavaria al een persbericht verspreid, had AA Gent zijn speler voor niet minder dan een kwartier geschorst en waren enkele politici moedig uit de kast gekomen, "om symbolisch een voorbeeld te stellen".

"Vrienden, klanten, excellenties, relaties," sprak ik vanop een trapladdertje de menigte toe, "wij zien ons genoopt het hele programma van VDC's Christmas Party om te gooien, daar de regering van Charel Michel zichzelf op de valreep alreeds een groot cadeau heeft gedaan."
Toen iedereen verbaasd en niet begrijpend naar zijn buurman keek, haastte ik mij om eraan toe te voegen:
"Ik spreek natuurlijk over het geweldige Kerstakkoord dat zopas is gesloten en waardoor het hemelruim, de wereldzeeën en de vaste grond zullen doorkliefd worden door onze jachtvliegtuigen en fregatten en door duizenden in blauw en kaki geklede ordehandhavers met grote geweren en korte lontjes. Kortom: dit jaar geen cadeautjes."
Er viel een doodse stilte.

"Pffft!' verbrak een lid van het kernkabinet het stlzwijgen en meteen ook het Kerstakkoord, "het zijn maar een hoop schone woorden in de wind."
"We moeten nog zien of er iets van dat akkoord komt!" sprong een andere ondertekenaar van het akkoord zijn voorganger bij.
"Wij hebben enkel maar ja gezegd om van het gezaag van Charel Michel verlost te zijn," wond een derde er geen doekjes om.
"Ik wil een écht geschenk," morde een fractieleider van de meerderheid.
"Cadeaus! Cadeaus! Cadeaus!" scandeerden de verzamelde en hebzuchtige politici. De sfeer die één minuut eerder nog zo kerstelijk was geweest, was helemaal omgeslagen.
Opnieuw hadden wij van VDC alle moeite van de wereld om duidelijk te maken dat het ook hier om een misschien niet zo geslaagde maar goedbedoelde grap ging en dat onze geëerde gasten zo dadelijk zouden bedolven worden onder geschikte geschenken.
Het ploppen der champagneflessen deed de stemming opnieuw omslaan, in gunstige zin wel te verstaan. Mijn echt serieuze mededeling dat de oppositie omwille van besparingsoverwegingen enkel een houtje zou krijgen om op te bijten, ging door het feestgedruis volkomen de mist in.

"Voor N-VA-voorzitter en schaduwpremier Bart De Wever," galmde mijn stem krachtig door de luidsprekers, hebben wij een eenvoudig te installeren GRENSVERSPERRING in de modekleuren zwart en geel. Deze waterdichte en brandvrije grensversperring is volgens de leverancier VOLLEDIG COMFORM de INTERNATIONALE VERDRAGEN over de mensenrechten."
De Wever liet zich door Dinska Bronska uitbundig kussen en stak verguld zijn kerstgeschenk in de hoogte.
"Een donderend applaus voor de heer De Wever graag!"
"WILLEN WIJ MEER OF MINDER SCHENGEN ?" jutte de Antwerpse burgervader de verzamelde feestvarkens op.
"Voor minister van Kleinigheden en vice-premier Alexander De Croo," nam Brabançonne snel en net op tijd het woord over, "hebben wij een verstelbare LOONKLOOF in petto, die dankzij de uitgekiende technologie van Volkswagen altijd DIEPER EN BREDER zal zijn dan in onze buurlanden!"
Opnieuw weerklonk een luid applaus, mede veroorzaakt door het prangende decolleté van Dinska.
"Voor minister van Justitie Koen Geens," - het was weer aan mij - "hebben wij deze prachtig ingekaderde UITZONDERINGSWET die NACHTELIJKE HUISZOEKINGEN mogelijk maakt, niet alleen bij mogelijke terroristen maar ook bij lieden die het NIET met deze Uitzonderingswet eens zijn en die geen BENUL hebben van de WELKE GEVAARLIJKE TIJDEN WIJ LEVEN!"
Opnieuw was het Dinska die luid applaus opwekte, weze het omdat zij de al te vrijpostige prijswinnaar een ferme pets op zijn grijpgrage handen en een draai rond zijn oren gaf.
"Nee minister Peeters, wij slaan u niet over," kondigde Brabançonne het geschenk voor de al wat sip kijkende 'christen voor het socialisme' aan, "voor u hebben wij dit prachtige beeld van ONZE LIEVE VROUW MIDDELARES met bijbehorende glazen stolp, welk onsliefvrouwke inzetbaar is bij schijnbaar uitzichtloze sociale conflicten en meer in het bijzonder ter voorkoming van laakbare stakingen bij DE IJZEREN WEG! En er zit een bon voor niet minder dan DRIE MIRAKELS bij!"
"Is minister Marghem onder ons?" peilde Brabançonne die helemaal in zijn rol van animator opging. "Nee? Wat jammer, want dan gaat deze prachtige prijs aan haar voorbij: een PLAASTEREN KERNCENTRALE met bijna niet van echt te onderscheiden scheurtjes. SUPERVEILIG! dames en heren en goed voor de portemonnee van...?"
"ELECTRABEL!" antwoordde het Wetstraatvolk eenstemmig en enthoesiast.

