Het Goede Doel - Van Dievel Consulting

'Met Van Dievel Consulting voor al uw Goede Doelen.' Met haar wervende, lichtjes sensuele en toch zakelijke stem, verrijkt met een raadselachtig en tot dromen aanzettend Moldavisch accent, maakte onze trainee Dinska Bronska meteen duidelijk welk nieuw marktsegment ons immer bloeiende bedrijf heeft aangeboord. Want ja, plotsklaps troffen wij aan de poort van onze modeste villa in Kalmthout grote hoeveelheden cashgeld aan, meest verpakt in bruine omslagen met het logo van de Kamer of de Senaat, maar soms ook - bij parlementsleden met veel anciënniteit en dus veel afscheidspremie - ruwweg gedumpt in zwarte plastic vuilniszakken, edoch steeds vergezeld van de boodschap: "Gelieve hiervoor een Goed Doel te vinden. Trek er uw plan mee, verbrand het desnoods, maar zorg ervoor dat het geld ons niet achtervolgt!'

'Het is Rik Torfs,' fluisterde Dinska Bronska met haar hand op de uit-kant van onze ouderwetse bakelieten telefoon.
'Zeg dat ik ten laatste' - en hier overschouwde ik even de aanwezige cliënten, snel en efficiënt hun belasting op mijn kostbare tijd inschattend - 'dat ik ten laatste over een half uur terugbel.'
'Het is dringend zegt Rikske,' sprak onze trainee na de boodschap te hebben doorgegeven, hiermede een zekere graad van intimiteit met de oproeper verradend.
'Niets is dringend in het licht van de eeuwigheid,' wuifde ik haar aandringen weg.

Hoeveel schade?

'Heren, waar waren we gebleven?' hernam ik het zakelijke gesprek met Stefaan De Clerck (CD&V, strekking Kortrijk) en Danny Pieters (N-VA, strekking Leuven), die er als geslagen honden bijzaten. Hoe zou u zelf zijn als u - al dan niet uit vrije wil - op maandag zwart, op dinsdag wit en op woensdag schaamrood zegt over uw afscheidspremie van de Kamer dan wel de Senaat.
'Kan ik nog onder de mensen komen?' wilde De Clerck weten.
'Hoeveel schade heb ik mijn partij berokkend?' vroeg Pieters zich af.
Kijk nu, dacht ik bij mijzelf, geen van beide heren vraagt zich af wat de gevolgen kunnen zijn voor het grotere geheel, zoals men zegt, voor het aldoor dalende geloof van de burger in de politiek, bijvoorbeeld.
'Maak u geen zorgen,' richtte ik het woord tot De Clerck, 'de mensen zullen het appreciëren als u nu ook afziet van uw bestuursmandaat bij Belgacom. Ik ken toch niets van telefoon, kunt u er al grappend aan toevoegen.'
'Ja maar, ik wil helemaal geen afstand doen van dat mandaat,' pruttelde Stefaan De Clerck tegen.
'Te laat,' zei ik, 'de persmededeling is al verstuurd.'
'En u, meneer Pieters,' draaide ik mij naar de oud-voorzitter van de Senaat die zijn leedvermaak maar moeilijk kon verbergen omdat hijzelf nog een broodwinning heeft, 'u had de woorden "al die commotie" beter niet gebruikt bij de aankondiging dat u alsnog afziet van uw zuurverdiende centen. U had ook beter uw partijgenoot Bracke niet te uwen gunste laten spreken in plaats van zelf Terzake te trotseren, als dat woord hier op zijn plaats is. Ik stel mij ook vragen over de timing bij het gebruik van het woord "heksenjacht".
Mokkend gingen beide heren heen.
'Ik had mij de verplaatsing naar Kalmthout kunnen besparen,' hoorde ik hen allebei binnensmonds mopperen.

