Elf kleine negertjes - Van Dievel Consulting

Wij zaten verzameld in de anders zo knusse bibliotheek van de modeste villa tevens de maatschappelijke zetel van Van Dievel Consulting. De blinden voor de ramen waren hermetisch gesloten, zodat daglicht noch geluiden van buiten binnen konden dringen. Slechts enkele walmende kaarsen verlichtten spaarzaam en spookachtig de gezichten der aanwezigen. Ikzelve was natuurlijk aanwezig. Onze trainee Dinska Bronska en mijn junior partner Dobermann Brabançonne bewaakten met grimmige blik de enige deur. Zij hielden ook nauwlettend in het oog of geen der aanwezigen zich bediende van hoogtechnologische snufjes als smartphones, tablets of postduiven. Alles wat gezegd werd moest binnenskamers blijven.

Gezeten in een cirkel was de fine fleur van de vaderlandse politiek present: Charles Michel, zijn vader Louis Michel en Didier Reynders van de MR, Wouter Beke en Koen Geens van CD&V, Maggie De Block, Alexander De Croo en Gwendolyn Rutten van Open VLD en Bart De Wever van de N-VA. Om het wat plezant te houden hadden wij van VDC op de aanwezigheid van enkele mindere goden van de Vlaams-nationalistische partij aangedrongen, zodat ook Siegfried Bracke (mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere) en Pol Van den Driessche (samensteller van Wikipedia) zaten te blinken van contentement dat ze erbij mochten zijn. Elf kleine negertjes dus, eentje meer dan in de alom bekende thriller van Agatha Christie, maar een kniesoor die daar op let.

'Vrienden,' zei ik, 'een van u zal deze kamer als federaal eerste minister verlaten, met alle lusten en lasten die de functie met zich mede brengt. Ik liet een betekenisvolle stilte. Er parelde zweet op het voorhoofd van Didier Reynders, Wouter Beke wreef zenuwachtig over zijn wipneus, Bart De Wever keek alsof het hem allemaal niet aanging, Gwendolyn Rutten keek of ze hoognodig naar het toilet moest (wat ook zo was, maar daar had ze eerder aan moeten denken). Enkel Pol Van den Driessche en Siegfried Bracke wreven zich vergenoegd in de handen. Ze waren de outsiders, ze hadden niets te verliezen. Wie weet wat Vrouwe Fortuna uit haar mouw zou toveren.

'Vrienden, wilt u allemaal rechtstaan en achter uw stoel plaatsnemen, met de handen op de rug?'

Er weerklonk een bijna eenstemmige kreet van afgrijzen toen ik met een stalen gezicht één stoel wegnam. O nee, toch niet de stoelendans!
'Dat meent ge niet hé Van Dievel!' riep Bart De Wever verontwaardigd, 'aan die flauwe kul doe ik niet mee.'
'Toch wel heer De Wever, uzelve wenst geen premier te worden en plechtig te moeten zweren dat u de grondwet getrouw zult zijn alsmede dat u de wetten van het Belgische volk zult gehoorzamen, dat is ons bekend, maar u kunt met een combinatie van tactiek, doorzicht, handigheid en snelheid - eigenschappen die u op het lijf zijn geschreven - beletten dat iemand die u onwelgevallig is het hoge ambt gaat bekleden.
'Kunt ge uw zinnen niet wat korter maken? ' vroeg Koen Geens, 'ik kan niet volgen.'
'Begrijpt u?' drong ik aan, de opmerking van Geens negerend.
'Hmm,' zei De Wever.
'Goed,' zei ik, 'u begint in een cirkel te lopen als de muziek start en probeert een stoel te bemachtigen als de muziek stopt. Uw handen dienen op uw rug te blijven! En avant la musique!'

Dinska Bronska duwde op de startknop. Uit de boxen schalde "Ode an die Freude" in de versie van Clouseau. U had het tafereel moeten zien. Met samengeperste lippen, met roofdierachtige blikken, met gespitste oren, met gespannen spieren, met hoekige tred, met opperste concentratie draaiden onze toppolitici rondjes rondom de cirkel van stoelen. Eén minuut, anderhalve minuut,.. Net toen Koen Wauters de beroemde woorden "Alle Menschen werden Brüder" wilde aanheffen, duwde Brabançonne op de uitknop. KNOTS, BONK, PATAT! Iedereen zat, behalve Siegfried Bracke, die op de scherpe ellebogen van Pol Van den Driessche was gelopen. Toen waren ze nog met tien. Bij de volgende ronde werd Koen Geens gediskwalificeerd - hij was gaan zitten voor de muziek stopte - , en vervolgens ging Gwendolyn Rutten eruit. Ze kon haar plas niet meer ophouden en paste in arren moede voor het premierschap en een blaasontsteking. Toen waren ze nog met acht. De cirkel werd kleiner, de blikken gemener, de manieren achterbakser. Didier Reynders lapte Charles Michel pootje net toen de muziek stilviel. Reynders werd vervolgens zelf uit zijn evenwicht gebracht door een fikse heupslag van Maggie De Block. Wouter Beke wilde de leperd uithangen en riep "Daar, een asielzoeker!" , om Maggie van haar à propos te brengen, maar toen de muziek stopte was hijzelf en niet zij de pineut.

Ook Pol Van den Driessche werd gediskwalificeerd omdat hij zijn handen niet op zijn rug kon houden. Alexander De Croo werd weinig proper gesandwicht tussen Louis Michel en Bart De Wever, de twee meester-tactici van het spel. De Croo protesteerde uit volle borst, maar na kort beraad besliste de staf van VDC dat De Croo zelf van zijn lijn was afgeweken in de sprint. En ziet, toen waren ze nog met drie.

Vader Michel verzocht om een time out, dewelke wij gewillig toestonden. En terwijl Maggie De Block een liter mineraalwater achterover sloeg en stretchoefeningen deed, zaten Louis Michel en Bart De Wever te konkelfoezen.

'Heren!' riep ik hen tot de orde, 'geen combines alstublieft!'
'Dat kunt ge niet menen, Van Dievel,' morde Bart De Wever, 'combines zijn in de politiek een toegelaten praktijk.'
Na korte ruggespraak met mijn staf werd het argument aanvaard.
Ik nam de voorzitter van de N-VA heel even apart.
'Heer De Wever,' zei ik, 'ik heb u in het oog gehouden, u zou deze stoelendans makkelijk kunnen winnen, maar daar is het u niet om te doen, meen ik te mogen stellen.'
'Ga voort.'
'U kunt zich vrijwillig laten uitschakelen, maar dat zou heel flauw zijn van uwentwege, of u kunt het eindspel beslissen. Wie de volgende premier wordt, ligt dan in uw handen. Wie mag het worden: joker Louis Michel of joker Maggie De Block? Of bezwijkt u alsnog voor de verleiding? Nee zeker?'
Bart De Wever dacht na, dacht diep na. Ik stelde intussen de twee stoelen op de meest neutrale wijze op. En deed teken dat de muziek mocht gestart worden...

(Louis van Dievel is senior writer bij VRT Nieuws en schrijver.)