Het rollenspel van Bart, Wouter en Gwendolien - Van Dievel Consulting

Mijn woorden waren nog niet koud of er klonk al honend gelach. Van minister van Binnenlandse Zaken Jambon, van wie anders. 'Let maar niet op hem,' suste Bart De Wever, 'we kennen Jan Jambon.' Want ja, die twee N-VA-kopstukken waren dus present in onze modeste villa. Net als dat andere ultraliberale duo Alexander De Croo en Gwendolientje Rutten. CD&V had de fel geplaagde vicepremier en minister van Werk Kris Peeters afgevaardigd en om zeker te zijn was ook partijvoorzitter Wouter Beke meegekomen. De zevende in de rij was Charles Michel, van wie we soms vergeten dat hij - in naam althans - de eerste minister is. Onze trainee Dinska Bronska en mijn dobermann & junior partner Brabançonne stonden klaar om te figureren in het rollenspel.

'Rollenspelen zijn flauwe kul,' poneerde Gwendolientje Rutten.
'Rollenspelen zijn iets van links,' voegde Alexander De Croo er neerbuigend aan toe.
'Rollenspelen zijn tof!' protesteerde Wouter Beke, 'wij deden bij de scoutsleiding niets anders.'
'Mensen die tijdens de bezetting een rollenspel hebben gespeeld, zullen daar hun redenen voor hebben gehad,' nuanceerde Jan Jambon.
'Er staat in het regeerakkoord niets over rollenspelen,' waarschuwde Bart De Wever.
'Voilà,' stelde Kris Peeters vast, 'en zo gaat dat dus de hele tijd. Iedereen heeft voortdurend een mening klaar over iets wat eigenlijk mijn bevoegdheid is.'
'Ik wist niet dat wij een minister van Rollenspelen hadden,' ginnegapte Gwendolientje Rutten.
'Dat is zoiets als minister van de Digitale Agenda,' repliceerde Wouter Beke meer dan gevat.
Onderwijl zat Charles Michel vruchteloos en met stijgende zenuwachtigheid in zijn Prisma-vertaalwoordenboek naar het woord rollenspel te zoeken.

Ik klapte schoolmeestergewijs in de handen.
'Bon, nu iedereen zijn zegje heeft gehad kunnen we misschien beginnen. Dinska en Brab, het is aan jullie.'
Onder het zingen van een medley van De Internationale en Te Lourdes op de Bergen haalden Dinska en Brabançonne een reuzegroot rood-groen spandoek te voorschijn, waarop in koeien van letters werd verkondigd dat er zou gestaakt worden tot de regering oren zou krijgen naar de verzuchtingen der werkende bevolking, en liepen er drie keer op strijdlustige wijze mee rond de in een cirkel gezeten aanwezige cursisten.
De gezichten van Bart De Wever en Jan Jambon kleurden onmiddellijk rood van kwaadheid.
Het aanschijn van Gwendolientje Rutten en Alexander De Croo sloeg paars uit van frustratie.
Kris Peeters keek gekweld. Wouter Beke schudde verdrietig het hoofd.
Charles Michel klapte vrolijk mee in de maat van het gezang.
'Dit is een politieke staking!' kreet de N-VA-voorzitter, 'gericht tegen een wettige regering!'
'Dit leidt tot de vernietiging van onze economie!' riep de minister van Binnenlandse Zaken.
'Ik erger mij blauw aan de hypocrisie van links!' verhief de voorzitter van de Open VLD haar stem.
'Read my lips,' verkondigde de minister van de Digitale Agenda vastberaden, 'er komt geen rijkemensentaks.'
'Er is nog ruimte voor een compromis! protesteerde Wouter Beke.
De eerste minister knikte van ja en schudde van nee en dat tegelijkertijd. U moet dat thuis eens proberen.

Alreeds wilde Kris Peeters op heftige wijze protesteren tegen de inmenging in zijn bevoegdheden, maar ik weerhield hem met een galant edoch niet mis te verstaan handgebaar.
'Straks is het aan u, Kris,' stelde ik hem gerust.

'Dame, heren!' vatte ik glimlachend de toestand samen, 'u trapt iedere keer opnieuw in de val van de steekvlampolitiek .'
'U zit echt niet meer in de oppositie,' richtte ik mij tot de N-VA-voormannen, 'u maakt deel uit van de meerderheid. Ik besef dat het even wennen is. Maar toch. Ook al probeert u het einde van de federale staat te bespoedigen, u moet zich aan enkele regels houden.'
'En u bevindt zich niet op een congres van Open VLD,' wendde ik mij tot Rutten en De Croo Junior, 'u moet niet voortdurend proberen de N-VA te overtroeven in donkerblauw liberalisme. Het is een strijd die u niet kunt winnen.'
'Waarom bent u in hemelsnaam tot deze regering toegetreden,' wilde ik van CD&V weten, 'als u het regeerakkoord voortdurend in vraag stelt? U ligt niet meer in het midden van het bed, dat zou u toch moeten weten?'
Jambon en De Wever haalden onverschillig de schouders op. Rutten en De Croo mopperden wat binnensmonds. Peeters en Beke keken sip voor zich uit. Charles Michel was in een druk gesprek met Dinska Bronska verwikkeld. Brabançonne knipoogde eens naar mij.

'Bon,' we proberen het nog eens,' kondigde ik aan, 'Dinska en Brab, het is andermaal aan jullie.'

Dinska en Brabançonne zongen deze keer een catchy potpourri van Komt socialisten trekt ten strijde en Wees gegroet o sterre, o Maria zoet. De eis die zij spandoekgewijs meedroegen en scandeerden luidde als volgt:
'EEN MAAND SOCIALE RUST! (X10)'
'En wat is uw reactie heren en dame?'
Bart De Wever haalde diep adem.
'Halt, heer De Wever,' weerhield ik hem, 'ik kan al raden wat u wilde zeggen: 'Dat het kwaad geschied is en dat de economie voor miljoenen euro's is geschaad.'
'Het is toch waar zeker,' grommelde De Wever.
'Wat is uw reactie, mevrouw Rutten? ' vroeg ik met een smile van hier tot in Tokio.
'We zijn blij dat de vakbonden hun verstand hebben teruggevonden.'
'Ts ts ts,' deed ik, 'u kunt het niet laten om wat na te trappen.'
'Het is toch waar zeker,' deed ook Rutten verongelijkt.
'Meneer Michel?'
De premier keek vragend naar Bart De Wever. Wat moet ik zeggen? verklapte zijn mimiek.
'Meneer Peeters?'
'We zijn blij met dit positieve nieuws en hopen dat we in alle sereniteit...'
'En u meneer Beke?' onderbrak ik de clichétaal van de vicepremier.
'We hebben nu een hele maand om de christelijke vakbond los te weken van de socialisten, dat is dus heel goed nieuws!' flapte de CD&V-voorzitter er spontaan uit.

(De auteur is senior writer bij VRT-nieuws en schrijver.)