"En dan schakelen wij nu over naar het lagere niveau van de Vlaamse regering," zeide ik met een van ironie druipende grijns.
Awoe-geroep was mijn deel. De Vlaming houdt niet zo van ironie.
"Voor minister Homans hebben wij een LINKSE MULTICULTI opgespoord die ALLEEN woont in de SOCIALE WONING met TWEE WC's. Eén boven en eén beneden, stel u voor! Aan u de eer, minister Homans, om deze profiteur UIT TE DRIJVEN!"
"Neen mevrouw Turtelboom," grapte Brabançonne, "wij zullen u niet kwellen met de TURTELTAKS, u krijgt van ons een BEGROTING DIE ENKEL VIRTUEEL IN ORDE EN IN EVENWICHT IS EN waarvan de LIJKEN slechts later - na uw déluge - uit de kast zullen vallen!"
"Voor Joke Schauvliege hebben wij deze sierlijke mand vol VROME KLIMAATWENSEN! U kunt deze in de winkel eventueel omruilen voor een driedimensionale MAQUETTE van UPLACE of voor het ERELIDMAATSCHAP van de BOERENBOND."

Enfin, zo kreeg iedereen zijn cadeau. Bijna iedereen, moet ik zeggen. Want terwijl onze gasten zich te goed deden aan spijs en drank en hun geschenken aan elkaar toonden, en eindejaarswensen uitwisselden, en als houten Klazen dansten op de tonen van de door Dinska Bronska ten beste gebrachte zinderende volksliederen uit Moldavië, kwam mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere op mij af.
Een geslagen hond zag er vrolijker uit.
"Kameraad Lowie, ik denk dat er een abuis in het spel is want ik heb niets gekregen."
Siegfried Bracke zag er wat uitgezakt uit, allicht een gevolg van het totale gebrek aan beweging dat met zijn job als Kamervoorzitter gepaard gaat.
"Gij kunt precies wat actie gebruiken, Siegfried. Een nieuwe uitdaging ook wel, denkt ge niet."
"Met een cadeau zou ik al content zijn. het kan toch niet zijn dat ge de eerste burger van het land overslaat bij de prijsuitreiking."
"Ik ben u niet vergeten," legde ik een arm over zijn schouder en trok hem een eindje weg uit de schijnwerpers, iets waartegen Siegfrieds lichaam zich automatisch verzette, "ge moogt gerust zijn."
En ik stopte hem een verzegelde enveloppe in handen.
"Ik kon u dat niet geven waar iedereen bijstond."
"Wat is het, kameraad Lowie?"
Met bevende vingers scheurde de Kamervoorzitter de omslag open.
"Oh," zei hij, terwijl er tranen opwelden in zijn ogen, "dat hadt ge niet moeten doen. De vragen van het examen voor de nieuwe baas van de VRT."