“Sois Belge”... en zwijg vooral niet! - Christian Laporte

Dit tof spektakel wordt immers niet alleen in Brussel maar ook in de kleinste Waalse stad opgevoerd, van Aarlen tot Ath en van Louvain-la-Neuve tot in Luik en Bergen door de Compagnie Victor die vooral steunt op de jaarlijkse revue rond André en Baudouin Remy. Maar ook Vlamingen kunnen de voorstelling smaken. Sinds enkele jaren, speelt de groep tenminste een keer per seizoen, in een Vlaamse schouwburg. Want deze politieke revue mag of, om het sterker te zeggen, ...moet ook door de Vlamingen zonder vooroordelen van dichtbij gevolgd worden.

OK, ze zijn niet altijd lief voor de Vlamingen, beter gezegd: voor sommige Vlamingen, suivez mon regard, ... maar de revue is ver, heel ver verwijderd van een FDF-show om maar iets simplistisch en karikaturaal te zeggen. Overtuigde Vlaams-nationalisten blijken dat te erkennen want er zijn nog geen incidenten geweest.

Omdat zowel de auteurs als verschillende artiesten van de troep Vlaanderen toch een beetje van binnen kennen is het inderdaad interessant eens te ontdekken hoe je naaste buur, juist aan de andere kant van de Belgische bietengrens, op je reageert ...

Om helemaal juist te zijn bestaat deze revue al 30 jaar maar tot het einde van de jaren negentig werd ze slechts sporadisch en in beperkte kring opgevoerd, in beperkte kringen, vooral in schoolzalen voor caritatieve doeleinden. En dat is logisch: De stichter, André Remy, werkte voor de jeugdprogrammas van de RTBF – dat was nog in de tijd van Nonkel Bob zaliger - én was leraar in het Sint-Pieterskollege in Ukkel.

De man die zelf een moeilijk jeugd had – tot driemaal toe moest hij van school veranderen... - was ook een fantastische acteur.
Remy was bijvoorbeeld de grote animator van de studentenrevues, onder andere van de Fédé(ration des régionales) in Leuven toen het ook nog Louvain heette. Als uitstekende imitator en goeie zanger die de “tubes” van zijn tijd bewerkte kende hij een groot succes.

Sinds 1997, werd  zijn zoon Baudouin, politiek redacteur bij de nieuwsdienst van de RTBF, co-acteur en auteur van de revue. Een goed idee want in twee hoofden zit er meer dan in één en – vooral - het was de beste manier om de verschillende generaties van "goedlachers" in het zuiden van ons land bij elkaar te brengen.

De schoolrevue werd een politieke revue die ook inspeelde op de grote actuele samenlevingsproblemen. En omdat zowel de inhoud als de vorm het publiek boeide, lokte “Sois Belge et tais-toi steeds meer Walen en Brusselaars.

De edities van 2007 tot 2011 waren alles behalve vanzelfsprekend want de politieke situatie lag moeilijk. Zich dan verniuewen vroeg meer en meer creativiteit. Maar de Remy-clan en hun vrienden deden dat uitstekend met onder andere een Yves Leterme, bijna echter  dan in de werkelijkheid. Een fantastische rol voor de journalist die natuurlijk de Ieperse politicus bijna elke dag ontmoette, net zoals Elio Di Rupo die hij ook fantastisch nabootst.

Al de andere acteurs staan ook met veel overtuiging op de planken. Onder hen, een echte politicus: de CDH-burgemeester van St-Agatha -Berchem, Joël Riguelle en sinds enkele edities een echte Kortrijkenaar, Dimitri Oosterlinck, die zich echt op zijn gemak voelt in de huid van Alexander De Croo. en ook in het vel van Wouter(tje) Beke, die zijn orders gaat halen bij Kris Peeters.

Dit is om van te smullen als je tegen een stootje kan: verleden donderdag was Monica De Coninck aanwezig op de “première” in het Théâtre Saint-Michel in Etterbeek. Ze heeft er blijkbaar goed van genoten ook al verscheen ze maar een keer of twee op de bühnet.

Maggie De Block was er niet maar we zouden haar toch aanraden even te gaan kijken. Haar imitator, Philippe Peters is elk geval fantastisch als Maggie en in haar rol Bart De Wever, die zijn dieet een tintje verwaarloost. Met enorm veel tact en vooral finesse. Want de Franstaligen houden niet van overdreven aanvallen op de persoon. Ze spelen heel graag de bal.

Nog een woordje over “de les Nederlands”. Sinds zeven jaar stelt Joël Riguelle enkele opvallende kenmerken van de Nederlandse taal voor. Deze keer ging de “zevende” over de manier waarop de Vlamingen het uur duiden. We hadden er nog niet echt aan gedacht maar het is, potverdekke, juist dat ze voorsprong nemen op de Walen wanneer ze zeggen hoe laat het is. In Wallonië zegt men "cinq heures 45"; in Vlaanderen is het al kwart voor zes...

En U zou dan echt willen dat de laatstgenoemden vlugger en beter zouden reageren tegen hun noorderburen!

(Christian Laporte is politiek journalist bij La Libre.)