De Loterij van de Verandering - Dinska Bronska Consulting

Rewind, want ik merk dat u in opperste staat van verwarring verkeert.
'Patron,' had ik Van Dievel op Beloken Pasen met bezorgde blik aangesproken, 'ge ziet er niet goed uit, ge werkt te hard. Straks overkomt u nog een overwerking of een brand uit.' En de hypochonder die hij is sloeg Van Dievel gelijk in paniek.
'Denkt ge, Dinska?' Hij wou al vierklauwens naar de Spoed in Brasschaat rijden, maar zover wilde ik het natuurlijk niet laten komen.
'Neem een weekje vakantie, patron, 'raadde ik hem aan, 'mijn plaggenhutje op de Moldavische steppen is juist vrij. Ge zult als herboren terugkomen. En maak u geen zorgen: ik pas intussen wel op onze boîte.'
'Gij samen met Brabançonne, zult ge bedoelen?' vroeg Van Dievel een tikje argwanend.
'Uiteraard patron,' verzekerde ik hem, evenwel verzwijgend dat ik die irritante dobermann met een smoes op prospectie naar het Kalifaat had gestuurd, om aldaar de mogelijkheden van de verkoop van gebakken lucht te onderzoeken. Er moet daar een markt voor zijn.
'Is dat wel veilig, Dinska?' had Brabançonne gevraagd. 'Ik ben nogal op mijn hondenkop gesteld.'
'Tuurlijk,' had ik hem met een kluitje in het riet gestuurd, 'hebt gij al onthoofdingen van dobermannen gezien? Alleen van ongelovige of christenhonden. Ge staat trouwens schattig met die baard en die tulband en die djellaba.'

'Meiske, geef mij uw baas eens door, ik heb iets belangrijks te bespreken.'
Zo had Jannie Haek mij aan de telefoon aangesproken, nog geen vijf minuten nadat patron Van Dievel was vertrokken richting Moldavië. Anderhalf uur later zat hij al met veel minder noten op zijn zang bij het rokende haardvuur in een versleten zetel van de ongezellige, kille en vochtige bibliotheek van de uitgewoonde villa.
'Ge zit in de problemen, Jannie,' had ik hem zonder omwegen en zonder vousvoyeren bij de kern van de zaak gebracht. 'Als de N-VA ergens haar tanden in zet, komt ge er niet zonder schade vanaf. En zeker niet als de kritiek van een kuitenbijterke als Peter Dedecker komt.'
Het ging uiteraard om de N-VA-kritiek (overgenomen door de gevreesde Kansspelencommissie en door de partij van Haek zelve, nota bene) dat de Nationale Loterij te agressief reclame voert en te weinig haar ethische doelstellingen in de verf zet. Of enigszins anders maar wel directer geformuleerd: de Loterij troggelt de werkloze arme drommel zijn laatste al dan niet frauduleus verkregen euro's af, hem of haar in de waan latend dat alleen de Lotto (en niet het zoeken naar eerlijk werk) hem of haar van de bedelstaf kan redden.
'Ja maar,' sputterde Jannie Haek tegen, 'onze campagnes zijn goedgekeurd door de Jury voor Eerlijke Reclamepraktijken.'
'Ge hebt de perceptie tegen, Jannie.'
'Moeten we dan nog meer geven aan het Rode, het Vlaamse en het Witgele Kruis ? De minister van Financiën zal niet content zijn, want hij rekent op onze miljoentjes.'

Ik schudde eens meewarig het hoofd.
'Jannie, al wat ge moet doen is de perceptie omkeren. En om de perceptie om te keren moet ge de kritiek van de N-VA doen verstommen. En om de kritiek van de N-VA te doen verstommen moet ge uw reclamecampagnes aanpassen, zonder evenwel uw commerciële doelstellingen te schaden. Als ge de raad van Dinska Bronska Consulting ter harte neemt, zult ge in tegendeel sterker uit de controverse komen.'
Jannie Haek viel op zijn knieën voor mij. Juist op de plek waar Brabançonne last had gehad van buikgriep, zal ik maar zeggen. Maar Haek leek het niet te voelen of te ruiken.
'Mevrouw Bronska, red mijn vel!' smeekte de grote baas van de Nationale Loterij, 'overal worden de socialisten door de rechtse krachten uit hun parachutestoel gegooid, ik voel dat het mijn toer is.'
'Sta op, grote jongen,' sprak ik hem op licht vermanende toon toe, 'en luister naar mij.'
En dat deed hij. Zijn getrainde oorschelpen draaiden zich als schotelantennes in mijn richting.

'Ge mikt met uw Lotto te veel op het mannelijke deel van de bevolking, Jannie,' vatte ik aan, 'ge moet ook de vrouwen tot gokken aanzetten.'
De-vrouwen-tot-gokken-aanzetten, schreef Haek al mompelend op in een Atoma-schriftje.
'En wie kunt ge daar beter voor inzetten dan de pin-up van de N-VA, Kamerlid Zuhal Demir? Ge moet enkel haar inmiddels vermaarde parlementsfoto's gebruiken en uw vaste slogan lichtelijk aanpassen.'
'Hoe?' sprak Haek gejaagd, 'vertel het mij!'
'Word schandalig verwend.' Meer zeide ik niet.
Het gezicht van Haek kleurde helemaal roze, zijn wangen en handen begonnen te trillen, ik zag zijn hart zwoegen onder zijn ribbenkast.
'Maar dat is geniaal!' bracht hij met moeite en op luide toon uit.
Ik knikte eens bescheiden. Ieder bijstandsmoeder zou zich aan aan het N-VA-kamerlid spiegelen en zich aan de Lotto te buiten gaan. Iedere gewone huisvrouw zou in de slogan een kans zien om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen. Om een ik-moment te kunnen beleven. Een wellness-weekend, een loverboy, een razzia in de boetieks van de Antwerpse Meir, weet ik veel. Iedere dame uit de hogere kringen zou weliswaar op Zuhal Demir neerkijken maar toch stiekem tien euro aan de Lotto spenderen, want een BMW in een modieuzer kleurtje zou welkom zijn. Iedere vrouw zou bij de zin "Word schandalig verwend" in combinatie met de beeltenis van Zuhal Demir aan het dromen slaan.

'En dat is nog niet alles,' wierp ik na een strategische stilte in de kring.
De ogen van Jannie Haek puilden uit.
'Hebt gij dan nog een geniale inval?' hijgde hij.
'Ge moet de baseline van uw organisatie in de verf zetten. Een zin die de taak, het hogere doel van uw organisatie karakteriseert. Een zin die duidelijk zichtbaar op al uw productjes wordt afgedrukt.'
'Maar wij hebben geen baseline, wij verkopen lotjes.'
'Vanaf nu hebt ge die wel: "De Loterij van de Verandering".

(Dinska Bronska was trainee bij Van Dievel Consulting en werkt nu voor eigen rekening.)