De Vlaamse regering regeert! VDC

En inderdaad: sinds de oprichting van Van Dievel Consulting in oktober van 2007 hadden wij Kris Peeters nog geen enkele keer over de vloer gehad.
'U zit zelden om goede raad verlegen,' verweerde ik mij.
'En toch ben ik op mijn teen getrapt,' liet de Vlaamse kopman pinnig weten, 'bij mij komt dat over alsof ik niet belangrijk genoeg ben.'
'Komt u samen met Bart De Wever hierheen, heer Peeters, of reist uw co-minister-president apart?' De als (weliswaar flauwe) grap bedoelde vraag lag op mijn lippen maar op het allerlaatste moment kon ik ze nog met mijn tong te pakken krijgen en inslikken. Oef.

De aankondiging dat de Vlaamse regering krachtdadig zou komen vergaderen in de tuin van onze modeste villa veroorzaakte lichte paniek bij mijn huisgenoten.
'Vrienden!' sprak ik geruststellende woorden, 'wij hebben hier al de groten der aarde - op Belgische schaal althans - te gast gehad, tot en met Wilfried Martens, Leo Tindemans en Steve Stevaert toe, waarom zouden wij ons zorgen maken. Verwittig de brouwer, laat de kuisvrouw het huis een extra-beurt geven. Voor het overige vertrouwen wij op onze jarenlange ervaring en ons Fingerspitzengefuehl..

'Godverdegodverdemiljaarde!'

Op D-Day stonden wij - Brabançonne, Dinska Bronska en ik, zijnde de actieve vennoten van VDC - fris gewassen en geschoren en op ons 's zondags verwachtingsvol en tamelijk ontspannen te wachten bij de poort van mijn modeste villa, toen gejammer en gevloek ons tegemoet waaide vanuit de lommerrijke dreef die naar onze maatschappelijke zetel leidt.
'Ai!' zei Brabançonne, die als eerste de stem van Kris Peeters had herkend.
'Oei!' beaamden Dinska Bronska en ik.
Wij openden fluks de poort en renden in de richting van de vermoedelijke catastrofe.

Dinska Bronska - die de beste benen had -, boog zich als eerste over de gevallen Vlaams minister-president en vatte - na een summiere diagnose en enkele malen diep inademen - kunstmatige ademhaling aan op onze zwaar geblutste en geschaafde hoge gast. Brabançonne raapte de stukken van zijn koersfiets bijeen en ik poogde met mijn schoenzool het bloed en de stukken menselijke huid weg te vegen van de betonnen ribbels die wij in onze dreef hadden laten aanbrengen tegen de wielerterroristen van de plaatselijke club, De Heibloempjes.

De euforie die de spoedbehandeling door Dinska Bronska bij de minister-president teweeg had gebracht was al weggeëbd toen de voltallige Vlaamse regering met een cola of een streekbier onder een grote parasol verzameld zat. Kris Peeters keek bijzonder slecht gehumeurd naar zijn ministers, die op hun beurt naar hun vingers of hun tenen of hun smartphone keken om toch maar niet naar het omzwachtelde en rijkelijk van jodiumtinctuur voorziene hoofd van hun leider te moeten kijken.
'Hilde,' snauwde Peeters naar zijn minister van Verkeer en Putten in de Wegen, 'gij springt straks op uw veloke en gij controleert eigenhandig het ganse wegennet. Ik eis dat het Vlaamse grondgebied tegen volgende week geheel ribbelvrij is.'
'Ja maar dat is toch mijn taak niet als minister,' sputterde Hilde Crevits tegen.
'Spreek mij niet tegen, trezebees!' viel Peeters andermaal uit zijn rol als beminnelijk, charmant & sexy regeringsleider, 'en gij, Smet, wipe that smile from your face of ge kunt mee met Hilde.
'Moeten wij de zwakke weggebruikers dan niet beschermen tegen de agressieve snelheidsmaniakken?' probeerde Jo Vandeurzen, naïef als altijd.
'Zijn uw wachtlijsten al verdwenen, dat ge u met andermans' zaken moogt bemoeien, Jo?'
Vandeurzen kromp - zwaar op zijn ACW-ziel getrapt -een weinig ineen.
Dat deed ook Joke Schauvliege, al was daar niet meteen een aanleiding toe, tenzij de van boosheid gloeiende ogen van haar leidsman.

