De manen van de Vlaamse Leeuw - Van Dievel Consulting

Aan de poort werd er inmiddels onzacht getrokken en geduwd.
'Wij waren hier eerst,' stelde voorzitter Peter Mertens van de Partij van de Arbeid op niet mis te verstane vastberaden toon, 'ge zult uw beurt afwachten gelijk iedereen, gij vuige knecht van het Vlaamse kapitalisme.'
Dat was misschien een wat overdreven kwalificatie voor Jan Peumans, de voorzitter van het Vlaamse parlement, ook al gezien diens voorgeschiedenis bij de Amadezen, de sinofiele voorlopers van de huidige PVDA.
'Rustig vrienden,' sprak ik verzoenend, 'vertel mij om beurt wat er op uw lever ligt.'
Waarop alle manifestanten door elkaar begonnen te roepen wat hen naar Kalmthout had gebracht.

'EEN VOOR EEN!' brulde onze trainee Dinska Bronska in de megafoon die zij de gepensioneerde Doktoor voor het Volk Kris Merckx afhandig had gemaakt, PETER MERTENS HEEFT HET WOORD!'
'Wij van de Partij Van de Arbeid,' las Peter Mertens af van zijn papier, 'wij eisen dat we opnieuw worden opgenomen in de STEMTEST van de VRT en van de Standaard. Het kan niet zijn dat wij daar onder druk van bepaalde partijen - waarop hij eens nijdig naar de wat verderop staande Bruno Tobback keek - worden uitgesloten van een populair tijdverdrijf in de aanloop naar de moeder van alle verkiezingen, waarin wij hopen door te stoten tot de gemakkelijke zetels van het federale en het Vlaamse parlement teneinde de werkende mens te vertegenwoordigen!'
De voorzitter van de PVDA had nog een bladzijde of tien speech voorbereid, maar Dinska Bronska kondigde al de volgende protestant aan.

Jan Peumans sprong naar voren maar werd bij zijn schabbernak gepakt door CD&V-voorzitter Wouter Beke.
'Beurt afwachten, vriendschap! ' beet hij de eerste burger van Vlaanderen toe.
Waarna Beke en en zijn partijgenote Sonja Becq een spandoek de hoogte instaken, waarop in koeien van letters de eerste woorden van een katholiek gebed waren afgedrukt: 'IN DE NAAM VAN DE VADER...'
'Wij eisen, ' riep Wouter Beke, 'dat kinderen uitsluitend de familienaam van hun vermoedelijke vader krijgen. Ook Jezus heette Van Nazareth met zijn achternaam, juist gelijk zijn vader Jozef.'

De voorzitter van CD&V leek niet te beseffen dat het voorbeeld misschien niet zo goed gekozen was. 'Waar gaan we naartoe als kinderen voor hun naam afhankelijk worden van de bandeloosheid van hun moeder?' Sonja Becq was de enige die instemmend knikte, de andere aanwezigen konden de redenering van de christelijke voorzitter niet zo goed volgen, zeker niet toen hij er de uitbreiding van de wet op de euthanasie en het homohuwelijk bij betrok, alsmede de geslaagde splitsing van BHV.
DE VOLGENDE! riep Dinska Bronska na 3 minuten.

De Vlaamse socialisten, met de jonge Tobback en Pascal smet op kop, deden een stap naar voren en toonden hun bordjes aan de zachtjes zoemende nieuwscamera's.
'LEVENSLANG VOOR CANNABIS!' stond er te lezen, 'SOFTDRUGS ZIJN OPIUM VOOR HET VOLK!' en, 'SOFTDRUGS TASTEN DE HERSENEN AAN!'
'Het is eraan te zien!' riep een grapjas, goed verscholen in het midden van de groep manifestanten.
'Ik heb uw stem wel herkend, Dylan Casaer! ' riep Bruno Tobback ontstemd, 'pas maar op of...'
'Gij kunt mij niet meer uit de partij gooien, want ik lig er al uit!' repliceerde de Aalsterse sociaaldemocraat van een nieuwe soort, waarna hij de carnavalshit 'Ei Tobbacksken' inzette, die al spoedig door eenieder (behalve door Bruno Tobback) mee werd gezongen en gebruld. Maar aan de vrolijkheid kwam snel en abrupt een einde toen vader Louis Tobback zijn pas gekochte drugshond op de betogers losliet en het arme dier niet wist waar het eerst moest ruiken.
'DE VOLGENDE!' riep Dinska Bronska, net toen de drugshond van Louis zijn snuit in de broekzak van Wouter Beke stak en zenuwachtig begon te keffen.

