Het verdwenen viaduct - Luckas Vander Taelen

Luckas Vander Taelen is gewezen parlementslid voor Groen, muzikant en freelance journalist.

Deze merkwaardige scène speelde zich af vlak bij de imposante gebouwen van onze openbare omroep. Dat mijn ontreddering zo groot was, heeft alles te maken met hoe ik me oriënteer in Brussel. Ik verplaats me meestal met de fiets en ook al heb ik geen technologische bijstand, ik rijd zelden of nooit verloren. Dat komt omdat ik ergens diep verborgen in mijn hoofd, in een of andere grijze hersenkwab, een organische gps heb waarop ik volledig vertrouw om mijn weg te vinden.

Vóór ik op mijn fiets stap op weg naar ergens ,volstaat het dat ik even mijn ogen sluit om mijn inwendige routeplanner op te starten en mijn geheugen de kortste weg naar mijn bestemming te laten zoeken. Dan volgt er een razendsnel defilé in mijn hoofd, beelden van straten, lanen en pleinen, bruggen, kruispunten, grote gebouwen en monumenten, zware hellingen waar ik nauwelijks op zal raken en gevaarlijke afdalingen die me te veel snelheid zullen geven. Allemaal plekken die mijn hersenen jarenlang hebben opgeslagen en die zich als een driedimensionale route van visuele bakens ontvouwen.

Aan die beelden zijn ook emoties van lang geleden verbonden, alsof er herinneringen van vroeger aan vasthangen. Iets dat met een belangrijk intens moment uit mijn eigen leven te maken heeft, maar net zo goed met iets heel onbelangrijks en banaals...

Zo gaat het er dan aan toe in mijn hoofd: ik draai de Churchilllaan op en zie een boekenwinkel die er al is van toen ik in 1980 in Brussel kwam wonen en weer hoor ik in mijn hoofd een flard van een radioprogramma over Bruce Springsteen van heel lang geleden. Elke keer opnieuw.

Aan de abdij van Terkameren, vlak bij de Louisalaan, denk ik aan toen ik hier voorbijkwam op weg naar een sollicitatiegesprek. Ik voel twintig jaar later meteen hoe zenuwachtig ik was. Een tramhalte wat verder roept telkens weer mijn ontreddering op nadat ik mijn dochter in tranen had achtergelaten de eerste dag van de kleuterklas. Ik kan er duizend keer voorbijkomen, maar niet één keer moet ik niet aan haar eindeloos verdriet denken.

Waar ooit een kruidenier was op de Kroonlaan zie ik mezelf weer als eerstejaarsstudent op een maandagavond van 1976 naar de winkel gaan en ik voel me 18.Wat verder was ooit een muziekwinkel: telkens weer denk ik terug hoe ik hier op een zaterdag een platenspeler kocht. Bij het ziekenhuis van Elsene zie ik hoe tante Suzanne op haar sterfbed naar me keek.

Vorige week was ik dus op weg naar de VRT. Mijn hoogsteigen route van vertrouwde plekken had me langs het Jubelpark gebracht (waar ik ooit een afspraak had met een meisje; niet één keer duikt haar gezicht niet op als ik onder de triomfbogen fiets) door de Tongerenstaat (waar ik in december 1998 zuurkool kocht bij een slager) op weg naar de Roodebeeklaan (in nummer 219 tekende ik mijn eerste huurcontract) langs de Victor Hugostraat (herinnering aan filmmontages) tot aan het kruispunt met de Reyerslaan (waar ik ooit Geert Van Istendael op een zonnige zomerdag met een dichtgevouwen paraplu de straat zag oversteken; een mens is nooit zeker genoeg)...

Er klopte echter iets niet: mijn hoogsteigen gps had me geprogrammeerd om onder het viaduct van het Reyerscomplex door te fietsen, zoals ik dat al zo vaak gedaan had. Maar wat ik zag stemde niet overeen met het beeld dat ik verwachtte: een lege plek! Waar was het viaduct? Ik was stilgevallen en van ontzetting stapte ik van mijn fiets. Verdwenen was de brede brug met doorrazend autoverkeer dat decennialang het kruispunt domineerde (en ook van Geert Van Istendael was geen spoor).

Ik stond voor een weids plein, dat aan de hele omgeving een aangename allure op mensenmaat geeft. Ben ik het niet die te veel zegt en schrijft dat er nooit iets verandert in Brussel? Ik onderging met verbazing en welbehagen de positieve schok van de onverwachte verrassing, die er ongetwijfeld voor zorgde dat ik dit traumatiserend moment nooit zal vergeten en mijn hersenen het beeld in mijn interne gps meteen aangepast hebben! Viaduct deleted!