Retour à Flandre - Van Dievel Consulting

De aldus ietwat korzelig aangesprokene was Karl-Heinz Lambertz, de Hauptmann van de pittoreske Oostkantons. Ein wenig bedremmeld stond hij voor de tralies van de fraaie gietijzeren poort van onze modeste villa in Kalmthout. ‘Aber wir haben gar kein Parteiprogram,’ antwoordde de leider van de Duitstalige Socialistische Boerenpartij, ‘wir setzen immer die Tering nach der Nering.’
Voor het gemak en om de minder met talent voor talen begiftigde lezer te ontzien, zetten wij nu de simultaanvertaling aan, zodat wij zelf niet meer in van dat onnozele potjesduits moeten schrijven.

‘Dat klinkt al beter, ‘ zei ik, op mijn gemak gesteld, ‘wat kan VDC voor u betekenen?’
Karl-Heinz Lambertz dronk zijn literglas Bitbier in één keer leeg, veegde het schuim van zijn mond, liet een boertje dat het glas in de sponningen van de ramen deed trillen en stak van wal.
‘Wij Duitstalige Belgen hebben de verwikkelingen in Oekraïne en de Krim met aandacht gevolgd. Het heeft, hoe zal ik dat uitdrukken, iets in ons los gemaakt.’
‘U overweegt toch niet de onafhankelijkheid van de Oostkantons,’ vroeg ik wat lacherig.
‘Is dat zo ridicuul?’ wilde Karl-Heinz Lambertz, duidelijk op zijn teen getrapt, weten.
‘Absoluut niet!’ haastte ik mij te zeggen, ‘het streven van een volk naar een eigen natie dient met de grootste welwillendheid te worden beschouwd, wat zullen we nu hebben. Maar stond u niet bekend als een fervent Belgicist?’
Dat laatste scheen Karl-Heinz Lambertz (niet te verwarren met Karl-Heinz Kunde, de allereerste Duitse gele truidrager in de Tour) niet te hebben gehoord.
‘Gut, sprak hij vergenoegd, ‘dan organisieren wir nächste Wochende een referendum waarna wij onze onafhankelijkheid uitroepen.'

‘U schijnt de volkswil goed te kunnen inschatten,’ permitteerde ik mij een voorzichtige kritische noot, ‘maar wat hebt u nog te bieden buiten de jacht, de visvangst en af en toe een geopende skipiste?’ Hoe denkt u economisch te overleven? '
‘Met subsidies!’ klonk het kordaat, ‘viele Millionen!’
Ik gaf een klap op de haperende simultaanvertaling.
‘Aha! Nu begrijp ik u. Uw onafhankelijkheid is niet meer dan een excuus om weer bij het moederland Duitsland aan te sluiten. Een Anschluss, om het populair te verwoorden.'
'Donnerwetter!' riep Karl-Heinz Lambertz verschrikt, 'gebruik dat besmette woord toch niet! Und nein, wir wollen ganz nicht bij Deutschland kommen.'

Dinska Bronska had inmiddels de simultaanvertalingsmachine open gevijsd en wees met haar schroevendraaier naar een gesprongen zekering.
'U zult toch ergens bij moeten horen, heer Lambertz,' verstoutte ik mij op te merken, 'wie gaat u anders met subsidies in leven houden?'

'Flandern,' poneerde de nu nog Ministerpräsident van de Deutsche Gemeinschaft in Belgiën.'
'Ach so,' zei ik , 'u lijkt wel zeker van uw stuk, denkt u dat Vlaanderen u zal willen?'
'Natürlich,' antwoordde Lambertz, 'nach den Wahlkampf.'
'Gerepareerd, patron! zei Dinska Bronska wijl zij zeer tot spijt van Karl Heinz Lambertz de rits van haar sexy werkkiel helemaal optrok.
'Na de verkiezingen, dus, ' vervolgde Lambertz, 'wanneer de Vlaamse onafhankelijkheid wordt uitgeroepen. '
'Denkt u?' vroeg ik stomverbaasd.

'Ik heb alles doorgesproken met Bart de Beer,' deed Karl-Heinz er nog een schepje bovenop, 'wat is er schoner voor een gloednieuw onafhankelijk land dan gebiedsuitbreiding ten koste van de oude vijand? De failed state Wallonia.'

'Wel wel wel,' zei ik, 'daar sta ik toch wel even paf. '
'Het Vlaams leger zal via de Voerstreek de Oostkantons binnenmarcheren , vervolgde Lambertz op opgewekte toon, en de kazerne van Eupen bezetten. De Waalse soldaten zullen vriendelijk naar Luik worden geëscorteerd. Er zal hen geen haar worden gekrenkt. En uit dankbaarheid zullen wij een autosnelweg tussen Tongeren en Eupen aanleggen en deze corridor de naam van onze weldoener schenken: de Pandabahn. Alles klapt. Ja, doch?
 

(Louis van Dievel is journalist bij VRT Nieuws en auteur.)