'En nee, Geert! Die ribbels mogen ook niet blijven liggen als ze zwart en geel geschilderd zijn,' wees Peters met een priemende vinger naar Bourgeois.
'Ik heb toch niets gezegd?' stotterde Bourgeois.
'Ik kan uw gedachten raden, weet ge dat nu nog niet?' zei Peeters met een gemene grijnslach.
'Och gij,' haalde Bourgeois verongelijkt zijn schouders op.
'Wat ik nog zie,' ging Kris Peeters op zijn élan door, 'is brandende ambibitie om de volgende minister-president van Vlaanderen te worden. Maar het zal over mijn lijk zijn, Geertje. Vergeet niet dat ik met straten voorsprong de populairste politicus van Vlaanderen ben.'
Bourgois boog zich met rood hoofd en onverstaanbaar mompelend over zijn papieren.

'Bon, staat er nog iets van belang op onze agenda?' Want ik zou graag de aankomst van de Tour zien.'
'De luchthaven van Deurne heeft alweer minder passagiers geteld en verdient daarom onze volle steun,' poneerde Philip Muyters, 'ik heb daar nog wel ergens een potje voor.'
'Goedgekeurd,' zei Peeters, 'volgende punt.'
Geert Bourgeois, die had willen lobbyen voor Kortrijk-Wevelgem International Airport, hield wijselijk zijn mond.
'Het carnaval van Aalst wordt bedreigd door de verzekeringsmaatschappijen,' vervolgde Muyters, 'ik heb daar nog wel een potje voor.'
'Goedgekeurd. Volgende.'
'Koen Wauters is opgelicht door een Hollander,' sprak Muyters, wat overmoedig geworden, 'Vlaanderen zou zijn raceteam moeten bijspringen.'
Kris Peeters aarzelde even, maar knikte dan.
'Goedgekeurd. Met geld van het departement Cultuur. Nog iets?'
'Limburg,' zei Ingrid Lieten aarzelend.
'Zijt ge daar weer met uw Limburg? Hoeveel hebt ge nu weer nodig voor uw provincie?'
'81 miljoen,' mompelde Lieten.
'Hebben wij nog zo veel geld, Muyters?'
'Absoluut niet,' zei de minister van Financiën stoer.
'Toegekend,' legde Peeters hem met een handgebaar het zwijgen op. Hij was werkelijk in een dwarse bui, dacht ik zo bij mezelf.
Lieten stak haar tong uit naar Muyters.

'Nog iets? Hebt gij niks nodig Freya, ge hebt nog niets gezegd.'
Kris Peeters keek enigszins achterdochtig naar de Gentse schone.
'We regelen dat wel onder vier ogen,' zei Freya haast achteloos, 'Muyters en Bourgeois hebben daar geen zaken mee.'
'Helaba, is hier een cordon rond de N-VA in de maak?!' riep Geert Bourgeois met een stem die oversloeg van verontwaardiging.
'Ik zou de schending van het Vlaamse luchtruim op de zogenoemde Belgische feestdag nog ter sprake willen brengen, ' zette Muyters een hoge borst op.
'Ha ja, dat is ook waar,' herinnerde Kris Peeters zich plots, ' we krijgen zondag een nieuwe koning. Freya, wilt gij ons daar niet vertegenwoordigen, maar in een deftig kleedje als het kan. En koop een bloemekee. En geef een kadobon.'
'En gij, Muyters,' wendde hij zich tot zijn minister van Financiën, 'gij moogt zondag Leve de Republiek roepen als ge wilt, maar ik kom u niet in de gevangenis bezoeken.'

(De auteur is journalist bij VRT nieuws online en schrijver.)