De staking van het jaar - Van Dievel Consulting

Onze trainee Dinska Bronska (tevens prinses der Moldavische steppen) en mijn junior partner (tevens dobermann) Brabançonne zaten geconcentreerd naar hun laptop te kijken en veinsden niet te voelen dat ik hen argwanende blikken toewierp. ‘Hoe vaak hebt gijlie voor VDC gestemd, beste medewerkers?’ informeerde ik op zo neutraal mogelijke toon. ‘Een keer maar, hé patron, antwoordde Brabançonne zonder op te kijken, 'anders zou het valspelen zijn.’ ‘En hoe denkt gij dat Torfs die wedstrijd heeft gewonnen?’ repliceerde ik op al iets minder vlakke toon.

Dinska en Brab wisselden een blik van verstandhouding uit en kwamen overeind van hun werkplek. ‘Alstublieft, patron,’ zei Dinska Bronska met een vors in heur keel terwijl ze mij een met lak verzegelde envelop overhandigde. Waarna ze samen op een ietwat plechtstatige wijze de bibliotheek van mijn modeste villa verlieten, mij stomverbaasd achterlatend. Mijn verbazing sloeg alras om in gramschap toen ik de omslag had opengescheurd (en daarbij een nagel scheurend) en de inhoud van de missive had gelezen: een stakingsaanzegging met onmiddellijke ingang. Getekend: Rudy De Leeuw. Het was alsof de aarde openscheurde en het hemelgewelf naar beneden donderde. Ik, modelpatroon, in mijn diepste wezen geraakt en bedreigd en getroffen door een staking van de rode vakbond.

Het was alsof hij het geroken had, maar er was nog geen halve minuut gepasseerd of ik kreeg op mijn gsm al een belletje van Karel Van Eetvelt, voorman van Unizo, de vroegere kleine christelijke neringdoenders.
'Vriend Lowie,' zei hij, 'wat u overkomt is een schande. Ze maken met hun stakingen het bedrijfsleven kapot, de uiteindelijke bron van rijkdom, het delicate weefsel waarop onze maatschappij is gebouwd.'
Zo had ik het nog niet bekeken. Dat van die bron en dat weefsel bedoel ik.
'Wij van Unizo zullen een persbericht verspreiden!'
'Merci,' zei ik, nog geen klein beetje ontroerd. Pas toen het bemoedigende gesprek was afgelopen bedacht ik dat ik helemaal geen lid ben van de bond der christelijke neringdoenders.
Dring, dring! Nu ging de vaste telefoon.
'Dinska!' riep ik, uit pure gewoonte, 'pak eens op.'
In de hof hadden Dinska en Brab de rode vlag gehesen en een stapel paletten in brand gestoken, dewelke evenwel een verstikkende zwarte rook verspreidden, zodat beiden hoestend hun heil zochten in het schuurtje.
Grommelend liep ik naar het toestel.
'Hallo, het is met Jo Libeer van Voka,' sprak een stem die zo te horen niet aan tegenspraak gewend was, 'wij van Voka leven met u mee. Meer zelfs: wij zullen in een vrije tribune op deredactie.be het onrecht aanklagen dat u als vernieuwende Vlaamse onderneming wordt aangedaan door een organisatie die geeneens rechtspersoonlijkheid heeft.'
'Uw winkel wel, heer Libeer?' vroeg ik in een zeldzame opwelling van journalistieke aandrang.
Maar alreeds was de verbinding verbroken.

‘Hallo Louis?’
Nu was het Marc Leemans van het ACV die belde om te verzekeren dat de eisen van mijn werknemers meer dan gerechtvaardigd waren maar dat het ACV niet mee zou staken.
‘En ik moet van de blauwe bond zeggen dat zij er precies hetzelfde over denken.’
‘Hallo, Louis, ’t is Kris hier.’
Ik herkende meteen de sonore stem van de vicepremier en minister van Werk, verzoener en bemiddelaar bij uitstek.
‘Heeft de N-VA al iets gezegd over die staking bij u?’
‘Nnnnee,’ stotterde ik van alteratie.
‘Dan bel ik daarna wel terug. Ciao!’
‘Van Dievel?’
Ook de stem van Bart De Wever zou ik uit duizend andere stemmen herkennen.
‘De rode vakbond helpt het land naar de verdoemenis met volstrekt onrealistische eisen die de bodem onder de sociale zekerheid wegslaan. Voor één keer zijn wij met u, Van Dievel. Als ge last krijgt met stakingspiketten moet ge maar een seintje geven, dan verwittig ik Jan Jambon.’
‘Hallo Louis. Kris opnieuw. Het sociale klimaat zal er niet op verbeteren als zekere burgemeester van Antwerpen olie op het vuur blijft gieten. En ik ben blij dat het ACV zich gedraagt als een verantwoordelijke vakbond. Ciao!’

‘Hoi Lowie, ik sta hier met een zendwagen van Het Journaal. Wilt ge niet naar buiten komen voor een live-interview in het nieuws?’
Chris Denijs begot, de specialist stakingen van de VRT.
‘Ja maar Chris,’ begon ik, ‘ik weet helemaal niet waarover…’
‘Als ge niet komt, zullen we ons helaas genoodzaakt zien om…’
De rest van zijn woorden ging verloren in het kabaal dat door de geluidswagen van de Partij van de Arbeid werd geproduceerd.
‘VDC UITBUITER! VDC UITZUIGER!’ weerklonk het over het grasperk van mijn modeste villa.
Intussen was ook VTM ten tonele verschenen. Op een inderhaast opgebouwd platform debatteerden Geert Noels, Paul De Grauwe en Kathy Pauwels over de inzet van het arbeidsconflict bij Van Dievel Consulting.
Het Kempens IJsje en een Turkse kebabkar hadden zich op de oprit geïnstalleerd.
Alreeds sloeg de klok één uur.
Door het raam zag ik hoe Dinska Bronska en Brabançonne zich klaar hielden voor een interview met Chris Denijs die alreeds wilde armbewegingen maakte voor de camera, naast pertinente vragen zijn handelsmerk.
De schrik sloeg mij om het hart. Zoveel negatieve reclame zou het einde van VDC kunnen betekenen.
Ik trok haastig het venster open.
‘Ik ga in op alle eisen van de stakers!’ riep ik zo luid ik maar kon

Helaas had het Speciaal Interventie Eskadron van de Federale Politie net dat moment uitgekozen om op spectaculaire wijze uit boomkruinen en helikopters neer te dalen en zich te werpen op de kleine menigte persmuskieten, actievoerders, nieuwsgierigen en klaplopers die zich inmiddels bij de poort van mijn modeste villa had verzameld. Ai, oei, au! De kreten van pijn en verontwaardiging waren niet van de lucht.
Gebons op de achterdeur.
‘Patron, laat ons alstublieft binnen!’
Het was de paniekerige stem van Dinska Bronska.
‘Alleen als gij de sociale vrede garandeert,’ sprak ik op ferme toon.

Afijn. Het komende jaar komen er bij VDC geen syndicale acties meer. Maar ik heb wel moeten toegeven op een vijfdaagse werkweek van veertig uren, twee weken betaald verlof, een minimumloon en sociale verkiezingen.

(Louis Van Dievel is VRT-journalist en schrijver.)