Rouwverlof voor een schaap - Van Dievel Consulting

Ik was net - comfortabel gezeten en ad interim gezeten op de troon in het koninklijk paleis van Brussel - een persbericht van Kamervoorzitter Siegfried Bracke aan het lezen , waarin mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere eraan herinnerde dat een Vlaams minister de mensen moet samenbrengen en niet verdelen, en waarin hij fijntjes een Bijbelvers (Mattheus 25,31) citeerde: "
Wanneer evenwel de Mensenzoon komt in zijn heerlijkheid, en alle engelen met hem, dan zal hij op de troon zijner heerlijkheid gaan zitten. En alle Heidenvolken zullen vóór hem samengebracht worden, en hij zal hen van elkaar scheiden, zoals de herder de schapen van de bokken scheidt. En de schapen zal hij aan zijn rechterhand plaatsen, maar de bokken aan zijn linkerhand."

'Kijk eens aan,' sprak ik tot mijzelf (wat troonsbestijgers wel vaker doen), 'ook in deze heikele kwestie zet de N-VA een bocht van Bracke in.'
Maar daarmee had ik de N-VA-voorzitter nog niet geholpen.

'Heer De Wever,' flapte ik er overmoedig uit, 'ik regel dat wel. Kom snel naar het paleis en breng Michael Freilich en - ja, waarom ook niet, Dyab Abou Jahjah mee, alsmede enige schapen, want zij vormen toch de struikelsteen.'
Even later zat ik me voor het hoofd te slaan, want een oplossing voor de kwestie van het al dan niet onverdoofd slachten van schapen had ik in het geheel niet. Mijn enige ervaring met schapen bestond erin dat ik ze inmiddels wel op het droge had, na al die jaren van lucratief handelen in gebakken lucht. Zou ik dan voor het eerst in de geschiedenis van Van Dievel Consulting door het ijs zakken? Ik huiverde in de snikhete troonzaal. En naarmate de tijd vorderde zakte ik dieper en dieper en almaar neerslachtiger weg in de kussens waarmee ik het zitten op de troon had veraangenaamd.

In arren moede en met trillende vingers belde ik het nummer dat ik een dag eerder onder de ruitenwisser van mijn VDC-batmobiel had aangetroffen, een nummer dat toebehoorde aan Dinska & Brab Consulting Ltd, het bedrijf dat mijn voormalige medewerkers hadden opgericht, ontevreden als zij waren over het gebrek aan respect van mijnentwege, in termen van primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden. Ik had hen meer gemist dan ik wilde toegeven. Veel meer.
'Maar patron, wat een verrassing!' kreet de zoetgevooisde stem van Dinska Bronska. Waarna zij zich wat gegeneerd herpakte: 'Ik bedoel natuurlijk ha collega, maar dat is een verrassing! Op de achtergrond hoorde ik enthousiast en ontroerd geblaf. Op cruciale momenten kan mijn voormalige junior partner en doberman Brabançonne zijn caniene afkomst niet verbergen.
'En ge wilt dus dat wij u uit de nood helpen,' vatte Dinska Bronska samen toen ik haar mijn levensgroot probleem had uitgelegd.
Ik kon niet anders dan ja zeggen.
'Voor wat, hoort wat, natuurlijk', parafraseerde Dinska Bronska een intussen lang vergeten Antwerps burgervader.
'Begrepen,' sprak ik met gesmoorde stem, toen ik de condities voor een terugkeer naar het vaderhuis had aanhoord, 'ge zet mij het mes wel op de keel.'

'Maar Geert, wat doet gij hier!' sprak ik verbaasd toen ik aan de deur van het koninklijk paleis niet alleen de gebronzeerde en strak in het pak respectievelijk gewaagde lederen minirok gestoken Brab en Dinska begroette, maar ook Vlaanderens grootste komiek, Geert Hoste.
'En wat is dat voor een machine,' informeerde ik wantrouwig toen nijvere handlangers van Dinska & Brab Consulting Ltd een vreemdsoortig toestel naar binnen droegen en informeerden naar de kortste weg naar de koninklijke tuin.
'Ge zult wel zien, patron,' sprak Dinska vol zelfvertrouwen.
Brabançonne grijnsde mij zelfverzekerd aan.
'Trust that girl,' volstond hij te zeggen.

Een half uur later was de koninklijke gaard gevuld met de mopperende en ruziënde stemmen van uitgebreide delegaties uit de joodse, de moslim- en de N-VA-gemeenschap (zoals dat zo politiek correct heet) en het geblaat van vele duizenden schapen die het meer dan beu waren dat er boven hun hoofden over hun lot werd beslist. 'Veel geblaat en weinig wol,' was - samengevat - het verwijt dat zij tot de betrokken partijen richtten.
Op een inderhaast opgericht podium stond Geert Hoste te blinken naast de vreemdsoortige aangevoerde machine.
'Is het goed als ik het woord neem, patron?' verzocht Dinksa Bronska mij sportief.
Ik glimlachte schaapachtig en knikte.
Waarna zij het podium beklom.

'Vrienden,' sprak zij mensen en dieren toe, 'de hamvraag in deze kwestie is dus of het schaap nog leeft wanneer het als offergave wordt geslacht.'
'Mèèèèh,' beaamden de betrokkenen eenstemmig.
'Wij van VDC, Dinska & Brab Consulting denken daar de oplossing voor te hebben gevonden , een oplossing die alle gezindten en strekkingen kunnen aanvaarden.'
Intussen was mijn frank gevallen: het vreemdsoortige toestel op het podium was aan het eind van de achttiende eeuw ontworpen door de Franse arts Guillotin, en werd naar hem vernoemd.
'Geert Hoste, go ahead!' moedigde Dinska de standup comedian aan, waarna de aangesprokene de woordvoerder der schapen op het podium nodigde.

'Zegt dat ene schaap tegen dat andere,' begon Hoste, 'Wilt gij verdoofd of onverdoofd geslacht worden? Waarop het andere schaap antwoordt: voor mij is dat geen halszaak.'
Waarna Hoste de woordvoerder der schapen al bulderlachend op de schouder sloeg.
'Meuh?' deed het schaap. Zijn niet zo ontwikkelde hersenen sloegen tilt. Zijn schapenogen gingen paraplu staan. Zijn voor- en achterpoten begonnen te knikken. Maar nog snapte het schaap de grap niet.
Op dat moment grepen de handlangers van Dinska & Brab het schaap vast, legden het willoze & gewillige offerdier onder de guillotine en scheidden pijnloos het hoofd van de romp.
'Voilà,' kondigde Dinska Bronska aan, 'zo zijn alle regels vervuld.'
Een donderend applaus steeg op, ook bij de schapen. Michael Freilich en Abou Jahjah vielen elkaar in de armen. Bart De Wever maakte een high five met de weder verenigde vennoten van de marktleider in gebakken lucht.
'Als Vlaanderen u niet had,' verzuchtte hij.

'En ge krijgt allemaal vijf dagen rouwverlof,' riep Dinska Bronska de schapenofferaars na, toen de hele operatie uren later tot eenieders tevredenheid was afgelopen, 'de schaduwpremier staat er borg voor.'

(Louis van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en auteur.)