Muziek verzacht de zeden - Wouter Dambre
Communautaire splijtzwam
Nog niet eens zo lang geleden was er nooit Nederlands of Frans te horen in de metro. De MIVB vreesde voor communautaire onenigheid en koos dan maar voor een 'neutrale' verdeelsleutel: 85% Engels, 10% Spaans en 5% Italiaans. Tot er in 2011 besloten werd de liedjes te kiezen uit de internationale hitparades. Het mocht allemaal wat swingender. Daar zat dan als vanzelf ook al eens een Franstalig nummer tussen. En dat leverde meteen een resem klachten op van misnoegde Vlaamse pendelaars. Even dreigde zelfs een heuse taalstrijd over de metromuziek.
Geheime quota
De Raad van Bestuur van STIB-MIVB zette meteen alles op alles om dit beginnende communautaire brandje te blussen. Er kwam een 'compromis à la belge': met een (geheime) verdeelsleutel voor Frans- en Nederlandstalige nummers. Over hoe het precies zit met die quota "wordt niet gecommuniceerd", zoals dat heet. Maar een compromisvoorstel dat in die dagen circuleerde, had het over 10% Nederlandstalig en 10% Franstalig werk, en de rest van de muziek in de andere talen.
Sindsdien lijkt de opstekende storm geluwd en beleven liefhebbers van het Nederlandstalige lied af en toe hun aha-moment in de metro van Brussel. Af en toe mag het zelfs iets meer zijn. Terwijl de begrafenisplechtigheid van Gorki-zanger Luc De Vos in Gent aan de gang was, klonken 'Mia', Anja' en 'Lieve kleine Piranha' in de Brusselse metro.
Een dansje 's ochtends
De metromuziek is vooral bedoeld om het wachten voor de 800.000 reizigers per dag te veraangenamen. 's Ochtends welgemutst aan de dag beginnen (er wordt zelfs al eens een dansje gepleegd), dat is de bedoeling. 's Avonds na de spits klinkt er dan plots klassieke muziek uit de metroboxen. Daar hoeft u niet van te schrikken, klassiek is hier in de eerste plaats bedoeld om uw veiligheid als metroreiziger te verhogen. "Klassiek verzacht de zeden", zo redeneert de MIVB. Jongeren blijven dan ook minder lang "hangen" in de metro. Het zou best wel eens kunnen werken... Alleen moeten al die hangjongeren dan wel eerst hun oortjes en koptelefoons van hun hoofd halen.
(Wouter Dambre is journalist bij VRT Nieuws en geregeld metrogebruiker.)