Leve onze bad bank en ze mag er wezen! - VDC

'U doelt allicht op uw opmerkelijke optreden in de Kamer van Volksvertegenwoordigers,' hield ik mij enigszins op de vlakte, 'ten gunste van de heer De Boeck Karel, CEO van bad bank Dexia, parel van onze staatsfinanciën.'
Brabançonne, Dinska Bronska en ikzelve hadden tijdens het Vragenuurtje, televisioneel uitgezonden in de namiddagluwte, over de grond gerold van het lachen. Eenstemmig hadden wij, onze buik vasthoudend om een liesbreuk te vermijden, al bulderend en hikkend het einde van de komiekenloopbaan van Geert Hoste voorspeld.

'Mijn vrouw vond mij geweldig,' zei Koen Geens, onderwijl met de muis van zijn hand voorzichtig het kunstige sjabloon betastend, dat zijn echtgenote met de tondeuse in zijn schaarse haren had aangelegd. Het dessin leek wat op een ampersand maar vertoonde eveneens gelijkenis met het oude Dexia-logo.
'Aan enthousiasme ontbrak het u niet,' kwam ik hem wat tegemoet, want de aanslagbrief aan VDC Unlimited gericht was niet van de poes, zoals men dat gemeenzaam pleegt te formuleren, en we hoopten op wat onderhandelingsmarge.

'Ik heb graag dat de oppositie kwaad op mij is,' monkelde Geens, 'vooral dat meiske Almaci. Zo'n felle! Ik was ook zo toen ik nog jonk was.'
Ik hoedde mij ervoor de minister eraan te herinneren dat ook zijn coalitiepartners SPa en Open Vld, via taal dan wel met gebaren, hun mistevredenheid over de ministeriële lofzang aan het adres van De Boeck Karel niet onder stoelen of banken hadden gestoken. Alsmede over zijn riante verloning.

'Waarom bent u eigenlijk zo blij met De Boeck Karel, excellentie?' peilde ik voorzichtig.
'ik kan hem niet missen,' herhaalde Koen Geens zijn profetische woorden uit het Vragenuurtje.
'Bedoelt u dat niemand anders dan de heer De Boeck Karel op de miljardentijdbom die bad bank Dexia heet, wil passen?' wilde ik weten.
'Ik ben blij dat hij dat voor 600.000 euro wil doen,' antwoordde de minister spontaan, 'zelf zou ik daar nooit aan beginnen, ik ben toch niet zot zeker!'
Wij van Van Dievel Consulting herinnerden ons de heer De Boeck Karel vooral van de historische aandeelhoudersvergadering van Fortis, waar hij bleek en met zweet parelend op zijn voorhoofd de kwade huisvaders trotseerde die hun spaarcenten in waardeloos geworden aandelen hadden belegd. Meer recent kenden wij de heer De Boeck Karel als voorzitter van Boek.be, dat net deze week moest aankondigen dat de boekenverkoop alweer achteruit was gegaan.

'Waarom heeft de heer De Boeck Karel eigenlijk zes directeuren nodig aan 450.000 euro per kop?' wilde ik weten, 'komt hij niet toe met een secretaris en een chauffeuse? En misschien nog een bewaker om erop te letten dat de besmette financiële productjes van Dexia niet uit de kelder van de bank kunnen ontsnappen? Een CEO en zes directeuren, dat maakt samen toch dik 3 miljoen per jaar aan loonkosten.'
'Gij verstaat niet veel van bankieren, geloof ik,' wuifde de minister van Financiën mijn woorden weg.
'Het moet zo zijn,' gaf ik toe, 'ik kan er met mijn boerenverstand niet bij dat u die opslag voor de directieleden eerst goedkeurt, uw goedkeuring opnieuw intrekt na een allicht vriendschappelijk onderhoud met uw Franse evenknie die ook met Dexia gezegend is, vervolgens Dexia oproept om zich qua loonsverhogingen wat terughoudender op te stellen en naar de stem van de politiek te luisteren. En tenslotte - wanneer de heer De Boeck Karel zegt dat hij toch zijn goesting gaat doen - tegelijk warm en koud blaast en op Rik Torfs-achtige wijze de kerk in het midden laat.'

De minister van Financiën leek niet naar mijn bezwaren te hebben geluisterd. Hij trok nog steeds allerlei snoeten naar zijn spiegelbeeld in de ruit, bracht Dinska Bronska in de war met tegenstrijdige knipoogjes, op- en neerwaarts wippende wenkbrauwen en suggestieve hoofdbewegingen en krabde Brabançonne achter de ongeknipte dobermannoren. Ik zag mijn vriend en junior partner rillen van ongemak, ja zelfs van afkeer. Maar nog voor ik waarschuwend en vooral dreigend met mijn ogen kon draaien, liet hij bij wijze van weerwraak een sluipende maar daarom niet minder stinkende hondenscheet.

'Waarvoor ik eigenlijk kom,' zei Koen Geens naar zuurstof happend, 'hebt gij misschien wat tips om die opslag voor de directeuren van Dexia creatief toe te kennen. Gelijk gij creatief zijt geweest met uw belastingaangifte kan dat voor uw boîte geen probleem zijn.'
 

'U bedoelt dus eigenlijk,' probeerde ik de ministeriële bedoelingen te raden, 'dat de opslag moet kunnen worden uitgelegd als een dienst aan de gemeenschap, als iets waar we allemaal beter en blijer van worden?'

'Dat is het!' kreet Koen Geens verheugd en in één moeite onze belastingaanslag verfrommelend, ''ge zijt geniaal, Van Dievel! ik wist wel dat ik bij u aan het goeie adres was.'

(De auteur is journalist bij VRT Nieuws en schrijver.)