Het blauwe taboe - Van Dievel Consulting

'Niks van!' sprak ik kordaat in de parlofoon, 'uw gewapende gezellen moeten buiten blijven.' Zonet had N-VA-voorzitter De Wever zich aangemeld bij de fraaie gietijzeren poort van mijn modeste villa. Voor zijn eigen veiligheid had hij zich laten escorteren door een peloton bottinekes uit de Koekenstad waarvan hij de burgemeester is. Het regende werkelijk pijpenstelen, maar op de vraag van de voorzitter om zijn gevreesde special forces binnenshuis te laten schuilen, weigerde ik in te gaan. Het begint met de bottinekes in huis en het eindigt met paracommando's op straat. 'Amai gij durft den Bart nogal tegenspreken,' zei de eerder aangekomen Gwendolientje Rutten verbaasd. 'Daar zijn wij van de Open VLD heel voorzichtig mee.' Haar chauffeur Patrick Dewael knikte instemmend. 'Hij kan nogal uit zijn krammen schieten.' Ik haalde de schouders eens op. In mijn eigen huis was ik voorlopig nog de baas.

In de vestibule hoorde ik Bart De Wever luidkeels protesteren. Toch een weinig bezorgd ging ik een kijkje nemen. Onze trainee Dinska Bronska, welgevormde prinses uit de Moldavische steppen, probeerde onze heftig tegenspartelende gast van zijn kleren te ontdoen ten einde hem met een ruwe paardendeken droog te wrijven - zoals in haar land van herkomst de gewoonte is - en hem vervolgens in te smeren met kemelvet, de voorloper van de welbekende Vicks-zalf.

'Toe, Dinska, laat meneer De Wever met rust,' vermaande ik haar zachtjes.

'Ja maar straks doet hij een fleuris op,' mopperde Dinska Bronska. 'Soigneer liever ge weet wel wie,' zei ik sussend, 'die kan daar wel mee om.'

Huiverend van de kou en van de ongewenste aanrakingen had de N-VA-voorzitter plaats genomen bij de haard, voorzichtig drinkend van een gloeiend hete kop chocolademelk. Dewael en Rutten hielden het bij zwaar alcoholische maar eveneens gloeiend hete grogs.
'Dame, heren,' kwam ik ter zake, 'uw probleem is dus voormalig Vlaams minister-president, voormalig formateur en huidig minister en vicepremier Kris Peeters van de standenpartij CD&V.'
Bij het horen van deze nochtans door en door Vlaamse naam betrokken de gezichten en werden zij spookachtig beschenen door de vlammen van het knapperende haardvuur.
'Met Peeters in de regering hebben wij geen oppositie meer nodig in het parlement,' sprak Gwendolientje Rutten.
'Hij vergeet dat hij vicepremier is,' deed Patrick De Wael zijn duit in het zakje.
'Hij verloochent godv*** het regeerakkoord dat hij zelf in elkaar heeft gebricoleerd,' sneerde Bart De Wever.
'Hij speelt solo slim.'
'Hij wil alleen maar scoren.'
'Hij werkt op de zenuwen.'
'Hij laat niet af.'
'Hij is niet loyaal.'
'Hij speelt saboteur.'
'Hij is een crypto-socialist.'
'Nee, marxist!'
'Hij kent de tekst van de Vlaamse Leeuw niet.'
'Hij dit.'
'Hij dat.'
'Hij zus.'
'Hij zo.'
'En altijd met die onnozele tandpastalach.'
'En die zogezegd guitige blik.'
'Zijn neus is te dik.'
'Hij staat niet met die bril.'
'Zijn kostuums zijn uit de mode.'
'Hij trekt aan zijn oor als hij zenuwachtig is.'