We slaan voor de bondigheid het protest van de verenigde CEO's van de Belgische grootbanken over die eisten dat de politieke partijen hun welgespekte oorlogskassen zouden activeren en in het aanzwengelen van de immer slabakkende economie zouden investeren in plaats van zich als beleggersclubs te gedragen.

Tevens besteden we maar weinig aandacht aan de grieven van de weinig bekende organisatie "De vrienden van Winston Churchill" die protesteerden tegen het kapen van hun V-teken door de N-VA. En tenslotte vermelden we maar zeer summier het voorstel van de Antwerpse StratenGeneraal om de huidige Antwerpse verkeersknoop te ontwarren via de aanschaf van enkele 'sinkholes' of 'verdwijngaten' waarin het vrachtverkeer zonder hinder voor wie dan in rook zou kunnen opgaan.

'Nu is het aan mij!' kreet Jan Peumans helemaal over zijn toeren toen de manifestanten op hun horloge begonnen te kijken en de aarzelende lentezon aanstalten maakte om achter de nog kale eiken rond onze modeste villa te verdwijnen. Hij sprong op een meegebrachte omgekeerde emmer om in het bereik van de camera's te komen en begon als een waanzinnige met een ouderwetse leeuwenvlag te zwaaien. 'NEN ECHTE VLAAMSE LEEUW, ' riep hij in de megafoon die Dinska Bronska hem dienstbaar voorhield, 'HEEFT KLAUWEN EN EEN RODE TONG! WIJ HEBBEN DIE JANETTENLEEUW VAN 300.000 EURO VAN DE VLAAMSE REGERING MET ZIJN GEFÖHNDE MANEN NIET GEVRAAGD EN NIET NODIG!'

Op dat ogenblik liet de batterij van de megafoon het afweten, misschien maar best ook. Want het andersgeaarde deel van de aanwezige manifestanten - altijd talrijker dan een mens zou vermoeden- drumde nu al boos kijkend naar voren, vastbesloten om Jan Peumans om tekst en uitleg te vragen over zijn vergelijking tussen, enfin, u begrijpt wat ik bedoel want ik mag hier geen homofobe uitlatingen herhalen.

In het gedrum trapte iemand op de staart van de drugshond van Louis Tobback die prompt zijn tanden in de knoesels van Peter Mertens zette die in een reflex zijn plakkaat met eisen op het hoofd van Sonja Becq neer liet komen die op haar beurt haar nagels in het angelieke gezicht van Bruno Tobback zette die druk bezig was met het toenijpen van het strot van Dylan Casaer die tegelijk probeerde zijn objectief bondgenootschap met de N-VA uit te leggen aan Pascal Smet die aan niemand in het bijzonder verzekerde dat hij heel goed bezig was geweest en nog steeds was.
'Haal toch maar de brandspuit boven, Brabançonne,' maande ik mijn dobermann aan toen iedereen met iedereen slaags leek te zijn. Het was inmiddels zeven uur geworden en VTM-verslaggever Patrick Van Gompel sprong, getooid met modieuze helm en dito kogelwerende vest, tussen de vechtenden, en legde in korte maar klare bewoordingen de oorsprong en de evolutie van het conflict uit, alsmede de richting waarin het vermoedelijk zou evolueren, wijl een jongere collega het fluiten van kogels imiteerde. En dan zijn er nog die zeggen dat het VTM Nieuws zich alleen met prins Laurent en met de blote rug van Elio Di Rupo bezig houdt.
 

(Louis van Dievel is journalist bij VRT Nieuws en schrijver.)