Mijn koninkrijk voor een scheermes! - Van Dievel Consulting

De koninklijke congé was voorbij en wederom riep de plicht. Onder mijn aanvoering meldde de staf van Van Dievel Consulting zich aan bij het Koninklijk Paleis te Brussel. De jonge koning dacht dat ik hem niet gezien had. Haha. Met een door de mediterrane zon gebruind gelaat dat voorpret verraadde stond hij achter de voordeur van het Koninklijk Paleis, klaar om mijn persoon ten behoeve van de strijd tegen ALS met een emmer vol ijswater te bedenken. Achter de jonge koning was evenwel de derde koningin aan komen sluipen, klaar om een roze plastic pispot gevuld met (vermoedelijk) ijswater over haar niets vermoedende echtgenoot heen te kiepen. Gniffelend en op veilige afstand stond het prinselijke kroost toe te kijken, met het fototoestel in de hand. Galant liet ik onze niets vermoedende trainee Dinska Bronska, wilde bloem uit de Oost-Europese steppen, voorgaan.

Dat er uiteindelijk geen foto's of bewegende beelden van de ijsemmerrage ten Paleize op de sociale media zijn verschenen, maar slechts een knipogende suggestieve lege plastic pispot, komt niet doordat de jonge koning zijn onverwachte ijsbad niet sportief zoude hebben opgenomen, maar omdat het blauwe oog dat Dinska Bronska hem in een schrikreactie bezorgde niet zo gauw weg te retoucheren was.

Bottinekes in actie

Een uur later zaten wij ( de vorst, Dinska, Brabançonne en ik) bij een kop hete chocomelk en met onze winterjassen aan naar de reeds vallende bladeren in het Warandepark te kijken. Tussen de bomen draafden groepjes Antwerpse bottinekes rond, op zoek naar IS-moslimterroristen, om deze vervolgens op aanstichten van hun burgemeester Bart De Wever te mishandelen. Repressieve preventie, heet dat in vaktermen. Ongelukkig genoeg (voor hem althans) maakte co-formateur Charles Michel op dat ogenblik een verfrissende wandeling door het park. Hij bedacht een manier om voor eens en voor altijd een eind te maken aan de perfide invloed van Didier Reynders op de MR. Europa was geen slecht gedacht. Zie hoe onschadelijk Karel De Gucht voor de Open VLD was geworden. Men was hem in de politieke cenakels en in de kwaliteitspers mettertijd gaan beschouwen als de lastige zonderling die hij misschien altijd wel geweest was. Maar hij kon niet én Reynders in Europa dumpen én zeven ministers opeisen voor zijn partijtje.

Doar, nen broine mè nen board! riep de hoofdman der politionele elitetroepen. Zwaaiend met allerlei verboden oorlogstuig stormden de bottinekes op de kunstmatig gebasaneerde voorzitter van de Mouvement Réformateur af. Het ziet er naar uit dat het probleem van de Belgische estafetteploeg op de 4 X400 meter is opgelost, zo snel overbrugde Charles Michel immers de afstand die hem van het Paleis der Natiën scheidde, alwaar hij bescherming zocht achter de brede rug van zijn Vlaamse partner in crime, de eveneens gebronzeerde maar baardloze en dus ongevaarlijk geachte Kris Peeters.

Stroompanne

'Zullen we eens gaan kijken of de vorming van de regering Peeters I opschiet, meneer Van Dievel?' stelde de jonge koning voor.
'Mag dat?' wilde ik weten. 'Is dat geen schending van de scheiding der machten?'
'Denkt u dat er in de grondwet sprake is van een formateur, meneer Van Dievel?' vroeg de jonge koning met een scheut ironie.

