Van ons spaargeld, verlos ons heer! - Van Dievel Consulting

Net toen we dachten dat de met veel moeite en zweetverlies gegraven put nu wel breed en diep genoeg was om ons spaargeld aan nieuwsgierige, jaloerse en hebberige ogen te onttrekken, verscheen daar die drone in het zwerk boven de tuin van onze modeste villa. Een stem - bekend van de journaals - gebood ons in een Engels met een sterk Fins accent om onze spade te laten vallen, met onze handen in onze nek op onze buik te gaan liggen en niet meer te bewegen tot de special forces van de Europese spaargeldpolitie alles boven de 100.000 euro in beslag hadden genomen.

Knarsetandend en machteloos moesten Dinska Bronska, Brabke en ikzelf toezien hoe onze zuurverdiende euro's door gemaskerde , in het zwart geklede en zwaarbewapende kleerkasten met kruiwagens naar een klaarstaande vrachtwagen met Europese nummerplaat werden gevoerd.
'Tenk-eu joe verrie-eu mutsj for helping to seef a korrupt-eu benk', zei de stem van Europees commissaris Olli Rehn, 'joe-eu mei now resjoem-eu jor aktivities.'

Plan A

'Patron word wakker!' schudde mijn vriend, junior partner en geliefde dobermann Brabançonne mij heftig bij de schouder, ' Karel De Gucht staat aan de poort!'
Ik had niet zoveel rioja mogen nuttigen bij de lunch, ik krijg daar altijd nare dromen van.
De werkelijkheid kondigde zich evenwel nog een graad of tien erger aan.


'Plan A!' riep ik in paniek toen de woorden van Brabke helemaal tot mij door waren gedrongen.
Waarop onze huishoudelijke manager Dinska Bronska zich, slechts gehuld in een niemendalletje, naar de poort haastte om aldaar middels haar door kippenvel overmande weelderige vormen de aandacht van de ongenode gast af te leiden en tijd te winnen. Tijd die wij - Brabançonne en ik - binnenshuis nodig hadden om de kostbare schilderijen van de muren te haken, de dure Perzische tapijten op te rollen, een topzwaar eikenhouten bergmeubel voor de brandkast te schuiven en het klingelende en rinkelende kleingeld in onze broekzakken door te spoelen in de WC. Waarom die laatste handeling in plan A is opgenomen, is mij niet geheel duidelijk, we kijken misschien te veel tv.

Plan B

Hadden wij de bekwaamheden van Dinska Bronska overschat of de asceet in Karel De Gucht onderschat of was het een combinatie van beide? Feit is dat de Europese commissaris, bevoegd voor het verlinken van de medemens met spaarcenten, Dinska geen blik waardig gunde, ook niet toen ze hem op de wijze van Peter Sagan eerst schalks en daarna geniepig hard in de sexy billen kneep. Het was pas toen Dinska Bronska een pikante radslag uitvoerde op het gazon dat De Gucht even de pas inhield.


'Plan B!' commandeerde ik , in het besef dat iedere seconde telde.

Prompt zwaaide de deur van het schuurtje open en renden een dozijn jongelieden in tabbaard zal ik maar zeggen, gewapend met Kalashnikovs die niet van echt waren te onderscheiden omdat ze ook echt de real stuff waren het grasveld op, in de lucht schietend en onderwijl kreten slakend die voor een waarnemer met een scherp oor konden begrepen worden als gericht zijnde tegen de Syrische president Assad en merkwaardig genoeg ook tegen ene Bart De Wever en zijn GAS-boetes en ene Hans Bonte die van hun pas af moest blijven.

Karel De Gucht liet er zich niet door afleiden. Welhaast had hij de voordeur van onze modeste villa bereikt.

Plan C

'Plan C dan maar!' kreet ik. Brabançonne die zich inmiddels net als ik in lompen had gehuld, keek mij verbijsterd aan.
'Zijt ge zeker, patron?'
'Ridder of mis,' sprak ik hem vastberaden toe.


Ik drukte op een knop en het traliehek van het voormalige hondenkot achteraan in de tuin zwaaide open. Achter elkaar liepen een met de lippen smekkende Roger Vangheluwe, een manke Albanese bedelaar en een zelfverklaarde maar deerlijk mislukte mediatycoon van Hongaarse komaf op de Europese commissaris toe, elk met hun eigen besognes, zullen we maar zeggen.

Maar alreeds had Karel De Gucht zijn hand naar de deurknop uitgestoken.

Overgave

'Zet ik tienduizend volt op de deur, patron? Het kan nog!' vroeg Brabke, maar in mijn ogen las hij dat verder verzet geen zin had.
Een weinig later zaten wij - Dinska, Brabançonne en ik - op de koude stenen vloer, bij een smeulend en rokend haardvuur, en met een glas foezel met azijnsmaak in de hand op de fatale aanslag van Karel De Gucht op onze spaarcenten te wachten.


'Ik heb altijd gedacht dat gij beter woonde, Van Dievel,' sprak hij ten slotte nadat hij zijn verwonderde blikken op de ongezellige muren had laten verwijlen.


'Maar waarvoor ik gekomen ben, wilt gij de kiescampagne van onze Jean-Jacques niet begeleiden? Toen ik nog zo jong was als hij had ik toch al iets meer bereikt, zal ik maar zeggen. Het mag dus iets kosten. '

(De auteur wordt hiervoor maandelijks betaald door de VRT.)

Meest gelezen