Kut met peren! - Van Dievel Consulting

'Nood breekt wet, meneer Van Dievel, mijn hart breekt als ik zie hoe de Limburgse fruittelers betaald worden om een deel van hun perenoogst te vernietigen. Deze vruchten worden alvast nuttig gebruikt, in geconcentreerde vorm weliswaar.'
'Komen deze fraaie vruchten uit Limburg, sire?' informeerde onze trainee Dinska Bronska geïnteresseerd, wijzend op een hoge stapel plastic bakken, tot aan de rand gevuld met sappige peren.
'Nee,' bloosde de jonge koning, 'deze ga ik 's avonds stiekem plukken in de boomgaard van mijn afwezige gebuur.'
'Uw vader, bedoelt u?' poogde ik de cryptische omschrijving van het staatshoofd van het staatshoofd in klare taal om te zetten.
'Ik ken deze man niet,' verklaarde Filip de Eerste, daarmede de nieuwtestamentische woorden van de apostel Petrus herhalend. Buiten kraaide een haan.

Een half uur later zaten wij bij een kan inktzwarte koffie de actualiteit te bespreken, een eenvoudige taak waarvoor ons bedrijf rijkelijk wordt betaald uit de zwarte kas van het koningshuis. Buiten, op de Koninklijke Baan, probeerde de paleiswacht vergeefs beweging te krijgen in een kilometerslange file, waarvan de staart al tot in Londerzeel reikte. Al deze auto's werden bestuurd door bejaarden die opnieuw achter het stuur waren gekropen, nu zij van de Vlaamse regering niet meer gratis met de bussen van De Lijn mogen rijden, en straks niet meer voor niet met de trein van de federale.
'Waartoe blinde besparingen leiden kunnen,' sprak ik tot de koning.
'Ho maar, meneer Van Dievel,' riposteerde de koning, 'mijn coformateurs gaan voorstellen om de pensioenleeftijd zonder meer op negenenzestig jaar te brengen, dat hebben ze mij toch gezegd. Dus dat probleem lost zichzelf op.'
Wij keken elkaar vol verwarring aan - onze trainee Dinska, mijn junior partner en dobermann Brabançonne en ik zelf - want de logica van deze redenering ontging ons.
De jonge koning merkte onze verwarring op en verklaarde zich nader:
'Als de pensioenleeftijd verhoogd wordt, komen er de eerste jaren geen bejaarden die files veroorzaken meer bij, begrijpt u, want dan zijn zij geen bejaarden meer edoch oudere werknemers die naar hartenlust ontslagen kunnen worden omdat zij zogezegd te duur zijn.'
Ha! zo begrepen wij het wél. Wat een slimme zet van de coformateurs!

Op dat moment trilde bij ons gevieren de gsm in de broekzak. 'Een sms'je van VRT Nieuws,' sprak de jonge koning, 'dan kan het alleen maar belangrijk zijn!'
Ikzelve had aan één oogopslag genoeg om bevestigd te zien waaraan Van Dievel Consulting sinds de verkiezingen zo hard had gewerkt.
'Wouter Van Besien stelt zich niet herkiesbaar als voorzitter van Groen,' las de soeverein.
'Zo is dat,' zei ik quasi-achteloos.
'Bent u niet verbaasd, meneer Van Dievel, bij ons gaan of moeten partijvoorzitters meestal weg omdat het slecht gaat, terwijl meneer Van Besien van zijn geitenwollensokkenpartij een volwassen en geloofwaardige club heeft gemaakt.'
Wij keken de jonge koning verbaasd en bewonderend aan. Hoe rap die bijleerde. Over een jaar zingt niemand nog de lof van zijn voorganger.

'In alle bescheidenheid, sire,' zei ik namens de staf van VDC, 'de stap van meneer Van Besien maakt deel uit van een groter strategisch plan voor het herstel der linkerzijde in Vlaanderen.'
'Ah,' zei de koning, leg mij dat eens uit.'
'Meneer Van Besien gaat zich helemaal niet concentreren op zijn werk in het Vlaams Parlement, zoals hij op zijn persconferentie heeft verklaard, wij hebben een andere, uiterst moeilijke taak op het oog voor deze zachtaardige maar doortastende man.'
De koning schonk zich nog een tas straffe koffie in om helder te kunnen nadenken.
'Wij gaan, sire, van Wouter Van Besien de nieuwe voorzitter der Vlaamse Socialisten maken om deze zieltogende partij nieuw leven in te blazen. The right man on the right place, gelijk dat wordt gezegd. De programma's van beide partijen komen toch voor negentig procent overeen - dat zeggen die partijen nota bene zelf - maar een fusie of een nauwe samenwerking zit er niet in, wegens koudwatervrees aan beide zijden en vooral oude vormen en gedachten die niet willen sterven. Dus kiezen wij voor de simpelste oplossing: de kleine Tobback eruit en de grote Van Besien erin. En ge zult zien, bij de volgende verkiezingen haalt de SP.A gemakkelijk tien procent.'
'Hum, patron,' humde Brabançonne, 'de SP.A hàd al 14 ten honderd in mei.'
'In mei nog wel, gelijk ge zegt', legde ik geduldig uit, 'ondertussen al wat minder, en zonder nieuwe koers en andere voorzitter volgend jaar niet eens de helft meer.'
'Ik moet nog veel leren, patron, ' mompelde Brabançonne deemoedig.

'Wat een meesterlijk idee, meneer Van Dievel,' sprak de soeverein, 'mijn koninklijke gelukwensen voor elk van u. Maar wat ik wilde vragen: weet meneer Tobback het al?'
'Nu wel,' antwoordde ik kort.
'En wie wordt dan de nieuwe voorzitter van Groen, meneer Van Dievel, heeft uw sympathieke bedrijf dat ook al geregeld?'
'Welzeker, sire.' Gedrieën rechtten wij vol trots de rug, wat vooral bij onze trainee Dinska Bronska een appetijtelijk effect had.
'De hyperkinetische meneer Calvo misschien, of de bejaarde maar immer bezige meneer Geysels, of de recht voor de raapse mevrouw Almaci?'
'Die namen zijn veel te voorspelbaar, sire,' antwoordde ik vrank en vrij, ' wij van VDC hebben een veel betere kandidaat.'
'Verklap mij zijn of haar naam, beste onderdaan!'
'Wij houden een man van vele oorlogen klaar, sire, een ervaren politicus die weldra werkloos wordt en die veel ervaring heeft in het ruziestoken bij een eensgezinde partij: Karel De Gucht!'