"Eva toch niet!" - Eva Droogmans

Eva Droogmans is presentatrice bij Radio 2 Limburg. Ze maakte een een radioreeks rond burn-out. De reeks is de hele week te horen in het middagprogramma van Radio 2 Limburg.

Het ongeloof was groot toen MNM-gezicht Eva Daeleman haar noodkreet postte op Facebook. 25 en opgebrand. Haar batterij was naar eigen zeggen platter dan plat. En nu zou ze voor lange tijd van de aardbol verdwijnen. Wie haar zocht, vond haar thuis onder een dekentje. Veilig verstopt voor die allesverslindende buitenwereld.

Buiten één idioot die vond dat ‘plaatjes draaien’ geen zware job is, kreeg ze vooral oprechte steun van haar facebookvrienden waarvan er veel in hetzelfde schuitje bleken te zitten. Niet verwonderlijk want uit onderzoek blijkt dat 15 procent van de Belgische werknemers vroeg of laat af te rekenen krijgt met een burn-out: je hebt nog wel zin om tegen 100 kilometer per uur verder te leven maar het energievat is leeg. Wat ook meteen het verschil is met een depressie. Dan heb je wel nog energie maar ontbreekt de zin helemaal.

Vijftien procent dus. Dan hebben we het niet meer over een paar zwakkelingen die och arme niet mee kunnen. Nee, dan is er wat mis met ons systeem. We moeten continu uitblinken, zowel op het werk als thuis. Een topwerknemer zijn die maar wat graag (gratis) overwerkt én tegelijk een fantastische papa of mama die na die lange uren met de kinderen nog een knutselproject voltooit. En dat allemaal met de glimlach natuurlijk. Want waar klagen we over? We hebben nog nooit zoveel kansen gehad om ons te ontplooien als nu. En dat moeten we natuurlijk wel doen, ons ontplooien. Gewoon zijn is voor mensen met een gebrek aan ambitie.

We willen allemaal meer tijd. Om al onze opdrachten te realiseren én ons sociaal leven draaiende te houden. Want voor alle duidelijkheid, ook zonder kinderen kan je een burn-out krijgen. Wil je meetellen met de hippe werkende elite dan ga je best elke week naar een veel besproken theaterstuk, frequenteer je de betere restaurants én giet je dat allemaal in een indrukwekkend profiel op de sociale media. Want ze zouden maar eens moeten denken dat je saai bent en op zaterdagavond gewoon in je zetel zit. Hemeltje.

Uit een enquête van het Nieuwsblad bleek onlangs dat één derde van de Vlamingen tussen 35 en 54 nu al droomt van zijn pensioen. Want dan is er tijd voor vrienden en familie. Maar gelukkig beweegt er wel wat. Zo vindt vrouwenorganisatie Femma dat we minder moeten gaan werken. Dertig uur per week is meer dan voldoende. En er is het idee van het basisinkomen. Dan krijg je van de overheid maandelijks een bepaalde geldsom waarmee je een groot deel van je vaste kosten kan betalen (dat bedrag ligt waarschijnlijk rond de armoedegrens, zo’n 800 euro). Dat haalt de druk wat van de ketel en geeft meer mensen de kans om deeltijds te gaan werken en dus een zorgende rol op zich te nemen.

Helaas vragen deze alternatieven twee dingen die nu dun gezaaid zijn: politieke moed en geld. We moeten dus geen structurele veranderingen op korte termijn verwachten. Wat kunnen wij dan wel doen als individu?

Je job kritisch doorlichten. Doe ik dit nog graag? Of zit ik in een gouden kooi die vertrouwd voelt en daarom moeilijk achter te laten is? Werken tot je 67ste lukt alleen als je voldoende werkvreugde vindt in je job en dat is de verantwoordelijkheid van werkgever én werknemer. We verzinnen te vaak excuses: ik ben vast benoemd, ik verdien goed, ik moet niet hard werken, ik ben al 50+, …

Falen is ok. Wie heeft ooit de wereld ingestuurd dat onze keuzes meteen een succes moeten zijn? Mogen we nog proberen? Dank u.

En we moeten zachter zijn voor mekaar. Hou op met je leven mooier voor te stellen dan het is. Ik word gek van cupcakefoto’s op Facebook. Want ik experimenteer ook graag maar heb daar met een job in de media en twee kleine kinderen geen tijd voor. Ik wil dus niet elke dag zien dat de rest van de wereld daar wel tijd voor vindt. Of om liters mojito’s te gaan drinken, of om naar Sri Lanka te reizen, of … Ik lees wel graag dat anderen af en toe net zo sukkelen als ik om de boel draaiende te houden. Dat haalt alvast de druk van mijn ketel.