Nog maar net waren wij in het fraaie peristilium van het Paleis der Natiën aangekomen, of het licht ging uit. Brabançonne wilde in de kelder de gesprongen plomb gaan repareren met een koperdraadje, maar de jonge koning hield hem tegen. ' Het duurt maar vijf minuten,' sprak hij vergoelijkend, 'maak u geen zorgen, we zijn het hier in het politieke hart van het land al gewend.'
Militaire politiemannen liepen als in vroegere tijden rond met kaarsen om licht in de duisternis te brengen.
'Is dat nu een van die fameuze stroompannes waar we bang voor moeten zijn?' vroeg ik het staatshoofd. 'Ik dacht dat alleen achtergebleven gebieden als Limburg daarvoor in aanmerking kwamen.'
'Let op uw woorden, patron,' waarschuwde mijn vriend en dobermann Brabançonne, die een stamboom heeft die terug gaat tot het Graafschap Loon, 'de Limburgers zitten nu al met de gebakken peren.'
'Het is een trucje van de elektriciteitsproducenten om de regeringsvorming onder druk te zetten, ' legde de vorst uit, als ging het om een dagelijkse en oirbare praktijk.
'Dat is toch niet democratisch, sire! protesteerde onze rondborstige trainee Dinska Bronska.
De jonge koning keek geïnteresseerd naar het verontwaardigde zwoegen van heur boezem.
'Het is naar het schijnt een manier om de bouw van nieuwe atoomcentrales te laten goedkeuren,' sprak de soeverein, 'de enige wellicht om zoiets krankzinnigs erdoor te krijgen.'

'Maar beschikt het Paleis der Natiën dan niet over een noodgenerator, sire?' wilde ik weten.
'Meneer Vande Lanotte heeft die mee naar Oostende genomen om zijn kiesarrondissement van elektriek te verzekeren,' zei de koning met een spijtig lachje.
'Zelf hadden wij thuis, in het Kasteel van Laken, een windmolen willen zetten om op alle stroompannes voorzien te zijn, maar onze gebuur is naar de Raad van State getrokken.'
'Uw vader, bedoelt u?' poogde ik klaarheid te scheppen.
'Dat is een mogelijk antwoord,' sprak de jonge koning cryptisch. 'Maar van de wederomstuit heb ik bezwaar aangetekend tegen zijn voornemen om een kanaal aan te leggen tussen de jachthaven van Brussel en zijn zwembad.'

De truc met de accijnzen

Het licht floepte weer aan. Vrolijk koutend verlieten de talrijke regeringsonderhandelaars hun vergaderzaal.
'Ha Filiep, hoe hebt ge het gehad in de Provence?' vroeg co-formateur Kris Peeters familiaar, 'ge ziet er goed uit. Alles bon met het vrouwtje en de klein mannen?'
Ik zag Charles Michel slikken. Bij onze Franstalige broeders bestaat er nog respect voor de koninklijke functie.
Maar het gebrek aan eerbied leek de jonge koning geenszins te deren. En daarbij, voor majesteitsschennis krijgt ge hoogstens nog een taakstraf, tegenwoordig.
'Hebt u geen last gehad van de stroomonderbreking, meneer Peeters? 'vroeg hij geïnteresseerd.
'Ba nee!' grapte het evenbeeld van de jonge Jan Decleir, wijl hij zowel Charles Michel als de soeverein kameraadschappelijk op de rug mepte.
'Af!' riep de monarch tot de immer discreet aanwezige koninklijke lijfwachten die op het punt stonden om Kris Peeters te immobiliseren (hoe, laat ik liever wat in het vage).
'Wij hebben,' sprak Kris Peeters toen hij van de schrik was bekomen, ' van de duisternis gebruik gemaakt om wat accijnzen te verhogen. Accijnzen zijn geen belastingen, verstaat ge?'
En hij knipoogde zo heftig dat zijn linkeroog ervan opzwol.
'Want de belastingen verhogen, dat gaan we niet doen, jamais de la vie! Is het niet waar Charles?'
De MR-voorzitter peuterde ongemakkelijk met zijn wijsvinger tussen zijn vel en zijn hemdskraag.
'Want belastingverhogingen zou Bart De Wever nooit goed vinden. Maar gij, gij vindt alles goed, hé Sjarel, als ge er maar bij kunt zijn!'

Een hinderlaag

Enigszins verbouwereerd keerden wij door het Warandepark terug naar het Koninklijk Paleis. Het was amper vijf uur in de namiddag. Ondanks het zomerseizoen begon het al te schemeren.
'De sfeer bij de onderhandelaars is wel goed, vindt u niet, meneer Van Dievel?' zei de jonge koning.
Hij wreef met zijn hand over zijn wangen en kin, die bedekt waren met grijze haren.
'Die vakantiebaard gaat er morgen af,' zei de vorst meer tot zichzelf dan tot ons.
'Nog nen broine mé nen board!' riep de hoofdman van de Antwerpse bottinekes die zich in het struikgewas in een hinderlaag hadden gelegd, 'pakt 'em en toekt 'em goe baai, vroage stelle doun we loater wél.'

Meest gelezen