'Dame, heren, we zijn aan het afdwalen!' kwam ik tussenbeide. 'U draait rond de pot, als ik het goed begrijp bent u meer dan geïrriteerd omdat de vicepremier een vurig pleitbezorger is van de...'
'Halt, ongelukkige,' onderbrak Bart De Wever mij bruusk en bruut, 'dat woord is taboe in blauw gezelschap.'
'Wat krijgen we nu, meneer De Wever,' nam ik het woord weer van hem over, 'het woord ligt tegenwoordig op eenieders lippen. Zelfs uw eigen partijleden - en niet van de minsten - bewijzen er de laatste tijd lippendienst aan. De heer Hendrik Vuye, uw fractieleider in de Kamer, zei pas in een eerbiedwaardige krant dat de N-VA een pleitbezorger is van een ta...'
De rest van mijn woorden ging verloren omdat de N-VA-voorzitter op luide toon RABARBER RABABARBER RABARBER RABARBER begon te roepen.
'Zal' t gaan, ja?!' maakte ik mij een weinig kwaad. 'Uw fractieleider voegde er zelfs aan toe dat het er nu op aan kwam om ook de Open VLD te overtuigen van het nut van een t...
'RABARBER RABARBER RABARBER!' deed de Vlaams-nationale voorman opnieuw.
'VERMOGENSWINSTBELASTING!' overstemde ik Bart De Wever met behulp van de kleine megafoon die ik altijd binnen handbereik houd.

Wat er toen gebeurde houdt een mens niet voor mogelijk. Bij het horen van het woord "vermogenswinstbelasting" werd Gwendolientje Rutten lijkbleek en vervolgens zeegroen. Er kwam schuim op haar lippen waaraan onverstaanbare maar dreigende klanken ontglipten. Haar ogen schoten vuur. Wat al bij al nog te verkiezen was boven de mimiek die Patrick Dewael tentoon spreidde: zijn ogen puilden zowat uit zijn kassen, er kwam stoom uit zijn neusgaten en zwarte rook uit zijn oren. Hij trok zich de dunner wordende haren uit het hoofd en riep strijdkreten uit de logetempel. Alreeds greep hij naar de gloeiende keuterhaak om mij te lijf te gaan. Wat evenwel buiten de waard gerekend was, in de persoon van mijn dobermann en junior partner Brabançonne, die de liberale fractieleider op één twee drie met een de klassieke nelson worstelgreep immobiliseerde en hem vervolgens met een lelijke smak op het Perzische tapijt liet neerkomen. Voor de voeten van zijn voorzitster, die op haar beurt in onmacht viel.

'Wilt ge niet bij mijn bottinekes komen,' vroeg Bart De Wever aan Brabançonne. Hij keek niet zonder welgevallen naar de van hun voetstuk gevallen liberalen.
'Afijn, Van Dievel, wat raadt ge mij nu aan? Ik ben ervoor om Kris Peeters voor het blok te zetten. Als hij zijn mond houdt willen we eventueel wel een afgezwakte symbolische taxshift steunen. Maar als hij mijn regering blijft provoceren, speel ik het spel hard en valt het kabinet. En we zullen eens zien wie daar dan spijt van krijgt.'
De N-VA-voorzitter stootte een griezelig lachje uit.
'Meneer De Wever, het beste lijkt ons het been stijf te houden. Mijn gedacht zal Kris Peeters onder druk zijn k** intrekken, om het plastisch uit te drukken.'
'Bon, meer moet ik niet weten. Zorgt gij dat die mensen hier thuis geraken?'

Dat laatste had nog wat voeten in de aarde maar daarmee zal ik u niet verder lastigvallen.Ik begaf mij instede naar de keuken waar Kris Peeters en Dinska Bronska verschrikt elkaars handen loslieten.
'Ik was juist zijn toekomst aan het voorspellen,' bloosde Dinska.
'Om de tijd te doden, verstaat ge?' hakkelde Kris Peeters.
Ik haalde eens diep adem.
'Dinska,' sprak ik streng, 'wij spreken elkaar later nog wel.'
'Er is niks gebeurd, patron!'
Ik nam haar plaats aan de keukentafel in.
'Hebt u kunnen horen wat er in de bibliotheek gezegd is, heer Peeters? Of had u het te druk?' peilde ik.
'Van het eerste tot het laatste woord,' antwoordde de vicepremier, die alweer op zijn pootjes aan het vallen was.
'Dan weet u nu echt wat ze over u vinden.'
'In maart valt de regering, denk ik,' zei Peeters.
'Durft u het aan om naar de kiezer te gaan?'
'Wie spreekt er van de kiezer, Van Dievel? CD&V + PS + CDH +SP.A + Ecolo/Groen hebben samen een meerderheid in het parlement.'
'Ik wens u veel succes, heer Peeters.' Het kostte mij moeite om geen sarcastische toon aan te slaan.

Peeters was nog niet eens aan de poort of ik had Wouter Beke al aan de lijn.
'Heer Beke,' zei ik, 'alarmfase rood. Een time-out voor Kris Peeters, is dat geen elegante uitweg?
 

(Louis van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en auteur.)