Couckenbak voor BDW! - Van Dievel Consulting

'SĆ©g Van Dievel, ik vind het wreed gĆŖnant dat gij mij naar het koninklijk paleis hebt laten komen,' mopperde Bart De Wever, 'ik heb nu wel een donkere bril en een blonde pruik opgezet, maar ge zult zien dat ik toch herkend ben door een Vlaams Blokker of een IJzerwaker of wat er nog overblijft van de Vlaams-nationale fundamentalisten. Niet dat ik mij dat aantrek. Ik ben in Vlaanderen meer dan ooit untouchable. Maar ik heb de laatste tijd van die nachtmerries waarin ik door de koning tot burggraaf word geslagen wegens verdiensten voor de Natie en de Kroon.''

'Heer De Wever,' monkelde ik, 'u ziet er schattig uit. Maar ernstig nu: ik begrijp dat u niet graag aan uw vroegere bezoeken aan het Paleis herinnerd wordt. Maar ik pas nu eenmaal tot aan het eind van de zomer op de woonst en op den buro van zijne majesteit de koning.'
'Bon,' kwam de schaduwpremier ter zake, 'hebt ge nieuws voor mij? Goed nieuws, bedoel ik.'

'Alle tekenen wijze erop, de breuk is nakend.'

Meer zeide ik niet.

Voor u, eenvoudige lezer, klinkt dit misschien enigmatisch, maar voor Bart De Wever was de boodschap klaar en duidelijk. Hij produceerde - geheel tegen zijn gesloten aard in - een soort oerkreet van vreugde en waagde zich zelfs - onder het zingen van "Het is weer Couckenbak" aan een eenmanspolonaise, en dat is toch niet de gemakkelijkste dans, zal iedere kenner u verzekeren. Ik maakte ongemerkt enkele foto's met mijn smartphone. Aan afnemers geen gebrek, dacht ik zo. Had ik het gsm-nummer van Kris Hoflack nog, de voormalige hiƫrarchische meerdere van mijn andere voormalige hiƫrarchische meerdere en heden opperbrak van VTM Nieuws?

Zijt ge zeker

'Zijt ge zeker, Van Dievel?' drong mijn bezoeker aan toen hij was uitgehijgd en zijn gewone argwaan het gehaald had van zijn enthousiasme.
'Heer De Wever, daar waar Paars ondanks al zijne kuiperijen, listen en lagen, geheime bijeenkomsten, overloperijen, zwarte missen en godslasteringen allerhande nooit in geslaagd is, daar waar de machtige Loge in het zand heeft gebeten, daar waar Verhofstadt en De Gucht en De Wael en Willy Claes en Luc Van den Bossche en wijlen Robert Stevaert enkel maar van hebben kunnen dromen zonder dat deze dromen in een natte droom eindigden (kunt u nog volgen?), daaraan hebt u als meester-strateeg de beslissende zet gegeven: de oude CVP, thans CD&V geheten, staat op imploderen en exploderen tegelijk. Dat het ACV steen en been zou klagen, was te voorspellen. Dat het oude ACW, thans een belachelijke naam dragend, zou afhaken, was te verwachten. Maar dat de dragende zuil van het christelijke gedachtegoed - de Christelijke Mutualiteit -de moederpartij afvallig zou worden, dat had zelfs ik niet durven te voorspellen.'

Mijn gast glansde van genoegen.

'Het is nu wachten, ' vervolgde ik, 'op de eerste big shot van CD&V die verklaart dat het zo niet langer kan. Dat de beslissingen van uw regering haaks staan op het christendemocratische programma, dat hij of zij dit niet meer verantwoorden kan ten overstaan van de CD&V-kiezer. Nahima Lanjri heeft de spits afgebeten, maar zij is slechts een kleine garnaal in de piranhavijver.'
'En dan?' hing Bart De Wever aan mijn lippen, wat enigszins onpraktisch was voor de goede uitspraak.
'Dan breekt CD&V in tweeƫn, heer De Wever, ' in een linker- en een rechtervleugel.'
'En dan? En dan?'
Bart De Wever durfde het vervolg niet zelf te formuleren, zo beducht was hij dat wat hij voor zich zag slechts een fata morgana zou blijken.
'En dan, heer De Wever, hebt u er aan de rechterzijde een betrouwbare bondgenoot bij: de Behoudende Katholieke Partij. U kunt kiezen of u deze BKP als bijhuis laat voortbestaan dan wel of u deze formatie binnen de kortste keren laat opslokken door uw N-VA. Zoals u dat al in uw stad Antwerpen voor mekaar hebt gekregen.'

Een verzaligde zucht

Bart De Wever zuchtte verzaligd.
'Een volstrekte rechtse meerderheid, eat this Bert Anciaux.'
Ik glimlachte toegeeflijk.
'Helaas, pindakaas,' onderbrak ik zijn dagdromen.
Bart De Wever leek mijn opmerking niet te horen.
'Dan kunnen we de Republiek Vlaanderen proclameren,' prevelde hij als in extase, 'dan kunnen we het socialisme bij wet verbieden en lastige critici verbannen naar het Walenland.'
'Ahum,' poogde ik nogmaals mijn gast weer met de voetjes op de grond te krijgen. Toen dat na enige pogingen nog steeds niet lukte, schudde ik Bart De Wever enigszins hardhandig door elkaar.

Leerling-tovenaar

'SƩg Van Dievel, binnenkort komt dat wel neer op majesteitsschennis hƩ!' protesteerde hij tegen de onzachte behandeling.
'Heer De Wever,' sprak ik indringend, 'het verhaal is nog niet afgelopen en er is geen happy end.'
Mijn gast keek mij ongelovig aan.
'Kent u het sprookje van de leerling-tovenaar, heer De Wever, die denkt volleerd te zijn, maar zijn toverkracht niet meer onder controle krijgt, uiteindelijk niets bereikt en deemoedig om vergiffenis moet vragen aan zijn leermeester?'
'Ik geloof niet in sprookjes,' moemelde mijn bezoeker.
'Ik heb een peiling laten uitvoeren, heer De Wever, een Ć©chte, een geloofwaardige.'
'Ik geloof niet in peilingen,' zei De Wever amper hoorbaar.
'En die peiling zegt mij dat u met het uiteenvallen der CD&V helaas het tegenovergestelde bereikt van wat u wilde bereiken: de linkervleugel zal zich omvormen tot pakweg de Centrum Vlaamse Progressieven, er zal in Vlaanderen een links verbond ontstaan van CVP, SP.A en Groen. Er zal Ơ volontƩ gestaakt en betoogd worden en vervroegde verkiezingen zullen onvermijdelijk zijn. En u mag eens raden wie die verkiezingen gaat winnen? Steeds volgens die peiling, uiteraard.

Ik keek op van mijn papieren maar van Bart De Wever was geen spoor meer. De troonzaal was verlaten. De zomerzon deed opdwarrelende stofdeeltjes oplichten.
Heb ik mij dit alles ingebeeld? vroeg ik mij af. Heb ik te zwaar getafeld en te veel gedronken en hebben zich als gevolg daarvan waanbeelden in mijn brein genesteld?
Maar toen zag ik aan de voet van de troon die zonnebril en die blonde pruik liggen.

(Louis Van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en auteur.)

Meest gelezen