De flow en de media - Celia Ledoux

Er zijn van die weken dat het je overvalt. De wereld mag op stelten staan en die van jou erbij, je hebt er een verbazend soort vrede mee. De baby giet een glas uit met een onderzoekende blik genre “tiens, zo kan dat ook”. Je lacht alleen. Opiniemakers en politici staan op hun achterste poten – grotendeels over mekaar? - je lacht op ongeveer dezelfde manier.

Celia Ledoux is auteur en columniste.

Wanneer het leven in die politieke mediabol vooral over mekaars woorden gaat, wordt elke storm er een in een glazen sneeuwbolletje met een heleboel boze plastic mensjes erin. Vijf minuten wil je ernaar kijken, dan kijk je weg. Er is het echte leven.

Je wil best iets doen. Maar wat zou polemiek kùnnen doen?

Je scrollt door de reacties op het stuk van een collega over ongewenste intimiteiten. Een bezorgde man schrijft “Maar hoe moeten we dan mekaar onze interesse laten merken?!” Je begint een rare verwantschap met de Dalai Lama te voelen, maar lacht toch maar. Ergens te lande heeft iemand zijn grote liefde leren kennen via ongewenste intimiteit. Of verwacht hij die zo te ontdekken.
Wat een vreemde term trouwens. Als ze ongewenst is, is het dan nog intimiteit? Het is de afstand die je dichter wenkt. Die je laat merken: hier is ruimte. Als je wil: kom.

Je googlet je boek dat pas uit is. Het is precies het juiste moment: elke boekhandel heeft het in het uitstalraam, de reacties van lezers betoveren je, nog nauwelijks een recensent heeft je ontdekt.
Onder een van de links verschijnt een heel vroeg verhaal dat je publiceerde. Dat lijntje komt in het volgende boek, denk je. De baby hoort Axelle Red, gaat dansen. Je volgt en danst mee, en wanneer de nieuwe van the Chemical Brothers komt, lach je allebei van plezier. Go!
De wereld draait verder zonder jou.
Of nee: dit is de wereld.

Ge zit in the flow, zegt iemand je. Dat komt uit: er is veel te doen, uitzoeken, leren en ontdekken.
In de flow voelt alles als spelen, zelfs werk. Ook dat komt uit. Af en toe kijk je op en besef je dat je misschien fundamenten aan het leggen bent. Misschien, denk je, lacht en werkt voort. Eerbied en grote woorden leggen geen steen sneller.
Vergeet niet te eten, denk je. Vergeet niet te slapen. Dit kan wel even duren.
Dat is al zinniger.

Er zijn weken dat hij je overvalt. Er zijn maanden dat hij blijft hangen. Soms is hij er, en blijft hij.
Hij doet je leven stromen: de flow.

Soms mag het circus draaien en stormen in zijn bolletje. Jij stroomt. En de hele echte wereld stroomt mee, naar verder, naar beter.

Meest gelezen