De kassei van Racing Genk - Dirk Reynaers

Dat heetgebakerde Brusselse of Luikse “supporters” hun bobo’s onder vuur nemen, dat kon ik nog begrijpen. Maar zo’n laag-bij-de-grondse, laffe daad bij mijn Racing Genk? Nee, dat kan niet. En dan nog In Bokrijk, of all places? Bokrijk, waar de tijd bleef stille staan in een openluchtmuseum en in mijn jeugdherinnering toonbeeld van rust en gezapigheid.

Ach, laat ons eerlijk blijven. Gemoedelijk is ook mijn club al lang niet meer. Ja, het ietwat melige Limburgse Volkslied (“Waar in ‘t bronsgroen eikenhout, ‘t nachtegaaltje zingt”) giert nog bij iedere thuismatch door het stadion. Maar ook mijn club is de laatste jaren een keiharde topclub geworden. Ja, ook mijn club is de laatste jaren onpersoonlijk professioneel geworden. Ja, ook in mijn club gaan de laatste jaren harde valuta’s om. En ja, ook op de sociale media van mijn club zijn de commentaren de laatste maanden onverbiddelijk en onbarmhartig.

Hoe vaak zijn de ramen van Degraen en sportief directeur Gunther Jacob virtueel al gesneuveld? Mag het verbazen dat er dan toch één onverlaat is die het virtuele in de realiteit brengt? In zijn naam wil ik me alvast langs deze weg excuseren bij de heer Degraen en zijn familie.

Wat een bagger is de voorbije maanden toch verschenen op die Genkse fora en Facebook-pagina, zeg? Wellicht dezelfde bagger als bij andere clubs. Maar tot die lezing pijnig ik me gelukkig niet. Ik werk zelf al lang genoeg voor een online-medium om te weten dat je het merendeel van commentaren en posts gigantisch moet weglachen, maar mijn ervaring leert me ook dat die fora vaak een “grondstroom” verwoorden. En die “grondstroom” zit al sinds het seizoensbegin niet goed bij RC Genk. Ondanks puntengewin morde het volk, toen al. De verwachtingen bleken wel erg hoog gespannen. Kritiek op het transferbeleid was er nauwelijks, maar “het spel was niet goed”, “de dure aankoop Mboyo rendeerde niet”, “Vossen zou bezig zijn met een transfer naar het buitenland”. En vooral: trainer Mario Been gaf de jongeren, zoals Siebe Schrijvers, te weinig speelgelegenheid.

Die kritiek verstomde toen Genk zijn opmerkelijke reeks van 17 wedstrijden zonder nederlaag neerzette. Het spel was niet altijd even denderend, maar er “stond” een collectief, zoals in België alleen een allerbeste Genk dat kan neerzetten. Een speelstijl en houding die vooral renderen op het veld van sterke tegenstanders (zoals in de Europese uitwedstrijden en in de competitie bij Club Brugge): goeie organisatie, snelle balcirculatie en –recuperatie, intelligent spel en vaak scoren als een dief in de nacht. Hoera, hoera, de krantentitels en analisten waren het maar over één zaak eens: wie voor dit Genk eindigt, wordt Belgisch kampioen. En vooral: sympathieke Mario Been werd, in tegenstelling tot Standard-trainer Guy Luzon, in de pers geprezen voor zijn standvastige ploegopstelling.

Maar de machine stokte. Heel wat spelers raakten uit vorm, enkelen vielen uit met blessures. De thuisnederlaag, op 10 november, tegen Anderlecht zette de negatieve spiraal in. Genk verloor voor het eerst, verloor nog eens en nog eens en nog eens. Met als triest dieptepunt de 0-3-nederlaag op tweede kerstdag tegen Charleroi. De kalkoen was nog niet verteerd en dan gebeurt dit. De crisis was immens. Deze ploeg was doodziek. Maar de fans reageerden gelaten, bleven kalm. Volgend jaar beter, zeker? Tijdens de winterstop zouden heel wat spelers hun batterijen kunnen opladen, na het zware programma van de voorbije maanden. En wie weet, valt er hier en daar een versterking uit de bus. Per slot van rekening zijn we de rijkste club van het land, toch?

Maar de batterijen bleven plat en de geldbeugel bleef dicht. “Het volk” begon zich te roeren. Niet meer alleen op de sociale media, maar ook in het stadion. Opvallend: de spandoeken en gezangen waren niet in de eerste plaats tegen de trainer gericht, maar tegen de algemeen en de sportief directeur . “Degraen en Jacob, rot op”, “De strijd is pas begonnen”, stond te lezen op spandoeken. De sfeer werd grimmiger. Een deel van “het volk” keerde zich af van de club, een ander deel van “het volk” bleef zijn club aanmoedigen. Het kwam in het stadion zelfs tot (verbaal) geweld tussen beide clans. Als je aanmoedigde, kreeg je kwade blikken van je linkerbuurman, als je uitfloot, kreeg je een por van je rechterbuurman.

Nee, voetbal is momenteel geen feest in de Cristal Arena. Het spel is zelfs niet om aan te zien. Zelf ken ik de kleedkamer onvoldoende om aan te geven waar het schoentje exact wringt. Wellicht heeft Genk onvoldoende talent om een heel seizoen op hoog niveau te spelen. Ook vorig seizoen werd Genk pas vijfde. Laat ons dit vooral niet vergeten. Een bekerwinst en een Europese overwintering strooien soms zand in de ogen. Kenners wisten toen al: Genk heeft nood aan een diepe spits en een creatieve nummer 10. De aankoop van Mboyo en de terugkeer van Camus hadden dit euvel moeten oplossen. Quod not.

Is dit de fout van het bestuur? Ach, het is in het voetbal zoals in het bedrijfsleven. Als het meezit, zijn de zelfzeker ogende bobo’s “zelfbewuste managers die de ploeg als een bonus pater familias beheren”, als het tegenzit zijn dezelfde bobo’s “arrogante zakkenvullers die te krenterig zijn om een dure transfer te doen”. Is dit de fout van trainer Been? Ach, als het meezit, is Been “een rustige, sympathieke Rotterdammer die zijn spelers voldoende vrijheid laat”, als het tegenzit is diezelfde Been “een gemakzuchtige Ollander die zijn spelers niet onder controle heeft”. Zolang een trainer nog vat heeft op zijn trainersgroep, mag hij voor mijn part blijven. Vanuit mijn tribune EE kan ik de kleedkamer niet zien, horen of ruiken. En dus vel ik geen oordeel of Been al dan niet moet vertrekken.

Lieve Racing-supporters, ik lijd samen met jullie. Maar laat ons tenminste samen lijden en ervoor zorgen dat het nachtegaaltje opnieuw kan zingen. “Kameraden in de strijd, vechtend samen met ons voetbalteam”, klinkt ons clublied. “Forza, Racing voor altijd”. Is dat geen beter adagium dan een Bokrijkse kassei?
 

(Dirk Reynaers is nieuwsmanager bij VRT Nieuws en out zich langs deze weg als trouwe supporter van Racing Genk.)