Wantrouwig als een Berber - Van Dievel Consulting

Ook Vlaams minister-president Geert Bourgeois had een teint die als doorzichtig zou kunnen omschreven worden. Door de vermaledijde zesde staatshervorming zou zijn Vlaanderen voor vierhonderd miljoen extra moeten bloeden. Het had hem zijn nachtrust gekost. ‘Johan,’ sprak hij zijn partijgenoot moeilijk slikkend toe, ‘wij hebben je met open armen in onze kring opgenomen, en dan doe je ons Vlaanderen zoiets aan?'

Rewind: de als aartsmoeilijk aangekondigde federale begrotingscontrole eindigde als een walk in the park met niets dan tevreden gezichten na afloop, ook van – wat zeg ik, vooral van – N-VA-excellenties die  immers  centen voor hun departementen uit de brand hadden gesleept. Jambon zat daar te glunderen, Vandeputte begon online al F-35 jachtvliegtuigen te bestellen. Toegegeven: ook Koen Geens en Maggie De Block hadden geen klagen gehad. De Block zat zelfs met een nagelschaartje de driegdraad los te tornen waarmee ze haar zakken had dichtgenaaid. Helaas, pindakaas! Een dag later bleek dat de federale regering de factuur had doorgestuurd naar de gewesten en dat de Vlaamse put nog wat dieper werd dan hij al was. Maar niemand kon precies uitleggen hoe die doorschuifoperatie tot stand was gekomen. “De bluts en de buil van de financieringswet” was zowat de meest concrete explicatie. Maar daar nam Bart De Wever geen genoegen mee.

‘Alarmfase rood!’ had N-VA-voorzitter De Wever aan de telefoon gezegd, ’we komen over een uur au grand complet naar uw boîte voor damage control.’ De voorzitter spreekt  zijn talen. Op het afgesproken uur zat de volledige Vlaams-nationale top wat ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven. Theo Francken hoedde er zich voor om te dicht bij het als vanouds knapperende houtvuur plaats te nemen , want wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten, nietwaar? Leek hij te denken. Ben Weyts humde strijdlustig “Vliegt den Blauwvoet”, Philippe Muyters was maar wat blij dat hij nu een ander departement dan vroeger bestierde, Liesbeth Homans zei niets en wachtte op de instructies van haar baas.

Wantrouwig als een Berber monsterde Bart De Wever zijn luitenants.
‘Heeft er iemand iets zinnigs te zeggen?’
Het klonk niet echt als een joviale uitnodiging tot een open gesprek.
‘Hoe leggen we de Vlaming uit dat wij van de N-VA het Belgisch tekort helpen wegwerken en dat Vlaanderen daar de dupe van is?’
Het bleef oorverdovend stil.
‘Wel?! Moet ik een Chinese vrijwilliger aanduiden?’
‘Als het maar geen Aziatische crimineel is, hihi, haha, hoehoe,’ probeerde Zuhal Demir met een grapje de spanning weg te nemen.
Een blik van haar voorzitter deed haar in elkaar krimpen.

‘Ik heb het op de CD&V gestoken, dat was toch goed hé Bart?’ probeerde Vlaams fractieleider Diependaele in het gevlij te komen.
De voorzitter grommelde iets wat zowel een goed- als een afkeuring kon zijn. Matthias Diependaele keek bevreesd om zich heen, zoekend naar de kleinste blijk van steun, naar een knikje van instemming, maar vergeefs..
‘Allez,’ mompelde Diependaele nog, ‘onbekwaamheid en schuldig verzuim, dat was toch goed gezegd?’
‘Naar mij moet ge niet kijken, Bart,’ verdedigde Jan Peumans zich, ‘ik ken niets van cijfers. Maar ik sluit mij aan bij Geert. De Fremdkörper hebben de N-VA nog niet veel baat gebracht.’
‘Wie het schoentje past, trekke het aan,’ vertaalde Peter De Roover simultaan.

Johan Vanovertveldt kreeg nu een groene kleur. Siegfried Bracke daarentegen werd rood van verontwaardiging.
‘Ik die begot vijf keer per dag op mijn knieën de Vlaamse Leeuw kus,’ verweerde hij zich, ‘ik die begot alle strategische bochten van onze geliefde partij heb ingezet, en daar emmers st**** voor over mijn fiere Vlaamse kop heb gekregen. Ik neem die insinuaties niet!’
‘Noordflanker’, siste iemand op de achterste rij.
‘Cryptosocialist,’ fezelde een andere.
‘Namaakflamingant!’ deed een derde stem er een schepje bovenop.

‘Vrienden! Dit is niet het moment om messen in ruggen te steken. Dit is een moment om de rangen te sluiten en eendrachtig te zijn.’
De oproep tot broeder- en zusterschap kwam van het jonkie Lorin Parys.
‘Aangespoelde!’ siste iemand uit Oostende.
‘Uplacer!’ fezelde een tweede.
Voorzitter De Wever liet merkwaardig genoeg begaan.

‘We hebben een zondebok nodig,’ nam Ben Weyts het initiatief , ‘iemand uit de federale regering, uiteraard.’
‘Iemand die we kunnen opofferen op het altaar van de Vlaamse zaak,’ sprong Geert Bourgeois meteen op de wagen.
‘Iemand die toegeeft dat hij niet zo goed is in wiskunde,’ voegde Philippe Muyters er enthousiast aan toe.
‘We kunnen de schuld toch gewoon aan de minister van Begroting geven, dat is toch maar een Waal,’ opperde Hendrik Vuye.
‘We houden de MR er buiten,’ zei Bart De Wever sec, ‘is dat voor iedereen duidelijk?’

Opnieuw bleef het lange tijd stil.

‘Ja, Johan,’ hervatte Geert Bourgeois de Vlaamse aanval op het federale niveau, ‘het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen voor uw rekenfout.’
‘Maar ik heb helemaal geen rekenfout gemaakt!’ protesteerde de minister van Financiën, ‘hierzie, kijk dan toch zelf.’
En hij duwde zijn voorzitter en Geert Bourgeois een papier in de handen.
‘Wat is dat?’ vroeg Bart De Wever, ‘een formule om lood te veranderen in goud?’
‘Neenee, dat is de formule van de financieringswet!’

Fronsend bestudeerde voorzitter De Wever enige tijd het aangeboden document.

Gij uilskuiken!

Vervolgens barstte hij in hol en sinister gelach uit.
‘Hier houdt het op!’ riep hij.
‘Gij uilskuiken!’ kreet Geert Bourgeois, bij wie de Vlaamse munt nu ook gevallen was, ‘gij bietekwiet.’
‘Maar allez,’ stamelde Johan Vanoverteldt, die formule is toch duidelijk!’
Hij haastte zich naar de flipchart en tekende zijn formule voor alle aanwezigen uit.

B.I.V =  (⁽CO₂ ῀ f+ X⁾ + 4500 –c ) x LC = € -395 Mln
                               250
 

‘Dat is toch zo klaar als pompwater? Ja toch?’ De minister van Financiën keek hulpeloos in het rond. Begreep dan werkelijk niemand iets van de staatsfinanciën?

‘Vanovertveldt,’ zei Bart De Wever cassant, ‘dat is de berekening van de BIV voor uw nieuwe auto.’


(Louis van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en auteur.)