De Boekendokter luistert

Louis van Dievel heeft spreekuur gehouden in het kabinet van de Boekendokter op de Boekenbeurs in Antwerpen. Hij heeft het onder meer over de liefde, over kunst, over bibliotheken en te veel of te weinig boeken in huis gehad in Antwerp Expo. De patiënten gingen tevreden huiswaarts.

Ere aan wijlen Thomas Blondeau, zo moet ieder stukje over de Boekendokter beginnen, want hij heeft de Boekendokter bedacht voor Cobra.

Het opzet is geniaal in al zijn eenvoud: bouw op de Boekenbeurs (de grote of een kleinere) een ouderwets dokterskabinet na met alles erop en eraan, inclusief geraamte en afbeeldingen van menselijke organen, zet daar een schrijver in, en laat die schrijver (in witte jas!) , antwoorden op alle vragen en verzuchtingen - prangende en minder dringende, ernstige of minder gemeende - waarmee de Boekenbeursbezoeker kan zitten.

Ook op veel te persoonlijke vragen, ook op de grappig bedoelde vragen van flauwe plezantes. Welk boek past bij mijn humeur, bijvoorbeeld, of ik lees niet graag en wat kan ik daar aan doen, of ik wil een boek over elfen en trollen lezen maar ik hààt In de ban van de Ring, of wat vindt u over die onbestaande Zuid-Amerikaanse schrijver, of ik heb dyslexie wat nu?

Iedere dag zet Cobra op de Boekenbeurs in Antwerpen een andere Boekendokter aan het werk. En iedere schrijver die het al heeft "gedaan" is er wild van. Want vaak - niet altijd maar vaak - kun je met geïnteresseerde mensen, met passionele lezers over de boeken praten die jij zelf hebt gelezen en goed bevonden (en je moet uitleggen waarom, je moet overtuigen).

Over liefde, kunst, bibliotheken en het aantal boeken in huis

Het is de Boekendokter geraden zijn spreekuur (iedere dag van 14 tot 17u) goed voor te bereiden. Want de ene dag krijg je een literaire veelvraat tegenover je die met namen en titels goochelt waarbij je oren gaan wapperen, de andere dag zit je wachtzaal vol ouders met kinderen die raad willen voor lectuur voor hun kroost, ernstige, gedocumenteerde raad wel te verstaan.

Zoals mij vandaag overkwam, tussen 2 en 4. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er véél. Ik schreef Bart Moeyaert voor, en zelfs een keer Pol, Pel en Pingo van wijlen het Deense echtpaar Hansen, en zelfs een paar keer Kruistocht in Spijkerbroek van Thea Beckman. Ik schreef Marc Tijsmans voor en Marc De Bel en Dirk Bracke (al vonden veel ouders dat die te expliciet schrijft, waarmee bedoeld wordt dat hij de dingen des levens bij hun naam noemt).

Eind vorig jaar kocht ik een boek (in het Engels, het is inmiddels vertaald) waarvan ik niet eens wist dat het een jeugdboek was. Het was van de hand van een van die jonge, talentvolle Amerikaanse auteurs die tegenwoordig per gros worden vertaald, van Ransom Riggs. "De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine", luidt de titel in het Nederlands. Ik heb het boek diverse malen aan veertienjarigen voorgeschreven (want de Boekendokter vult ook niet van echt te onderscheiden geneesmiddelenvoorschriften in en zet er een dikke rode stempel op).

Ik maakte jongelieden met dyslexie warm voor de Wablieft-boekenreeks, boeken waarin geen woord te veel maar ook niet te weinig staat, niet geschreven door tweederangsauteurs voor tweederangslezers, maar bijvoorbeeld door Saskia De Coster ("Zusjes"). Ik probeerde probleemlezers te verleiden met Dimitri Verhulst, de ideale binnenkomer denk ik dan voor wie niet graag leest.

Ik praatte over de liefde, over kunst, over bibliotheken en te veel of te weinig boeken in huis. Over een website voor fanaten van Engelstalige literatuur (Librarything.com), over pas ontdekte oude Duitse schrijvers. Ik prees het laatste boek van Amy Homes aan, "May we be forgiven", een van die boeken waarvan je echt blij bent dat je ze gelezen hebt. Ik verzekerde dat Stoner van Williams niet alleen een hype is maar ook een geweldige roman. Ik loofde de sterke romans van twee debutanten, Dimitri Casteleyn (De verjaardag) en Kris Van Steenbergen (Woesten). Ik had superlatieven voor de al twee verschenen delen van de Cromwell-trilogie van Hilary Mantell.

Ik amuseerde mij met andere woorden kostelijk en de tijd vloog voorbij. En voor ik het vergeet: ik gaf meerdere scholieren een doktersbriefje mee met de mededeling dat ze tot nader bericht niet in staat zijn de lessen te volgen, wegens een intensieve boekenkuur.

Meest gelezen