Déjà vu bij een krokodil - Louis van Dievel
Krokodil aan de leiband
Een jaar of tien geleden verbleef ik zoals iedere zomer in het zuiden van Toscane, aan de rand van de Maremmen, om precies te zijn. Daar, nabij het gehucht La Pesta, in de drooggelegde moerassen lag het meer van Accesa. Daar had op een zomeravond een wandelaar gezien hoe een man met een krokodil aan de leiband (!) in het riet was gestapt en er zonder zijn dier weer uit was gekomen. Groot alarm! Ook al was er geen foto beschikbaar, de verklaring van de wandelaar werd bijzonder ernstig genomen.
Het vermoeden was dat het om een huisdier ging - een schattig klein krokodilletje, gekregen met Kerstmis - waar de eigenaar geen blijf meer mee wist. De carabinieri kwamen, en de Italiaanse burgerbescherming en het leger. Het hele meer van Accesa werd met lint afgespannen en tot verboden gebied verklaard, en aan de rand werd een uitkijkpost gebouwd die van zonsopgang tot zonsondergang werd bemand door krokodillenwatchers met verrekijkers.
Salvatore l'Alligatore
Alle kranten, ook de serieuze, maakten op hun voorpagina plaats voor de krokodil. De televisie kwam: niet alleen de lokale tv van de Maremmen maar de échte tv uit Rome, mét zendwagen en een cameraploeg of drie. De nieuwsgierigen stroomden toe. De lokale horeca floreerde. De krokodil kreeg koosnaampjes: Salvatore l'Alligatore, Gaetano il Caimano en Grillo il Cocodrillo.
Maar het reptiel liet zich niet zien. De zomer ging voorbij. De tv vertrok. De linten waarmee het meer tot verboden gebied was verklaard vervaalden. De wachttoren werd niet langer bemand. De krokodil is nooit gevonden. Als ze al heeft bestaan, luidde het besluit toen het jaar van de krokodil bijna voorbij was, ligt ze te rotten op de bodem van het Lago dell'Accesa.