Rock Werchter: je bent jong en je wil wat - Jan Hautekiet

Het is 1977, volle punkperiode, je bent 21 en je wil wat? Dan kwam je in een tent terecht op de weide van de Chiro van Werchter. Een tent waarin een beetje burger vandaag een tuinfeest organiseert, waar je met je neus op het podium stond.

Een podium waar – ik hoor het nog alsof het gisteren was – de bluesrock van de Hollandse Bintangs, de pubrock van Dr. Feelgood, de symforock van de al even Hollandse Kayak zich broederlijk mengden met de funkrock van Kaz Lux met Bien Servi en het geraffineerde jazzrockwerk van gitaristen Philip Catherine en Jan Akkerman. Een merkwaardige mix van hogere en lagere cultuur, harmonieus verenigd op dezelfde planken, in een tijd dat het woord ‘label’ nog niet bestond, laat staan geplakt werd.

Verheffend en confronterend

De gemene cafémuziek van Dr. Feelgood klonk in dezelfde ruimte en voor hetzelfde publiek dat een paar uur eerder het etherische gitaarwerk van Philip Catherine over zich heen had gekregen. Vandaag zou het wel weer kunnen, maar daar is een hele ontvoogding aan voorafgegaan.

Verheffend, dat wel. Confronterend, op zijn minst. Vlaanderen was na het toen bevrijdende Jazz Bilzen toe aan een nieuw popfestival, dat in een innige mariage de raison met het weekblad Humo uitgroeide tot een mastodont van wereldniveau.
Ontstaan onder de kerktoren, maar snel met de blik op de wereld. Ambitieus, eer- en leergierig, met passie voor muziek, met een hart voor jonge mensen die net het schooljaar achter zich lieten en de zomervakantie instapten.

Partnership met artiesten

Gegroeid vanuit partnership met artiesten die samen met het festival groot werden: Talking Heads, U2, Simple Minds, Elvis Costello, Peter Gabriel, Lou Reed, R.E.M., The Cure,.... Gegroeid vanuit een lotsverbondenheid met het publiek, dat op Werchter ontgroend wordt, niet zozeer in de lichamelijke dan wel in de spirituele zin. Je gaat erheen als jongen of meisje, je komt terug als man of vrouw. En je blijft teruggaan.

Gegroeid vanuit een verbondenheid met een muzikaal-industrieel complex dat rond het festival wordt gebouwd, met podiumbouwers, stroomgeneratoren, PA-bedrijven.

De rol van de media

En gegroeid in een innige samenwerking met de media die enerzijds het festival mee groot hielpen worden, maar anderzijds ook een vette kluif hadden aan het evenement. Een onvermijdelijke, maar soms gespannen relatie. Want het kind werd groot, en de vader wilde het niet zomaar de wereld insturen. Geregeld wrijving, opwinding over hoe de media berichtten, soms over schijnbare pietluttigheden, soms over de maatschappelijke impact, die nauwelijks overschat kan worden.

Een radiojournalist werd ooit de deur gewezen nadat hij in een bericht over het aantal bezoekers fijntjes had opgemerkt dat de cijfers van de politie iets hoger lagen dan die van de organisatoren ‘omdat de belastingdiensten meeluisterden’. Die insinuatie viel niet in goede aarde.

Groot en strak georganiseerd

Vlaanderen en succesvolle ondernemers: het is niet altijd een evident huwelijk, en wie te ver boven het maaiveld uitkomt, is voor sommigen verdacht.

We hebben het moeilijk om fier te zijn, alleen dit jaar lijkt dat met de Rode Duivels aardig te lukken. Maar onvermijdelijk komt ook de dag waarop we dat succes met argwaan zullen bekijken.
Ja, natuurlijk is Rock Werchter groot geworden. Het is een gestroomlijnd evenement geworden, waar alles volgens strakke procedures verloopt, en alles op alles wordt gezet om deze volksvergadering van dagelijks 90.000 mensen tot een goed einde te brengen.

Maar de verantwoordelijkheid van een organisator in dit soort evenementen is dan ook niet minder dan verpletterend. En dus kun je maar beter goed voorbereid zijn, bv. met de slimme armbandjes die dit jaar hun intrede doen.

Op elk moment kunnen onverwachte factoren het evenwicht komen verstoren: de Rode Duivels spelen de kwartfinale van het WK, op hetzelfde moment dat Triggerfinger optreedt. Niet te voorzien, maar wel creatief op te lossen.

Deel van ons collectief geheugen

Rock Werchter is bovenal een huwelijk van ambitieus ondernemerschap en passie voor muziek. Het festival is meegegaan in de shop-cultuur, waar iedereen alsof het een gigantisch buffet betrof van de ene muziektafel naar de andere wil kunnen flaneren, om dan met een aangenaam gevoel van lichte muzikale overdaad de zomer in te gaan.
Maar bovenal is Rock Werchter intussen een instituut geworden, het maakt deel uit van ons collectief geheugen, in alle generaties, muzikale gezindheden, sociale profielen.

Ter illustratie: ik postte deze week op Facebook de affiche van de eerste Rock Werchter die ik bijwoonde in 1977. En toen ontrolde zich deze conversatie...

Philippe Kayak?
Karl Super
Jan ik ook
Jan Philip Catherine én Dr. Feelgood op dezelfde affiche !
Bart Ik zat in torhout
David Ik 3 jaar later. In de gietende regen op de schouders van mijn vader meezingen uit volle borst 'LOLA'!
Geert Kayak, topband ...
Adriano Kayak mijne goeie, geeuw
Pol ik in Toeroet
Rudolf En Lee Brilliaux van Dr Feelgood die zich rond een houten tentpaal wikkelde en van daar hangende tussen het publiek verder 'buzze' gaf.... (Kayak was datzelfde jaar ook al in Alma2 heel ruthless!)
Wim http://www.youtube.com/watch?v=Vn6SC75to4E
Wim En een jaar later The Runaways, met de jonge Joan Jett. Briljant!
Rudolf ik was toen bij de Runaways fanclub
Wim Altijd voortreffelijke smaak gehad, Rudolf!
Rudolf ik was de Suarez van mijn generatie Wim!
Wim bijten en niet omzien
Gerry was there too, but missed Dr Feelgood coz I wasn't feeling so good
Bert Op hoeveel podia was dat Jan? En hoe zagen de partytenten er toen uit??? Wat kayak betreft: ik heb Pim Koopman (drums & vocals bij Kayak) nog als producer gehad in de jaren '80 bij de opname (in Nederland) van een single ("For You"). Nostalgie!
Geert Kayak "Phantom of the night" symfonische rock uit de jaren 70, fantastisch toch ...
Gerry podia? dat was nog op bierbakken!
Wim we verzamelden lege bierflesjes om met het statiegeld pintjes te betalen
Gerry ik herinner me nog dat we 's ochtends een bakkerij zijn binnengedrongen om brood te pikken omdat we uitgehongerd waren na de fuif van de vooravond (met de onvolprezen Zebedeus, als ik me niet vergis)
Wim Wij hadden voor alle zekerheid de nacht doorgedaan in Leuven, kwestie van op tijd daar te zijn
Arthur gerry, stoute jongen er is een gezegde: éénmaal een dief altijd een dief, nog een geluk dat de gasboetes toen niet bestonden.
Gerry eten stelen is geen diefstal!
Wim ?
Joannes ik was daar, efkes, en ben weer weggelopen omdat ik vond dat er te veel volk was ...


(Jan Hautekiet is radiomaker en muzikant.)
 

Meest gelezen