Vroedvrouwen kunnen de schatkist helpen - Celia Ledoux

Onlangs laaide er discussie op rond bevallingskosten. Moesten bevallen vrouwen, zoals Kate Middleton, sneller naar huis of tijd krijgen, waren ze duur of de investering waard? De meningen reflecteerden vooral eigen bevalling of professionele ervaring en waren dientengevolge gekleurd.
In wetenschappelijke termen: n=1. Dat voorspelt weinig goeds voor je onderzoek.

Nu bestaat er gedegen onderzoek rond zwangerschap, geboorte en bevallen. Dat is vrij eenduidig. Het wijst erop dat besparen en welzijn kunnen samengaan. En daarvoor hoef je niet als een iron lady postnataal te recupereren.

Zo het onderzoek dat aangeeft dat begeleiding door een zelfstandige vroedvrouw – ongeacht van baringskeuzes – de kans op een simpeler, gezonder bevalling sterk verhoogt en kosten drukt . Er zijn verschillende onderzoeken die aangeven dat bij normale zwangerschappen thuisbevallen even veilig is bij een eerste kind, veiliger bij een tweede én dat (logischerwijs) met dramatisch minder ingrepen zoals knip, forceps, zuignap of keizersnede.

Samengevat: zelfstandige vroedvrouwzorg zorgt voor hoogkwalitatiever verzorging en verlaagt de kans op mislopen allerlei drastisch.
Het beperkt drastisch de ziekenkosten, draagt bij tot welzijn. Gain without pain: de ideale besparing. Je zou het bijna niet geloven.

Intussen bleef iedereen verder bakkeleien over één dag postnataal ziekenhuisverblijf.
Ik wachtte af tot iemand vroedzorg zou aanhalen. Tot het kabinet gezondheidszorg de voorzet zou geven om een flink aantal miljoenen uit te sparen.
En het bleef stil.

Laat ik u dan een paar leuke cijfers geven over opbrengst en verloning.
Dat een vroedvrouw de gezondheidszorg goed uitkomt, heeft de wetgever begrepen: prenatale consultaties bij haar kosten de klant geen ene cent.
In haar eigen portefeuille is die waarde minder tastbaar.
Waar een gynaecoloog per geboorte minsten 370 € verdient – vaak dubbel zoveel bij niet-geconventioneerd tarief – verdient een zelfstandige vroedvrouw bruto 250€ per geboorte. Dat met onvergelijkbaar uurloon: een vroedvrouw concentreert zich op je, een gynaecoloog moet tijd tussen consulten en bevallingen verdelen. Indien de geboorte, zelfs na uren arbeid, wordt overgedragen aan de gynaecoloog, verdient de vroedvrouw niets. De opbrengst is dan voor de dokter.

Maatschappelijk is de besparing enorm. Dokters worden ontlast en vrijgehouden voor gecompliceerder gevallen. Een thuis- of polyklinisch bevallende vrouw neemt geen ziekenhuisbed in.
Bij goede thuisbegeleiding spaart dat een gezin makkelijk 1000 euro uit, en de staat een veelvoud (een keizersnede kost meer dan 5000 €, een natuurlijke bevalling 4000).
Er is door het drastisch lager aantal ingrepen veel minder nazorg en recuperatietijd nodig. Niet gedwongen, maar doordat moeder en kind gezonder zijn. Aan een postnataal huisbezoek houdt de vroedvrouw zelf dan weer 10 euro over, voor aftrek van kosten.

Tien euro verloning voor makkelijk 2 uur werk.
Dat is vreemde dank voor miljoenen besparing, waar ouders, baby's en gezinnen qua gezondheid en welbevinden beter bij varen.

Interessant genoeg wordt deze vakgroep specialisten in normale zwangerschap en baring ondanks uitstekende resultaten, sterk miskend.
Dankbare klanten ten spijt, lokt thuisbevallen (statistisch dus onterecht) de "is-dat-niet-gevaarlijk-commentaar" uit.
Erger dan die bakerpraatjes is dat medici hen vaak niet serieus nemen. Soms op een grove manier, in vijandige sfeerschepperij die naast de feiten praat.

Dat terwijl zelfstandige vroedvrouwen gynaecologisch werk vergemakkelijken. Ze zorgen bewezen voor kalmer, beter ingelichte vrouwen, nemen screening uit handen, zorgen voor een triage zodat wie bij de gynaecoloog veiliger is, daar snel belandt. De gynaecoloog als specialisten in gecompliceerde zwangerschap en baring, wordt door hen voorbereidend werk uit handen genomen.
Toch doen veel Belgische ziekenhuizen ontzettend moeilijk over samenwerking met hen en weigeren hen zelfs de toegang. Nee: dat is productief.

Nu helpen vooroordelen en angst zichzelf slechts traag om zeep, zelfs binnen een medisch establishment. Maar intussen hoor je als verdienstelijke vakgroep ten minste verloond te worden. De grootste onafhankelijke vroedvrouwengroep van Brussel dreigt ermee te stoppen als de Risiv-tarieven voor vroedvrouwen niet worden verhoogd. Het wordt te weinig, voor te veel.
Onhandig genoeg deden ze dat in volle komkommertijd, en netjes low-key. Dat heb je met die vroedvrouwen. Goed in hun werk. Er zo mee bezig, dat de PR erbij inschiet.

Ik pleit zelden voor “de zaak”. Ik overweeg liever. Ik laat u graag beslissen.
Maar het blijft stil. En deze misstand blijft maar lopen in onterechte stilte. Wellicht omdat baby's en moeders geen nieuws zijn? Omdat ze in vrouwenbladen horen volgens Belgische media, die in tegenstelling tot Nederlandse, angelsaksische of Duitse journalisten, weigert over kinderen en geboorte een ernstig debat te houden? Ons land wordt dom gehouden in deze materie.
Want de Libelle: die wil dan weer geen keiharde gezondheidscijfers.

Als je beter weet, doe je beter; zei Maya Angelou ooit, en al weken waait die zin door mijn hoofd.

Voor één keertje kunnen we besparen, zonder kost. Dus als u beter weet, teken dan deze petitie: tarieven vroedvrouwen.

(Celia Ledoux is columniste en auteur.)