De tweelingbroer van Siegfried Bracke - Van Dievel Consulting

Opnieuw ging de telefoon. ‘Zijt ge daar nu weer?!’ Ik kon de woedende ondertoon in mijn stem nauwelijks bedwingen. ‘Wat zegt ge? Staat ge aan de poort? Blijf daar vooral staan, ik kom subiet een hartig woordje met uw wisselen.’
Een kwartier later zat Hildebrand Bracke op de plaats waar Brabançonne mij eerder op mijn zenuwen had gewerkt, met een groot glas cognac te bekomen van de scheldtirade waarop ik hem had getrakteerd alvorens de Here mij van mijn ziende blindheid had genezen.

‘U bent dus Hildebrand Bracke, de tweelingbroer van Siegfried?’ vroeg ik om iets te vragen, want de gelijkenis was meer dan treffend.
‘Al sinds mijn geboorte,’ bevestigde de man in kwestie.
‘Dat zit zo, meneer Van Dievel’, vatte Hildebrand Bracke een lang en triest verhaal aan, ‘we zijn wel op dezelfde dag en zelfs in hetzelfde uur geboren, maar behalve onze fysieke gelijkenis is er niets dat ons bindt….’
'Verklaar u nader,' verzocht ik hem, namens VDC.

'Het is een lang verhaal,' sprak Hildebrand Bracke met een krop in de keel. Waarna onze gast ons een weinig verheffend portret van zijn kinderjaren en jeugd schetste, waarin hij – als de tragische figuur in een streekroman van Stijn Streuvels – steeds achtergesteld werd bij zijn broer, met alle denkbare trauma’s tot gevolg, stotteren en bedwateren niet uitgezonderd.

‘Ik heb er geen moeite mee om toe te geven dat onze Siegfried slimmer is dan ik, en leper ook wel, en mondiger en assertiever en sportiever en grappiger en snediger en dat hij meer succes had bij de vrouwen, sprak Hildebrand Bracke , ‘maar waarom ik al op mijn veertien jaar in de fabriek moest gaan werken, terwijl onze Siegfried eerst bij de paters in Gent en later aan de universiteit het schoon weer maakte en de bloemetjes buiten zette, dat heb ik nooit begrepen. Het was alsof er maar voor één Bracke plaats was op de wereld…'

Toen Hildebrand Bracke uitverteld was - de duisternis was inmiddels gevallen en onze bibliotheek werd slechts verlicht door de vlammen van het knapperende haardvuur -, liepen er dikke tranen over de wangen van onze trainee Dinska Bronska, terwijl Brabançonne de snuit afwendde en uitvoerig zijn neus snoot om zijn ontroering te verbergen. Ikzelve bevond mij in een verregaande staat van verbijstering.

‘Hoe bent u zolang onder de radar kunnen blijven, heer Hildebrand?’ wilde ik weten,’ u hebt toch al die éénenzestig jaren van uw leven niet in een hol of een grot gewoond?’
‘Ik heb mijn schaarse talenten ontplooid in de misdaad, meneer Van Dievel,’ fluisterde Hildebrand Bracke amper hoorbaar, 'het was de enige manier om anoniem en onherkenbaar door het leven te gaan. Ik leefde 'snachts en sliep overdag. Ik heb vele schone misdaden begaan, maar allemaal gemaskerd, helaas.'

‘Waarom bent u naar ons toe gekomen, heer Hildebrand?' vroeg ik met een krop in de keel.
‘Ik wil uit de anonimiteit treden,’ sprak Hildebrand op besliste toon, ‘ik wil aan de wereld tonen dat er twéé Bracke’s zijn.’
Er viel een lange stilte.
‘Zou u dat wel doen, heer Hildebrand,’ opperde ik voorzichtig, ‘het leven van een Bracke is niet al rozengeur en manenschijn.’
‘Nu ben ik een non-persoon, meneer Van Dievel, is dat soms beter?’
De vlammen van de haard wierpen een spookachtig licht op zijn doorgroefde, nobele gelaat.

‘Bezint eer ge begint, heer Hildebrand,’ zei ik na enig aarzelen, ‘het is niet altijd een cadeau om een Bracke te zijn.’
‘Ik heb het er voor over.’
‘Kijk, heer Hildebrand, ik ga er niet flauw over doen: u lijkt als 2 druppels water op uw broer, van zodra u zich in het openbaar vertoont zult u worden aangeklampt door lieden die u voor Siegfried houden. Sommige lieden zullen u enthousiast in de armen vallen en de Vlaamse Leeuw aanheffen, andere lieden zullen u een kaakslag willen toedienen omdat u de leeuwenvlag een stuk vod hebt genoemd, nog andere lieden zullen voor uw voeten op de grond spuwen en u uitschelden voor rechtse k***, if not worse, weer anderen zullen u op fluistertoon toevertrouwen dat ze altijd op het Vlaams Ding of op de liberalen of op de socialisten of op de CVP hebben gestemd maar dat ze nu voor u zullen stemmen, gij zult met smalend met Valère De Scherp worden aangesproken, en met tafelspringer en kazakdraaier, gij zult door lieden gepolst worden of ge hen geen jobke kunt bezorgen, gij zult brieven en e-mails krijgen waarin de verzenders hun buren verlinken als zijnde fraudeurs, profiteurs en illegalen of een combinatie van die drie, vrouwen van alle leeftijden zullen u kinderen - van borelingen tot twaalfjarigen - in de armen duwen en bij hoog en bij laag volhouden dat gij de vader zijt van het gebroed, gebrekkelijken zullen u om een handoplegging verzoeken, gij zult meegetrokken worden in polonaises, gij zult meer moeten drinken dan goed voor u is, en meer stoofvlees met friet en broodjes met krabsla moeten nuttigen dan uw cholesterol kan verdragen, en als gij dan op hoge toon zoudt uitroepen dat gij Hildebrand zijt en niet Siegfried, dan zal men u eerst als een flauwe plezante bestempelen en vervolgens als een bangerik. Hebt u er dat allemaal voor over, geëerde gast?"

Hildebrand goot zijn cognac in een teug achterover, stak zijn glas uit voor een refill, en zag zelfs dan nog bleker dan een lijkbleek lijk. Angstzweet parelde op zijn voorhoofd, zijn lippen trilden.

Drie keer moest hij slikken, alvorens hij een woord uit kon brengen, en dat was:
'Neen. Bij nader inzien blijf ik toch maar liever de onbekende en dus onbeminde tweelingbroer.'
'Een wijs besluit,' besloot ik, 'en mag ik u en passant feliciteren met uw 61ste verjaardag?'
'Dank u,' sprak Hildebrand, een weinig ontroerd toch dat iemand daaraan had willen denken.
'En wilt u het tafelzilver terugleggen waar u het genomen hebt? '

(De auteur is onderzoeksjournalist bij VRT Nieuws.)

ps: Happy Birthday, dear Siegfried!