De tranen van Siegfried en Cie - Van Dievel Consulting
‘Siegfried,’ klopte ik hem op de schouders, ‘als ge nu de Comedy Cup niet wint, eet ik mijn hoed op, Geert Hoste kan wel inpakken.’
‘Ik voel er mij helemaal klaar voor, kameraad Lowie, voor mijn nieuwe leven.'
Gedegradeerd, onteerd, opzijgeschoven
Rewind naar Kerstavond, 2013. Piep piep, deed mijn gsm, net toen ik mijn vierde bord kalkoen met kroketten aan wilde vatten. Het was Siegfried, mijn vriend en voormalige hiërarchische meerdere.
‘Kameraad Lowie,’ sprak hij met een krop in de keel, ‘vrede op aarde enzovoorts maar hebt ge een minuutje voor mij?’ Waarna hij in onbedaarlijk huilen en snotteren losbarstte.
‘Ik ben gedegradeerd, ik ben onteerd, ik word opzij geschoven,’ klonk het toen hij zijn gevoelens weer enigszins meester was. 'Na alle flaters die ik strategisch voor de partij heb begaan, na alle excuses die ik heb aangeboden, na alle sneren die ik van Homans te verduren heb gekregen, vlieg ik naar Europa, boehoehoe!’
Een andere politicus zou een gat in de lucht springen met het lijsttrekkerschap voor Europa in the pocket, maar zo zit Siegfried niet in mekaar. Siegfried is een doener, niet iemand die zijn tijd wil verdoen in een machteloze assemblee, tussen allemaal mensen die geen Vlaams spreken, laat staan verstaan.
‘Wie trekt dan wel de Oost-Vlaamse Kamerlijst, vriend Siegfried?’ had ik hem die avond nog gevraagd.
‘Dat is nog een geheim, kameraad Lowie, zwzwzwzwzwzw, ‘ fluisterde hij – enigszins bitter - in mijn oor.
‘Dan toch!’ riep ik uit.
Een nieuwe markt ligt open!
Enfin, die avond ontstond aan de feestdis van Van Dievel Consulting, marktleider in de sector van gebakken lucht sinds 2007, het idee om gebuisde parlementsleden om te scholen. Aan potentiële klanten geen gebrek, hadden wij bij de kerststronk voorgerekend, vooral bij de traditionele partijen uiteraard. Een nieuwe markt lag open! Om even over middernacht (wij van VDC laten er nooit gras over groeien!) belde ik Siegfried terug.
‘Ik zit in de nachtmis, kameraad Lowie,’ antwoordde Bracke op zalvende toon, ‘ik ben hier trouwens juist uit het Evangelie van Johannes aan het voorlezen aan het altaar. Is het goed als ik u tijdens het Credo terug bel?’
Op kerstdag zaten wij alreeds tezamen naar de video van “Bij café Bracke & vrienden” te kijken (overal verkrijgbaar!) en wezen wij hem op de talrijke fouten en foutjes, tekortkomingen qua grappigheid, timing, dictie, teneur, timbre en wat weet ik nog allemaal.
‘Ge zijt wel streng, kameraad Lowie, en Dinska en Brabançonne. Bij de partij en in De Standaard heb ik niets dan complimenten gekregen voor mijn roadshow.’
‘Vleierij!’ zei ik onverstoorbaar, en wees hem onbarmhartig op nog een mislukte pointe, op nog een gemiste kans om het publiek te doen schateren.
Het resultaat ziet u binnenkort in prime time op Canvas. Intussen hadden wij ook een tournee langs zowat alle Vlaamse culturele centra versierd, tegen 7.500 euro per stuk.
‘Heb ik daar dan tijd voor?’ vroeg Siegfried toch een beetje bezorgd, ‘moet ik dan helemaal niets doen in dat Europese parlement? ‘
‘Siegfried,’ zei ik ferm, ‘hoe gij uw mandaat invult, is iets tussen u en de kiezer.'
Op vrije voeten
Inmiddels hebben wij aan klanten geen tekort. En dan moet de grote slachting van 25 mei nog komen.
Behalve met twee dozijn backbenchers voor wie wij eerlijk gezegd niet al te veel moeite gaan doen, hebben wij al afspraken met Carl Devlies, Jean-Jacques De Gucht, Jean-Marie Dedecker, Dirk Van Mechelen, Joëlle Milquet en Steven Vanackere. Onder meer. Ik moet zeggen dat de verwachtingen van die mensen niet altijd even realistisch zijn. Vanackere gaat ervanuit dat de Nobelprijs Literatuur hem volgend jaar niet kan ontsnappen. Jean-Jacques De Gucht wil een groothandel in euthanasie opstarten. Jean-Marie Dedecker kijkt neer op ons voorstel om huis aan huis zeep, breiwol en loze beschuldigingen te gaan verkopen, waar nochtans een grote markt voor is. ‘Profiteer ervan Jean-Marie,’ heb ik hem gezegd, ‘nu ge nog op vrije voeten zijt.'
Een gemengd huwelijk
Maar onze opmerkelijkste klanten zijn toch het echtpaar Schiltz-Piryns. Eerst krijgt de kersverse moeder de ezelstamp van Groen, daarna moet de vader van op een quasi onverkiesbare plaats proberen de meubelen te redden. Armoe dreigt daar, en ontbering. Gemengde huwelijken, meneer, mevrouw, geven dikwijls problemen, ook en vooral als ze uit liefde zijn gesloten (Hoe zou het trouwens met Rik Daems gesteld zijn, nu ik eraan denk?). Maar dat zeide ik uiteraard niet toen ze daar hand in hand voor mij zaten, met de boreling aan de borst (bij Freya, wel te verstaan).
‘Beste Frederik, lieve Freya,’ sprak ik daarentegen op bemoedigende toon, ‘ik heb op dit ogenblik weliswaar enkel wat mini-jobs te bieden, maar daar zal de liberale helft van uw huwelijk zeker geen bezwaar tegen hebben. Freya kan kantoren gaan poetsen iedere avond van 8 tot 10 voor 7 euro per uur, en voor Frederik heb ik een jobke als ronddrager van reclamebladen, met vrije werkuren, tegen 3 cent per gebust blad. Lees ik daar een ja in uw ogen?'
(Louis van Dievel is journalist bij VRT nieuws en schrijver.)