Morele schadevergoeding

'U kunt uit de kast komen,' zei ik onderwijl met mijn zegelring op de deur van de staande klok tikkend, alwaarin zich een onaangekondigde bezoeker (M/V) had verborgen, van wie de naam nog niet in de kranten is verschenen maar dat komt nog wel.
'Uw probleem is dus,' vatte ik de zaak van het vroegere parlementslid kernachtig samen, 'dat u niet van de afscheidspremie kunt afzien of het aan een goed doel schenken, omdat het geld al tot de laatste euro is uitgegeven?'
'Aan goede boeken, klassieke CD's en DVD's van kwaliteitsfilms en -series,' bevestigde de bezoeker.
'Een twijfelachtige bestemming,' dacht ik luidop na, 'zeker in deze tijden van anti-intellectualisme en populisme. U had toch een voetbalclub blij kunnen maken? Of een jacht kopen? Of een wijndomein in Toscane Of investeren in een film van Jan Verheyen?'
'Ik wist niet beter,' bekende de bezoeker.
'Voor u zie ik maar één mogelijkheid,' sprak ik bedachtzaam, ' de tegenaanval. Voor een keer kan ik Jean-Marie Dedecker geen ongelijk geven als hij zegt dat de regels niet eenzijdig kunnen gewijzigd worden, en al zeker niet halverwege het spel. Als ik u was, ik richtte mij tot de publieke opinie. Zeg dat wat u gekregen hebt bij uw afscheid, veel minder is dan u al die jaren aan uw partij hebt moeten afdragen. Zeg dat u al die jaren zeventig uur per week hebt gewerkt. Zeg dat u al die jaren ja hebt moeten stemmen terwijl u nee dacht en andersom, en dat u daarvoor alleen al recht hebt op een morele schadevergoeding.
'Zullen de mensen dat pikken?'
'U kunt het altijd proberen,' zei ik, 'ik zorg er in elk geval voor dat de media aan uw lippen zullen hangen, enfin, toch zeker één dag lang.'

Met spek geschoten

'Rikske staat in vol ornaat aan de poort,' schoot Dinska Bronska mij aan, terwijl Brabançonne de alsnog op zijn anonimiteit gestelde bezoeker langs een achterpoortje buiten liet.
'Vriend Lowie!' stak de Leuvense rector onmiddellijk van wal, terwijl wij gearmd zoals het boezemvrienden betaamt, van de poort naar de knusse bibliotheek wandelden, 'ik heb in de pers met spek geschoten! '
'Verklaar u nader, Rik,' moedigde ik hem aan tot openheid van zaken.
'Ik heb die 50.00 euri van mij nog helemaal niet aan sociaalkatholieke doelen geschonken!'
'Ge hebt ze toch niet verbrast aan Wein, Weib und Gesang, Rik?'
'Maar nee, ge kent mij toch, vriend Lowie! Het geld staat nog geparkeerd op mijn zichtrekening bij de Vaticaanse bank.'
'Wat is dan het probleem, Rik?'
'Kent gij niet een paar echt Goede Doelen, vriend Lowie. Ik ben zelf zo cynisch geworden in de loop der jaren dat ik mij bij ieder ogenschijnlijk loffelijk project vragen stel. Hoeveel er aan de strijkstok blijft plakken, bijvoorbeeld.
'Bij Van Dievel Consulting is dat tien procent, Rik.'
'Plus BTW,' vulde Brabançonne aan, de rekenmachine in de poot.

Ludo Sannen

Mijn brein draaide op volle toeren. Rik Torfs, Dinska Bronska en mijn caniene vriend keken mij verwachtingsvol aan.
'Ik heb 't,' zei ik, na ongeveer vier minuten onverdroten nadenken, ' kent ge Ludo Sannen, Rik?'
'Natuurlijk,' antwoordde Rik, 'een prachtmens, ook al is hij bij de SP.A.'
'Deze Ludo Sannen,' zei ik, 'is door zijn partij verplicht tot ontslag uit het Vlaams Parlement, hij moet plaats maken voor een wat mediageniekere en jongere partijgenote, met het oog op de verkiezingen van 2014.'
'Ocharme,' zei Rik.
'Zeker als ge weet dat het Vlaams Parlement géén afscheidspremie betaalt, en deze Ludo Sannen geen ander werk heeft.'
'Ik voel u komen, vriend Lowie, ik voel u komen. Maar is Sannen gedoopt?'
'Gelijk iedere Limburger, Rik. Er bestaat geen twijfel over dat Ludo Sannen een sociaalkatholiek goed doel is.'
'Dan zijn de voorwaarden vervuld,' sprak Rik Torfs vastberaden, ‘bezorg mij zijn rekeningnummer.’

'Ik wou u nog iets vragen,' fluisterde de Leuvense rector bij het afscheid in mijn oor, 'ge weet misschien dat ik diepe genegenheid koester voor uw ravissante trainee.'
'Ik ben niet blind, Rik.'
'Denkt ge dat ik haar een plezier zou doen met een eredoctoraat?'

Meest gelezen