Jambon, de gebeten hond - Van Dievel Consulting

'We zullen de lat wat lager moeten leggen, heren, ik zie geen andere mogelijkheid.' De aanwezige N-VA-kopstukken zuchtten eens en knikten vervolgens instemmend. Er zat niets anders op. Het electorale succes en de daaropvolgende dubbele regeringsdeelname had ook een keerzijde. Om ieder N-VA-parlementslid een medewerker te bezorgen en om de Vlaamse en federale kabinetten te bevolken waren er werkelijk te weinig capabele gegadigden. 'Ik geef dus aan de VDAB door dat kunnen lezen en schrijven volstaat en dat kennis van de tweede landstaal niet tot aanbeveling strekt, oké?' Ik keek de kamer rond. 'Kunnen we nu over serieuze zaken spreken?' rondde een slecht gehumeurde voorzitter het agendapunt af.

Wat is het probleem?

De top van de N-VA zat zoals iedere week onbevangen en zonder taboes te breinstormen in de bedrijfslokalen van Van Dievel Consulting. Op onduidelijke redenen is de N-VA ervan overtuigd dat de kritische stem van VDC de partij baat kan brengen.
'U hebt een probleem met de vermogenswinstbelasting,' wierp ik in de groep. 'En ook al trommelt u dezer dagen iedereen die een pen kan vasthouden op om op de opiniepagina's van de kranten tegen die belasting te pleiten, met twijfelachtige argumenten als jaloezie en kortzichtigheid, de perceptie is en blijft dat u de rijken ontziet.'
'Wat is het probleem?' haalde Bart De Wever zijn schouders op, 'wij denken daar nu eenmaal zo over.'
'Het probleem, heer De Wever, is dat u offers vraagt van iedereen die werkt of dopt of met pensioen is of graag met pensioen wil gaan, maar niet aan Marc Coucke, bijvoorbeeld. Dat steekt bij de mensen, ook bij uw kiezers.'
'Het zijn de rijken die voor werk en voor welvaart zorgen, Van Dievel,' sneerde minister van Binnenlandse Zaken Jambon, 'en daarbij : over een belasting op vermogenswinst staat niets in het regeerakkoord. Einde discussie.'
'De OESO denkt er anders over, heer Jambon.'
'De OESO zou eens goed moeten worden uitgemest, het zit daar vol socialisten.'
'Houd uw gemak eens, Jambon,' onderbrak de N-VA-voorzitter zijn discipel.
'Intussen scoort de CD&V punten met haar pleidooi voor een vermogenswinstbelasting,' merkte ik op.
Hol gelach was mijn deel.
'Kris Peeters en Leterme en hoe heet die komiek ook al weer, Verherstraeten geloof ik, die pleiten voor een socialistische maatregel, hahahahaha! Wie gelooft die mensen nog?'
Maar het was geen spontane lach die opborrelde uit de buik van Weyts, Homans, Bourgeois, Van Overtveldt en Jambon. Bart De Wever lachte al helemaal niet mee.

Ze maken zichzelf belachelijk

'Van Dievel,' sprak de N-VA-voorzitter mij met een ernstig gezicht toe, 'wij zijn niet in de federale regering gestapt om op de winkel te passen. Wij zijn réchts, zijt ge dat misschien vergeten? En wij maken daar geen geheim van. Wij willen het land veranderen, naar onze eigen rechtse inzichten. Nu we sterk genoeg zijn, gaan we daar grondig werk van maken. Alles wat nog maar naar socialisme ruikt, komt op de schop. Bij de PS en de SP.A geloven ze nog dat wij dat niet echt menen. Ze zullen wel anders gaan piepen. En laat de CD&V maar tegenspartelen. Ze maken zichzelf belachelijk. Het sociale gelaat van de regering Michel, wat een grap!'

De jonge koning

'De jonge koning,' bracht ik in het midden, 'bereidt een stunt voor die u zuur zou kunnen opbreken.'
'Het zou mij verbazen,' grimlachte Ben Weyts.
'Hij is van plan om kasteel Belvedere en kasteel Stuyvenberg te verkopen en vervolgens vrijwillig en veel belasting te betalen op de verworven meerwaarde. Zo wil hij een voorbeeld stellen voor de vermogende klasse van het land.'
'De smeerlap!' riep Liesbeth Homans, 'zijn arme, bejaarde ouders en zijn zieke tante zomaar op straat zetten!'
'In een andere tijd zou u hoera hebben geroepen, mevrouw Homans.'
'We zullen daar een stokje voor steken, Van Dievel. Die kastelen zijn evengoed eigendom van het Vlaamse volk.

'U bent te zeker van uzelf, heer De Wever,' probeerde ik nog,'hoed u voor arrogantie.'
'En zie waar het mij gebracht heeft, Van Dievel,' repliceerde de Antwerpse burgemeester met een scheef lachje, 'aan de hefbomen van de macht. Tot spijt van wie't benijdt, nietwaar?'

Zwarte hond

'Bon,' zei De Wever, 'als er geen agendapunten meer zijn, ben ik ermee weg, want ik moet Antwerpen dringend gaan vrijwaren van crimineel socialistisch betogingsgeweld.'
'Wacht,' zei Jan Jambon, 'ik heb nog een vraag voor onze salonsocialist hier.'
En hij keek mij daarbij eens vuil aan.
'Vermits wij iedere keer miserie krijgen als wij eens present zijn op feestjes, studiedagen en vieringen ter rechterzijde, zal ik maar zeggen, zoeken wij iemand die namens ons acte de présence kan geven.'
'U hadt toch niet aan mij gedacht, heer Jambon?' vroeg ik verschrikt.
'Gij hebt toch een dobermann die op twee poten kan lopen en die er nogal gevaarlijk uitziet? Wel, een zwarte hond is precies wat wij zoeken.'
'Ik zal er over nadenken, heer Jambon,' antwoordde ik onwillig.
'Er is deze avond al een feestje voor een oude kameraad die in de tijd zo zijn redenen had om te doen wat hij gedaan heeft. Ge kunt zorgen dat het in orde komt.'

'Patron,' smeekte Brabançonne, 'ik wil veel doen voor ons bedrijf maar niet de zwartzak gaan uithangen.'
'Ge moet ook niet naar mij kijken, patron,' paste ook Dinska Bronska voor de opdracht, 'ge moet niet denken dat ik daar in Dirndl en met blonde vlechten de paljas ga uithangen.'
Ik glimlachte eens geheimzinnig en zocht op mijn smartphone naar het juiste nummer onder de letter O.
'Lauretje,' sprak ik opgewekt, 'comment vas-tu? Zeg, hebt ge deze avond iets te doen? Er is een feestje waar ge niet moogt ontbreken...'

(Louis van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en schrijver.)
 

Meest gelezen