De wijventongen van Vlaanderen - Van Dievel Consulting

Louis Van Dievel is senior writer bij VRT-nieuws en schrijver.

Onze trainee Dinska Bronska liep al dagen met zo'n smoel rond omdat ze - alweer- niet was weerhouden voor deelname aan de Slimste Mens ("En die trut van een ***** mag wél meedoen!"); mijn junior partner Brabançonne was malcontent omdat zijn autobiografische debuutroman - "Mijn hondenleven bij VDC" - door alle aangeschreven uitgevers was afgewezen (zélfs door Polis!), iets waarin Brab mijn hand vermoedde. Niet onterecht overigens. 'Mannekes!', had ik enigszins populistisch hun gemor en gemopper de kop ingedrukt, 'hebt ge mij horen klagen omdat ik van de VRT om besparingsredenen met een Lexus moet rijden in plaats van met een Mercedes? De hand aan de ploeg, zou ik zeggen! De stoof moet branden, en zo!' Maar ik dwaal af.

'Mijn langetermijnplan voor Vlaanderen heeft niet veel weerklank gehad in de pers,' stak Geert Bourgeois van wal, 'het is nochtans een waardevol en inspirerend document dat getuigt van visie. Daarom had ik het ook Visie 2050 gedoopt.'
Ik knikte eens. Al begreep ik niet helemaal wat de Vlaamse premier van doen had met het postnummer van Antwerpen Linkeroever.
'Het is een transversaal en toekomstgericht beleidsdocument, meneer Van Dievel, gericht op het anticiperen op disruptieve transformaties, concreter kan ik toch niet zijn?'
'Ik heb genoten van uw visionaire visie, meneer de minister-president,' zei Brabançonne met een uitgestreken gezicht.
Ik gaf hem onder tafel een venijnige trap tegen zijn hondenschenen.
'Parels voor de zwijnen!' mengde Dinska Bronska zich op haar beurt ongevraagd in het gesprek.
Ik hoopte maar dat Geert Bourgeois de flagrant spottende toon van mijn collaborateurs niet zou opmerken.

'U overschat het bevattingsvermogen van de Vlaamse media, heer Bourgeois. Als u bij wijze van spreken geen wheelie hebt gepleegd bij de voorstelling van uw plan, wordt uw visie wegens "beeldarm" en "top-down" naar de rubriek gebroken armen en benen verbannen. Misschien moeten we terug naar een staatsomroep en echt katholieke kranten, gelijk in vroegere tijden, het is maar een ideetje.'
'Een wheelie,' zei Geert Bourgeois tegen zichzelf, 'dat moet ik onthouden.'
'Maar ten tweede,' kwam ik tot de kern van de zaak, 'moet ik u tot mijn spijt zeggen dat uw Visie 2050 wel vol goede voornemens staat, maar geen groot wervend idee bevat. Bijvoorbeeld - ik zeg maar wat - een pausbezoek aan Vlaanderen alléén. Dat zou nogal een knal geven.'
'Een pausbezoek,' schreef Bourgeois in een klein moleskin boekje.
'Gelijk Bart Somers indertijd met zijn plan om de Olympische Spelen in 2016 naar Vlaanderen te halen,' zei Brabançonne met onverholen sarcasme.
'De deelnemers stromen nu al met tienduizenden toe uit alle hoeken van de wereld,' deed Dinska Bronska er nog een ongepast schepje bij. Ze negeerde straal mijn vernietigende blik.
De ogen van de Vlaamse premier knipperden tegen honderd per uur.
'Ik ben niet meer mee,' richtte hij zich een weinig hulpeloos tot mij.
Gelukkig zag ik op dat moment door het raam hoe John Crombez van de SP.A aanbelde aan de fraaie gietijzeren poort van ons domein.
'Dinska, Brab!' commandeerde ik, 'maak u nuttig en ga die mens helpen zijn partij van de irrelevantie te redden!'
'Kon ik zo maar mijn CD&V-ministers bevelen,' verzuchtte Bourgeois.

'U maakt een fundamentele denkfout in uw document, heer Bourgeois,' hernam ik de draad van ons gesprek.
'Hoezo?'
'U wil met uw Visie 2050 inspelen op de snel veranderende wereld, zo begrijp ik het tenminste.'
'Dat hebt u goed begrepen.'
'Maar de Vlaming wenst helemaal geen snel veranderende wereld, de Vlaming wil de tijd graag stilzetten, want hij kan niet volgen.'
'Denkt u?'
'Ik ben er zeker van. De Vlaming wil niet terug naar Bokrijk of zo, en al evenmin naar de CVP-staat, maar zou willen blijven staan bij het jaar 1989, de komst van VTM inbegrepen. En als dat jaar helemaal verwerkt is, kunnen we heel stilletjes en heel voorzichtig opschuiven naar het derde millennium.'
'Maar dat kan toch niet, meneer Van Dievel, we kunnen ons toch niet afsluiten van de buitenwereld?!'
Ik glimlachte toegeeflijk.
'Dat is juist het wervende project voor Vlaanderen, heer Bourgeois. U kondigt de bouw aan van een metershoge muur aan de Vlaamse landsgrenzen. Een muur waarmede wij Vlaanderen afschermen van alle kwalijke of te snelle evoluties in de rest van de wereld. En niet zomaar een muur, maar een muur die gebouwd wordt door het volk zelve. De Vlaming zal worden uitgenodigd om in zijn vrije weekends een handje te komen toesteken. Werklozen en andere steuntrekkers moeten natuurlijk ook hun steentje bijdragen. Hebt u de woordspeling gevat? Haha!'
'Verhip! sprak Geert Bourgeois stomverbaasd.
'Wij zullen die Vlaamse muur voorzien van zogenaamde kattendeurtjes, die evenwel alleen naar buiten opengaan. En wie vertrekt, kan helaas niet terugkeren.'
'Geniaal! mompelde Bourgeois.
Hoe die muur er aan de buitenkant uitziet, is niet belangrijk. Maar aan onze kant moet de muur een weerspiegeling zijn van de Vlaamse volksaard.'
'Uiteraard!, Maar hoe?'
'De muur zal aan onze zijde bekleed worden met gele en witte sierstenen, heer Bourgeois, en zal worden beschilderd met wijventongen en geraniums.'
'En scènes uit het rijke Vlaamse leven?'
'Vanzelfsprekend!'

'En wat doen we met de lieden die toch zouden proberen om al klimmend over de muur Vlaanderen ongenood binnen te dringen?'
'Wie op de muur klimt, heer Bourgeois, krijgt duizendvoudig versterkt de stem van uw voorzitter Bart De Wever te horen, en met name het gastcollege dat hij aan de Universiteit van Gent heeft gegeven.'
'Dat is wel drastisch, om niet te zeggen wreed.'
Geert Bourgeois moest eens slikken.
'Maar wel 100 procent efficiënt.'
'Maar is dat geen overtreding van allerlei internationale regels, meneer Van Dievel?'
'Dat is juist het mooie van de Vlaamse muur, heer Bourgeois, intra muros telt alleen het gesundenes Volksempfinden.