De Siegfried Linie - Van Dievel Consulting

Let wel, het tweede deel van de vraag van de voorzitster was en is niet zonder grond. Het is aartsmoeilijk om federaal mee te regeren en regionaal oppositie te voeren, of andersom. Vraag het maar aan de CD&V in de tijd van Paars, vraag het aan de N-VA in de tegenwoordige tijd. Die laatste partij heeft zichzelf overigens nog een extra-handicap opgelegd: in Vlaanderen tegelijk meeregeren EN oppositie voeren. En daarmee wegkomen. Het is weinigen gegeven. Maar ik dwaal af, wat komt omdat ik niet alle dagen de gele pillen van meneer doktoor neem.

Enfin, ik belde met mijn vriend, voormalige hiërarchische meerdere én standup comedian Siegfried Bracke.
'Siegfried,' vatte ik aan, 'wilt ge mij een handje helpen?'
'Vaneigenst kameraad Lowie!' antwoordde het kamerlid op zijn bekende joviale toon, ' that's what friends are for, niewaar.'
'Hoe zoudt gij publiekelijk reageren op de Septemberverklaring van Kris Peeters, mocht ge niet geremd zijn door het feit dat gij - allez uw partij toch - deel uitmaakt van zijn Vlaamse regering?'
'Maar dat is een interessante uitdaging!'
'Daarom bel ik u ook, vriend Siegfried,' slijmde ik een weinig.
'Ge neemt ons gesprek toch niet kwansuis op, hé kameraad Lowie?'wilde Bracke voor alle veiligheid weten.
'Het blijft geheel tussen ons, vriend Siegfried,' verzekerde ik hem terwijl ik de speaker van de telefoon aanzette zodat Brabançonne en Dinska Bronska mee konden luisteren.
'De zwakste regeerverklaring in jaren!' poneerde Siegfried Bracke.
'Een goed begin,' moedigde ik hem aan.
'Een ruziemakende doorschuifregering!' vervolgde de vijfde of zesde ondervoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers.
'Is dat niet wat moeilijk, Siegfried? Het moeten oneliners zijn waar geen uitleg bij nodig is. En hier moet ge bij expliceren dat het over de onderwijshervorming en over Oosterweel gaat.'
'Mmmm, ge hebt misschien gelijk. Wilt ge toch niet mijn persoonlijke medewerker worden, kameraad Lowie? Leeftijd en gezindheid geen bezwaar!'
Waarna wij samen in een bulderlach schoten.

'Wacht,' zei kamerlid Bracke toen wij uit waren gelachen, 'ik bedenk hier ter plekke nog een hele goeie: de Vlaamse begroting is maar in evenwicht door de truc met de duif!
En als kenner van zijn klassieken sprak hij "de truc met de duif" uit met het vereiste Duitse accent uit de legendarische conference van wijlen Toon Hermans: de doif is tot mineir.
'Geniaal!' prees ik hem, 'ook al weet haast niemand nog wie Toon Hermans was of waar die conference over ging, iedereen zal begrijpen dat die begroting prutswerk is.'

'Denkt ge dat ge er genoeg hebt, kameraad Lowie? Ik begin anders wel onder stoom te komen.'
'Wie ben ik om u tegen te houden, vriend Siegfried,' gaf ik hem ruim baan.

'Een regering moet geen vriendenclub zijn, als ze maar werkt!' ging Siegfried Bracke op zijn élan door. 'Uw regering, meneer Peeters, is als een estafetteploeg waarvan de lopers naar links en naar rechts lopen. Meneer Peeters, uw regering staat al in campagnemodus!'
'Bravo!' riep ik, 'Siegfried ge zijt een crack!'
Ik besloot deze laatste reacties niet aan de Open VLD te versjacheren maar opzij te houden voor het geval er nog een of ander Vlaams parlementslid te elfder ure om een gevatte repliek verlegen zou zitten. Leer me mijn Pappenheimers kennen!

'A propos, ' zei Siegfried, 'nu ik u toch aan de lijn heb...'
Daar komt de vraag om een wederdienst, dacht ik, in de politiek is niets ooit gratis.
'Gij werkt op papier toch nog voor de VRT, als ik het goed begrijp?'
' Siegfried, ik wijd mij met hart en ziel aan de openbare omroep, zij het meestal vanop afstand,' verduidelijkte ik mijn relatie met de staatszender.
'Heb ik dat nu goed gehoord en komt er een plaats vrij als hoofdredacteur van het Journaal?'
'Ja,' bevestigde ik, 'en persoonlijk heb ik al bedankt voor het aanzoek van de opperhoofdredacteur om die leegte op te vullen. Het is te hoog gegrepen voor mij.'
'Daar kan ik inkomen, kameraad Lowie,' formuleerde Siegfried Bracke voorzichtig zijn zinnen, 'niet iedereen beschikt bijvoorbeeld over mijn leidersgaven, mijn visie, mijn EQ, om het maar ronduit te zeggen.'
Pas toen viel mijn muntstuk.
'Zijt gij kandidaat, Siegfried?'
'Ik sluit het niet uit.'
'Uw terugkeer zou op de redactievloer, om dat modewoord te gebruiken, op gejuich onthaald worden.'
'Zijt ge daar zeker van? Er klonk enig gezond wantrouwen door in de stem van Siegfried Bracke.
'Als een heiland zult ge onthaald worden, daar steek ik mijn hand voor in het vuur.'
'Jaja,' temperde Bracke mijn enthousiasme, 'ik kan het mij levendig voorstellen.'

'En de bomma van alle verkiezingen dan, vriend Siegfried, gaat ge die dan aan u voorbij laten gaan? Vertrouwt ge niet op uw electorale gaven? Is uw houdbaarheidsdatum voorbij? Vreest ge dat de N-VA u in de hoek zal zetten omdat ge een stouterik zijt geweest en voor uw beurt hebt gesproken en de Vlaams-nationale kroon hebt ontbloot? Hebt ge een aanval van voortschrijdend inzicht gehad?'

'Ge zoekt het te ver, kameraad Lowie.'
Hoorde ik daar geen emotionele kink in zijn welluidende bariton?
'Ik mis de betere journalistiek, de Bracke-aanpak, waarom geen klare taal gesproken? Al die voorspelbare en gemakkelijke vragen die wij krijgen voorgeschoteld! Ik denk dan bijna automatisch: dat zou ik zelf toch een pak beter en scherper kunnen. Allez, neem nu onze geliefde voorzitter die terugkomt van een ontmoeting met de koning, dan vraagt ge als ge een beetje journalist zijt toch: " En, meneer De Wever, bent u nu getemd?"'

* Een goeie titel is het halve werk!

(De auteur is senior writer bij VRT Nieuws en schrijver van jeugdromans.)