Agalev is dood - Van Dievel Consulting

'Hebt ge het gehoord, Van Dievel?' sprak het ex-Vlaams parlementslid voor Open VLD met een van zenuwen trillende stem, ' de N-VA wil België uitkleden!'
'Ach zo,' sprak ik neutraal.
'Ja, en wat ze voor Brussel bedacht hebben, dat gelooft ge toch niet?!' vervolgde de armlastige burgemeester van Lokeren.
'Als u het zegt,' repliceerde ik lauwtjes.
'En al hun voorstellen voor belastingvermindering en ontvetting van de staat hebben ze van Open VLD gepikt!' draafde Filip Anthuenis maar door.
'Kunt u ter zake komen, meneer Anthuenis?' wilde ik weten.
'Ja,' zei de kostwinner van het gezin Anthuenis, 'nee, eigenlijk, ziet ge...'
'Het ligt toch niet in uw bedoeling om de aandacht van uw persoon af te leiden?' concludeerde ik mild.
'Tot genoegen,' zei de nooddruftige burgervader haastig, maar daar hij de rode knop van zijn gsm niet had ingedrukt, hoorde ik nog hoe hij zijn hongerige kroost een draai om de oren verkocht om van hun gejengel verlost te zijn.

'Excuseer voor de storing, meneer Van Besien,' wendde ik mij opnieuw tot de bezoeker in onze knusse bibliotheek, ' maar waar waren we gebleven?'
Het was een historische dag voor VDC, marktleider in de wereld der gebakken lucht: voor het eerst hadden wij de voorzitter van Groen als klant op bezoek.
'U ging voor ons een folder opstellen om kandidaten voor de kieslijsten van Groen te lokken,' sprak de voorzitter beleefd als altijd, 'want we hebben er 422 nodig volgend jaar en we hebben zoveel leden niet.'
'Juist, juist,' zei ik en haalde uit de map VDC-Groen een kleurrijk ontwerp van folder te voorschijn.
Op de voorkant prijkte een grote foto van Kamiel Spiessens in vol ornaat ( voor de jonge lezertjes: Youtube, Google, Wiki), met een groot kruis erover en met het onderschrift: "Agalev bestaat niet meer!"
'Dat is dus een knipoog naar het duistere verleden van uw partij,' verduidelijkte ik, 'toen geitenwollensokken, zweetvoeten, fundamentalistische baarden, vuile nagels en zelfgebreide truien nog het handelsmerk waren van uw politiek personeel.'
'Haja,' reageerde Van Besien eerder mat.
Brabançonne stootte mij met de elleboog aan.
'Patron,' fluisterde hij in mijn oor, 'kijk en ruik!'
Tot mijn ontzetting moest ik vaststellen dat de voorzitter geitenwollensokken aan de voeten had (in sandalen bovendien), naar zweetvoeten rook, een niet al te propere baard en een zelfgebreide trui droeg en dat zijn nagels rouwranden vertoonden.

Haastig vouwde ik de folder open.
Op de linkerkant stond een foto van de hoogzwangere Freya Piryns die in beate bewondering opkeek naar de twee koppen grotere Frederik-Willem Schiltz van Open VLD.
"Wij geven van jetje!" luidde het onderschrift bij deze afbeelding.
'Hiermee willen wij aangeven,' legde ik uit, dat de moderne Groen-militant niet in zichzelf is gekeerd, maar open staat voor de moderne wereld en zijne verlokkingen.'
'Hmm,' zei Van Besien, 'ik zou de boodschap toch liever wat meer politiek vertaald zien.'
'Die opmerking hadden wij verwacht,' antwoordde ik met een zelfverzekerde smile, 'kijkt u maar naar de foto aan de rechterkant.'
Daar prijkte een enigszins vreesaanjagende beeltenis van Kristof Calvo, in shorts, met ontblote kippenborst en met een breezer in elke hand op het Tomorrowland Festival.
"Niet vies van avontuur!", was hier het onderschrift.
'Hiermede bedoelen wij,' verduidelijkte ik ten behoeve van Wouter Van Besien, ' dat Groen ook niet vies is van een coalitie met de N-VA, zoals in Mechelen, en dus een partij is die compromissen kan sluiten.'
'Ach zo,' mompelde de voorzitter wijl hij zich in de baard krabde, waaruit vervolgens de resten van zijn ontbijt vielen.

'En om ook de laatste twijfelaar te overtuigen,' vouwde ik de folder dicht en wees met een elegant gebaar naar de achterflap.
Daar stond een (lichtjes gefotoshopte) foto van een stralende en lachende Eva Brems, met daaronder in koeien van letters: "MET VOLLE GOESTING!".

'Ik zie dat u sprakeloos bent,' sprak ik monter, 'dat hebben wij wel meer voor met onze klanten. Als deze folder nog voor het einde van het jaar in de brievenbussen van Vlaanderen valt, zult u aan valabele kandidaten geen gebrek hebben, wel integendeel. Ik moet u wel waarschuwen: VDC is niet goedkoop, de ontslagpremie van Eva Brems zal maar nét volstaan.'

(De auteur is journalist bij VRT Nieuws en schrijver.)