Rikske en Fikske - Van Dievel Consulting

Vijf minuten later zaten wij - ikzelve, Brabançonne en Dinska Bronska - bij een knappend haardvuur te luisteren naar een spervuur van vermakelijke anekdotes uit het nu voorbije senatorschap van Rik Torfs. Drank-, hygiëne- en bedgewoontes van zijn collega-senatoren vlogen ons om de oren. U zult begrijpen dat ik hier om redenen van discretie niet in detail kan treden.

Ik nam het blijde aangezicht van mijn brother in arms aandachtig op. Was het onvervalste vreugde wat ik zag of was het whishful thinking?

En: was het gezichtsbedrog of was het almaar dunner wordende haar op de schedel van Rik Torfs nu alweer aangegroeid, in luttele uren tijd? Het kon niet maar het leek er toch op.

'En nu doe ik gewoon een gooi naar het rectorschap van de KU Leuven,' besloot de kerkgeleerde in bijberoep zijn amusante betoog, 'de zege kan mij niet ontglippen, want ik heb met de duiding van de pauskeuze op de VRT een volle aflaat verdiend.'

'Rik, zijt ge niet te zegezeker?' wilde ik opwerpen. Iets hield mij tegen: de warme stem van Rik, de blijde stemming in onze bibliotheek, de wijn in de roemers, het knappende haardvuur, de scheten van Brabançonne, de arm die Dinska Bronska om de smalle lende van onze bezoeker had geslagen.

En Rik begon op te sommen wat hij allemaal bij de KULeuven zou veranderen, eenmaal getooid met de klak van rector: hij zou het katholieke karakter van de universiteit herstellen en de band met Rome nauwer aanhalen, de zwaar ondergewaardeerde en niet eens volwaardige factulteiten Godgeleerdheid en vooral Kerkrecht zouden op een vernegenvoudiging van hun middelen kunnen rekenen en een verhuizing naar minder bouwvallige lokalen, de ochtendmis zou opnieuw verplicht worden voor alle studenten en de rok tot aan de knie voor alle studentinnen, de kennis van het onzevader en de weesgegroet alsmede het hebben gehouden van de Pasen zouden gaan meetellen bij de deliberatie. Buitenlandse studenten zouden een inburgeringscursus "katholicisme" moeten volgen.

De richting Politieke Wetenschappen van Bart Maddens en Marc Hooghe wilde de rector in spe delocaliseren naar de Gentse universiteit en aldus onder de hoede brengen van Carl Devos. De KULAK zou worden gesloten om het West-Vlaamse particularisme te bestrijden en de fusie met de overtalrijke en middelmatige hogescholen zou ongedaan worden gemaakt.

'En,' besloot Rik Torfs, 'ik zou ook de zo belangrijke communicatie van de KU Leuven nieuwe stijl willen toevertrouwen aan Van Dievel Consulting. Ik hoef er niet bij te vertellen dat geld in deze niet belangrijk is.'

Eender wie dan Rik zou ik naar de mond hebben gepraat en volmondig gelijk hebben gegeven. De stoof moet branden nietwaar. Nu de christelijke zuil davert op zijn grondvesten is het daar voor een ernstige verkoper van gebakken lucht geen  vetpot meer en met de nakende machtsstrijd binnen de N-VA valt ook al geen eerlijke boterham te verdienen. 

Maar mijn geweten kwelde mij. Ik kon toch niet passief toekijken hoe mijn vriend met open ogen in zijn ongeluk liep.

'Stel,' zei ik tenslotte met schorre stem, 'stel dat al uw vijanden samenspannen - en ge hebt er wat bijeengespaard de laatste jaren - tegen uw vernieuwingsproject voor de universiteit, stel dat de vermaledijde studenten zich opnieuw tegen u keren zoals in het ellendige jaar 2005, en ge het opnieuw het pleit  met 20 stemmen verliest, wat gaat ge dan doen?'

Rik keek mij bedroefd aan. 

'Gelooft gij dan niet in mij, vriend Lowie?'

Plotseling was de blijde stemming in de kamer, verdwenen, kwam er een kille tocht uit de schouw, krabde Brabançonne zich aan zijn vlooien en verdween Dinska Bronska naar de keuken om het avondeten te bereiden. 

'Natuurlijk wel,' haastte ik mij te zeggen, ' maar een eerlijke consultant moet voor zijn cliënt een realistisch beeld scheppen van zijn kansen en zijn marktwaarde.'

In de hoek van het linkeroog van Rik blonk een traan. Mijn hart brak. Waar kon ik Rik onderbrengen mocht Leuven een fiasco worden? raasde het door mijn hersenen. Want de wraak van het Leuvense establisment zou zoet zijn. Torfs zou in pek en veren, door een stoet van hoogleraren in soepjurk en met die rare klak op,  aan de stadsgrens worden gedeponeerd en  nooit meer in Lovanium welkom zijn, zelfs niet in de cafés. 

Niet bij Woestijnvis, waar ze 's nachts dromen van de gouden jaren bij de VRT en dan wakker worden in een illusie. Niet bij het Belgische episcopaat, nu Leonard daar de plak zwaait, niet bij onze nieuwsdienst, nu wij alleen nog serieus nieuws gaan brengen in ons nieuwe decor.

'Rik,' zei ik tenslotte, 'ik zeg het zo voorwaardelijk als maar zijn kan, maar ik moet het zeggen: stel dat Leuven tegenvalt, zullen we maar zeggen,  zou ik u aanraden om een totaal ander pad in te slaan.  Ge staart u blind op uw verleden, ge moet out of the box durven denken. Ge beseft onvoldoende waar uw talenten liggen.  In de sector van de gebakken lucht kent ge uw weerga niet. Wilt ge niet bij Van Dievel Consulting komen werken? Ik zoek iemand om de kiescampagne van Wouter Beke in 2014 te begeleiden.

(De auteur is beëdigd pauselijk tolk.)